Amonita | |
---|---|
Faláu en | Amán Anguaño: Xordania |
Rexón | Llevante mediterraneu |
Llingua muerta | alredor del sieglu V e. C. |
Familia | Afro-asiáticu Semíticu Semíticu central Semíticu noroccidental Llingües cananees Idioma hebréu Amonita |
Alfabetu | alfabetu semíticu |
Estatus oficial | |
Oficial en | Nengún país |
Reguláu por | Nun ta reguláu |
Códigos | |
ISO 639-1 | nengún |
ISO 639-2 | {{{iso2}}}
|
ISO 639-3 | |
Amón_830-ye.svg |
El amonita foi un antiguu dialeutu hebraicu utilizáu polos amonitas. Allugar al norte de l'actual Xordania (que la so capital, Amán, tomó d'ellos el so nome).
Del idioma amonita sobreviven solo dellos fragmentos. Destaca sobremanera la inscripción de la ciudadela de Amán, del sieglu XI e. C.,[1] la botella de bronce de Tell Siran (sieglu VII-VI e. C.) y unos pocos óstraca.
Hasta onde puede determinase en función del amenorgáu corpus topáu, el amonita yera desaxeradamente similar al hebréu bíblicu, con ciertes posibles influencies aramees. Estes incluyiríen l'usu del verbu ʿbd (עבד) en llugar del más común ʿśh (עשה). La única diferencia notable col hebréu bíblicu ye la retención esporádica de la marca -t de femenín singular (p. ej. ʾšħt, «cisterna» pero ʿlyh «elevada»).
Acordies con Glottolog nun yera un idioma estremáu del hebréu.[2]