Ilex guayusa

Ilex guayusa
guayusa
Clasificación científica
Reinu: Plantae
(ensin clasif.): