Hibiscus tiliaceus | ||
---|---|---|
Estáu de caltenimientu | ||
Esmolición menor (IUCN)[1] | ||
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Subclas: | Dilleniidae | |
Orde: | Malvales | |
Familia: | Malvaceae | |
Subfamilia: | Malvoideae | |
Tribu: | Hibisceae | |
Xéneru: | Hibiscus | |
Especie: |
Hibiscus tiliaceus L. | |
Sinonimia | ||
Talipariti tiliaceum (L.) Fryxell[2] | ||
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
[editar datos en Wikidata] |
Hibiscus tiliaceus ye una especie d'árbol perteneciente a la familia Malvaceae, ye orixinaria de los trópicos del Vieyu Mundu.[3] Conocida col nome común de Sía Hibiscus, Beach Hibiscus, Coastal (o Coast) Cottonwood, Green Cottonwood, Native Hibiscus, Native Rosella, Cottonwood Hibiscus, Kurrajong, Sía Rosemallow, Norfolk Hibiscus, Hau y Purau. El so epítetu referir al so gran paecíu coles especies de Tilia.[4]
H. tiliaceus ye un árbol qu'algama los 4.10 m d'altor, con un tueru d'hasta 15 cm de diámetru.[3] Les flores son de color mariellu brillante con un centru de color coloráu escuru al abrir. Nel intre del día, les flores van tornando a color naranxa y finalmente termina en coloráu enantes de cayer el día.
H. tiliaceus ye común en llugares costeros del este y el norte d'Australia, Oceanía y Sureste d'Asia. Naturalizóse en delles partes del Nuevu Mundu, como Florida, Puertu Ricu, y les Islles Vírxenes.[3] Nun ta claru si la especie ye nativa de Hawai, yá que puede ser introducida pel mar en Polinesia.[4] H. tiliaceus puede atopase nes elevaciones dende'l nivel del mar hasta los 800 metros, nes zones que reciben 900-2,500 mm d'agua añal. Suel crecer en sableres, ríos y en mangles banzaosos. Ta bien afechu pa crecer en zones costeres, yá que tolera la sal y el anegamiento y puede crecer na arena, sable de coral, marga, caliar,[5] y basaltu molíu.[6] Crez meyor en suelos pocu ácidos a alcalinos (pH de 5 a 8,5 ).[5]
La madera de H. tiliaceus tien un pesu específicu de 0,6. Utilizóse nuna variedá d'aplicaciones , como la construcción de canoes, lleña, y talles de madera. Cola so resistente corteza puede faese en duradera cuerda, pal selláu de resquiebros nos barcos. La corteza y raigaños pueden fervese pa faer un té pa esfrecer fiebres y colos sos mozos y frondosas biltos pueden comese como verdura. Los nativos de Ḥawai utilicen la madera pa faer Iako ( palos ) para Wa'a (canoes), mouo (redes de pesca flotantes ), y 'au ko'i (garres de azuelas).[7] Hau utilizar pa faer ama (canoes) si nun se dispón de wiliwili (Erythrina sandwicensis).[8]
H. tiliaceus Ye llargamente utilizáu nos países asiáticos como una tema pal arte del bonsai, sobremanera Taiwán. Los meyores exemplares de Taiwán tomáronse del Parque Nacional de Kenting.
Cianidina -3- glucósido ye l'antocianina principal que s'atopen nes flores de H. tiliaceus (Lowry , 1976). Les fueyes amuesen una fuerte actividá atrapadora de radicales y activa de inhibición de la tirosinasa, más fuerte, ente 39 especies de plantes tropicales n'Okinawa ( Masuda et al. , 1999; 2005). Con una mayor radiación ultravioleta nes zones costeres, nun hai evidencia de que les fueyes y flores naturales de les poblaciones costeres de H. tiliaceus tengan meyores propiedaes antioxidantes que les que llantaron nel interior (Wong et al. , 2009; Wong y Chan, 2010).
Hibiscus tiliaceus describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 694. 1753.[9]
Hibiscus: nome xenéricu que deriva de la pallabra griega: βίσκος ( hibískos ), que yera'l nome que dio Dioscórides (aC. 40-90) a Althaea officinalis.[10]
tiliaceus: epítetu llatín ;Sinonimia:.
Wikispecies tien un artículu sobre Hibiscus tiliaceus. |