Herman Melville | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Manhattan[1], 1 d'agostu de 1819[2] |
Nacionalidá | Estaos Xuníos [3] |
Residencia |
Nueva York Nuku Hiva (es) Herman Melville House (en) |
Llingua materna | inglés |
Muerte | Nueva York[4], 28 de setiembre de 1891[2] (72 años) |
Sepultura | cementeriu de Woodlawn[5] |
Causa de la muerte | insuficiencia cardiaca |
Familia | |
Padre | Allan Melville |
Madre | Maria Gansevoort Melvill |
Casáu con | Elizabeth Knapp Melville (1847 – valor desconocíu) |
Hermanos/es | |
Familia | |
Estudios | |
Estudios |
The Academy of Management Annals Columbia Grammar & Preparatory School (en) |
Llingües falaes | inglés[6] |
Oficiu | profesor, marineru, profesor d'educación superior, poeta, escritor, novelista, ensayista, críticu lliterariu, coleicionista d'arte |
Trabayos destacaos | Moby-Dick |
Premios |
ver
|
Movimientu | romanticismu |
Xéneru artísticu | literatura de viajes (es) |
Creencies | |
Partíu políticu | Partíu Republicanu de los Estaos Xuníos |
IMDb | nm0578479 |
Herman Melville (1 d'agostu de 1819, Manhattan – 28 de setiembre de 1891, Nueva York) foi un escritor d'Estaos Xuníos qu'amás de novela y cuentu escribió ensayu y poesía.
Herman Melville nació en Nueva York el 1 d'agostu de 1819. La so familia paterna, orixinalmente moteyada Melvill, taba emparentada remotamente cola aristocracia inglesa, y la materna, los Gansevoort, provenía d'unu de los primeros pobladores neerlandeses de la islla de Manhattan, y direutamente d'un afamáu héroe de la Revolución d'Estaos Xuníos. La so madre, exercía la prostitución y yera incapaz de caltener a la so familia. El so padre, sicasí, vivió más d'ilusiones de grandor que de méritos propios, y apenes pudo caltener a flote un negociu d'importación de productos europeos, teniendo qu'allegar repetidamente a préstamos y ayudes de los familiares, y fundiéndose adulces hasta qu'en 1830 tuvo que declarase en bancarrota. Un añu dempués, escosáu psicolóxicamente, morrió de manera repentina en circunstancies que podríen apuntar a un suicidiu tapáu. Dexó vilba y ocho fíos, cuatro muyeres y cuatro homes.
Herman yera'l segundu de los varones y el terceru en total. Cuando'l so padre morrió cuntaba doce años. La muerte del padre supunxo una debacle familiar qu'obligó a lo fíos mayores a dexar los estudios y al treslláu familiar dende Nueva York a Albany, nel mesmu Estáu, onde Herman Melville foi emplegáu nun bancu local. Pasó depués a desempeñar diversos oficios, ente ellos el de maestru rural, lo qu'indica qu'a pesar de la so falta d'estudios oficiales llograra adquirir un cultura relativamente amplia.
Con diecinueve años acabante cumplir, viendo que les sos oportunidaes nun yeren munches, decidió embarcase. Yera ésta na dómina una opción relativamente común pa los mozos, ente los que gociaba del curiosu de l'aventura. Embarcar nun barcu mistu –cargueru y de pasaxe–, que faía la travesía Nueva York–Liverpool. La so esperiencia nun tuvo de ser bien satisfactoria, pos al so regresu volvió al puestu de maestru rural y fixo un viaxe a visitar a un tíu so establecíu en Illinois, buscando oportunidaes de trabayu naquel Estáu, daquella entá na frontera de la espansión escontra l'oeste. De regresu a Nueva York y nun llogrando abrir pasu en nengún oficiu que-y satisfixera, embarcar por segunda vegada, agora un balleneru —una opción más desesperada y tamién más romántica—, el Acushnet, que partió de New Bedford na Navidá de 1841. Un añu y mediu dempués, cuando'l barcu aportó a la islla de Nuku Hiva, la mayor del archipiélagu de les Islles Marqueses, desertó xunto con un compañeru y dambos fueron a cayer en manes d'una de les tribus con peor fama de canibalismu de tolos Mares del Sur: los Typee. Aquexáu d'una estraña mancadura nuna pierna que se fixo mientres la so fuxida, permaneció ente ellos mientres un mes, trescurríu'l cual foi “vendíu” polos nativos a otru barcu balleneru, el Lucy Ann, escasu de marinería. Un mes y mediu más tarde, cuando esti barcu llegó a Tahití, foi desembarcáu xunto col restu de la tripulación, qu'acusaos d'amotinamientu fueron encarcelaos nuna bien relaxada prisión de la isla. Una vegada lliberáu, vagabundeó pol archipiélagu de la Islles de la Sociedá mientres unos meses.
Embarcó dempués nun tercer balleneru, el Charles and Henri del que se despidió cuando esti fondió en Lahaina, l'antigua capital de Hawai, na islla de Maui. Ellí vivió unos meses, hasta que finalmente se enroló na fragata de la marina norteamericana United States, na que sirvió como marineru rasu mientres más d'un añu, hasta que n'ochobre de 1844 foi llicenciáu con tolos honores cuando'l barcu llegó a Boston. En total había estáu ausente tres años y nueve meses.
