Gyude Bryant | |||
---|---|---|---|
14 ochobre 2003 - 16 xineru 2006 ← Moses Blah - Ellen Johnson-Sirleaf → | |||
Vida | |||
Nacimientu | Monrovia, 17 de xineru de 1949[1] | ||
Nacionalidá | Liberia | ||
Muerte | Monrovia, 16 d'abril de 2014[1] (65 años) | ||
Estudios | |||
Estudios |
Universidá Cuttington B. W. Harris Episcopal High School (en) | ||
Llingües falaes | inglés | ||
Oficiu | políticu | ||
Creencies | |||
Relixón | Ilesia episcopal nos Estaos Xuníos | ||
Partíu políticu | Liberia Action Party (en) | ||
.
Charles Gyude Bryant (17 de xineru de 1949 − Monrovia, 16 d'abril de 2014)[2]
foi un políticu liberianu, Presidente de Liberia dende 2003 hasta xineru de 2006. Ellen Johnson Sirleaf ganó les eleiciones de 2005 y asumió'l cargu en xineru de 2006, asocediendo a Bryant.
Tuvo nun gobiernu de transición, que'l so principal oxetivu foi que se celebraren eleiciones (Liberia sufrió apocayá una guerra civil).
Bryant nació'l 17 de xineru de 1949, nel senu d'una familia de la etnia grebo. Recibió la so educación secundaria nuna escuela episcopal en Monrovia, y darréu estudia Economía nel Cuttington University College en Suacoco, onde se gradúa en 1972.[3]
Depués d'habese graduáu, Bryant rápido aportó a alministrador xefe d'una factoría pesquera perteneciente al Grupu Empresarial Mesurado, el mayor conglomeráu d'empreses privaes de Liberia. En 1973, trabaya nel departamentu de planificación y desenvolvimientu de l'Autoridá Portuaria Nacional, y darréu en 1977, llogra convertise nun home de negocios pal sector priváu, y funda la Compañía de Maquinaria y Suministru de Liberia (LIMASCO), que dedícase a la distribución d'equipamientu nel sector mineru y pesqueru.[3] Mientres esta etapa, contrái matrimoniu con Rosilee Williams, quién trabayaba pa l'aereollinia United Airlines, qu'exercía n'Estaos Xuníos.
Nel momentu que Bryant diba consolidando la so carrera empresarial, Liberia enfrentaba un periodu d'inestabilidá política, puestu a que'l Partíu Whig Auténticu (que gobernara'l país dende 1869 de forma ininterrumpida), yera acusáu de ser los responsables de l'amplia probeza y atrasu del país, más les acusaciones de corrupción escontra William Tolbert, lo que condució finalmente a un sangrientu golpe d'estáu lideráu pol sarxentu mayor Samuel Doe, quién asumi como xefe del Conseyu de Redención Popular.[3]
En 1984, y depués de que Doe derogara les lleis que proscribían la presencia de partíos políticos, Bryant, acompañáu de políticos, empresarios y figures públiques de Liberia, dan pasu a la creación del Partíu d'Aición de Liberia (LAP), convirtiéndose nel principal partíu d'oposición escontra'l réxime de Samuel Doe y el so partíu, el Partíu Democráticu Nacional de Liberia (NDLP), conformáu por militares. Nes eleiciones presidenciales de 1985, el LAP postuló a Jackson Doe como candidatu presidencial, onde a pesar de que los medios de comunicación internacional y los observadores dieron por ganador a Jackson Doe, Samuel Doe ganó les eleiciones a presidente, onde se realizaron constantes acusaciones de fraude eleutoral.[3] Cuando Samuel Doe asume la presidencia (que rápido pasó a ser una dictadura), exerz una fuerte represión en contra de la oposición, de la que Bryant sale indemne d'ello.
En 1989, Charles Taylor, antiguu collaborador de Doe, encabeza una invasión dende Costa de Marfil, encabezando un exércitu guerrilleru conformáu por exiliaos del réxime, dando pasu al españíos de la Primer guerra civil de Liberia. Pero a pesar de les constantes matances escontra civiles, inestabilidá política y acusaciones de xenocidiu ente dambos bandos, Bryant dedicó'l so tiempu nes sos actividaes empresariales y como animador de la Ilesia Episcopaliana de Liberia, onde en 1996, presidiría l'alministración diocesana de la Ilesia. Mientres esi periodu, estableció rellaciones con dellos ministros tantu de la ilesia episcopaliana como de la ilesia anglicana, non solo de Liberia, sinón que tamién d'Estaos Xuníos y de dellos países anglosaxones. Tamién llogró la presidencia del LAP, pero por cuenta de la guerra, la presencia de faiciones guerrilleres y Señor de la guerra señores de la guerra nel país, la influencia de los partíos políticos viose amenorgada.
En rematando la guerra civil, nes que cayó'l réxime de Doe y que dexaron un total d'ente 150 000 y 200 000 víctimes fatales, Taylor gana les eleiciones presidenciales, ente que Bryant convertir nel coartífice de la formación una coalición conformada por 7 partíos d'oposición. Mientres el LAP presidíu por Bryant buscaba collaborar col gobiernu de Taylor pa la restauración nacional, los otros partíos s'oposición engarrar ente sigo poles resultaos eleutorales, nes que s'acusaron mutuamente de fraude eleutoral.[3]