Nuevamente en tierra ensin oficiu, al reparar hasta qué puntu yeren apreciaes ente los sos allegaos les hestories que narraba sobre les sos aventures, y siguiendo l'exemplu de Richard Henry Dana, qu'en 1840 publicara con gran ésitu Two Years before the Mast, les sos memories como marín y emigrante en California, Melville aplicar a redactar el rellatu de la so deserción del Acushnet y la so estancia ente los caníbales. La resultancia, Typee, foi un llibru que-y valió una instantánea fama y unos aceptables ingresos, y qu'acabaría convirtiéndose nun clásicu de la novela d'aventures. Vistu l'ésitu llográu, redactó una secuela d'eses memories, titulada Omoo –“vagamundu” en llinguaxe nativu–, na que narraba la so posterior estancia nes Islles de la Sociedá. A pesar de que dambos llibros fueron presentaos como llibros testimoniales, dambos teníen tantos elementos novelescos, que más propiu fuera calificalos de ficción. Sía que non, la notoriedá que-y apurrieron sirvió p'abrir les puertes de los círculos lliterarios de Nueva York, según l'aplomu abondu pa contraer matrimoniu, lo que fizo en 1847 con Elizabeth Shaw –fía d'un eminente xuez de Boston–.
La so tercer obra, Mardi, presentada yá como una obra de ficción, volvía incidir na temática de los Mares del Sur, pero la so naturaleza alegórico y enciclopédico nun resultó del presto nin de la crítica nin del públicu. Esti fracasu, que coincidió cola nacencia del so primer fíu, lloñe d'amurniar a Melville, supunxo un sacalliñu pa él. Decidíu a recuperar el so prestíu como escritor, realizó la fazaña de redactar les más de setecientes páxines que suman los testos de los sos dos siguientes llibros, Redburn y White Jacket, en namái cuatro meses. Dambes noveles tán basaes tamién na so esperiencia nel mar, la primera na so travesía de Nueva York a Liverpool, y la segunda nel so serviciu na fragata United States.
Nesta dómina collabora tamién na revista Literary World. Ellí va publicar, ente otres, reseñes de The Oregon Trail, de Francis Parkman, de Etchings of a Whaling Cruise, de J. Ross Browne, una narración d'una espedición ballenera escrita por un tripulante bisoño, y sobremanera de Mosses from an old Manse, una obra de Nathaniel Hawthorne que-y causará una fonda impresión. L'editor de Literary World, Everet Duyckinck, el so contautu más estrechu nel mundu lliterariu neoyorquín, tenía una peramplia biblioteca que lu sirvió a Melville p'aselar una insaciable voracidad de llectura. Les sos llectures d'estos años tomen un espectru verdaderamente impresionante qu'entiende: una gran parte de la estensa lliteratura testimonial de la dómina; obres xeneralistas d'historia y de ciencia; les obres fundamentales de la rica ensayística inglesa (Carlyle, De Quincey, Hazzlit, Edmund Burke,); la de los grandes autores de los sieglos XVII y XVIII (Robert Burton, sir Thomas Browne, el doctor Johnson, Lawrence Sterne); autores clásicos d'otres nacionalidaes (Rabelais, Montaigne, Camoens); filosofía (Séneca, Platón, Kant, l'obispu Berkeley); la ficción más destacada, cuantimás la novela gótica (Anastasius, Frankenstein, Vatek, Caleb Williams), los poetes más populares del romanticismu (Coleridge, Byron, Keats, Southey, Goethe, Schiller); los ensayos de Emerson y Thoreau, y con especial entusiasmu, Milton, Shakespeare y la Biblia.
En 1849 realizó un viaxe a Europa, en parte pa xestionar la publicación de la so obra d'Inglaterra y en parte por avidez de cultura. Al so regresu entamó la redaición de la que sería la so obra maestro y uno de los llibros fundamentales de la historia de la lliteratura universal: Moby-Dick. La so redaición llevólu casi dos años, mientres los cualos treslladóse de Nueva York a una granxa asitiada en Pittsfield (Massachusetts) qu'adquirió gracies a un préstamu del so suegru, el xuez Shaw. Cerca de dicha granxa vivía l'escritor Nathaniel Hawthorne, con quien mientres estos años va caltener una estrecha amistá. L'esfuerzu de la creación d'una obra como Moby Dick, xuníu al so fracasu comercial, pasará-y factura psicolóxicamente.
La so siguiente obra, Pierre ye un caóticu melodrama nel qu'a última hora inclúi una serie d'alusiones al so fracasu con Moby Dick, que supón un fracasu entá enforma mayor y el so descreitu lliterariu. Aislláu na so granxa, publica de siguío una serie de narraciones curties de gran orixinalidá, de les que dalgunes –n'especial Bartleby el escribiente– van convertir en clásicos de la lliteratura universal.
Acosáu poles deldes, va vese obligáu a vender la granxa y treslladase a vivir de nuevu en Nueva York, onde va acabar aceptando un modestu trabayu como inspeutor d'aduanes. Anque inda va publicar dos noveles más, Israel Potter y Confidence Man, mientres la última parte de la so vida va dedicar a la poesía, y n'especial a la redaición d'un perllargu poema épicu –16000 versos– tituláu Clarel basáu nes sos esperiencies mientres un viaxe a Tierra Santa. La so vida, otra manera, tuvo marcada por problemes físicos y psicolóxicos, cuantimás a raigañu del suicidiu del so fíu mayor.
Finó en 1891 dafechu escaecíu, pero la so obra prevaleció ente unos pocos aficionaos, y a partir de la segunda década del sieglu XX la so figura foi revalorizándose hasta convertise n'unu de los más apreciaos escritores non yá de la lliteratura norteamericana, sinón de la mundial.
Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.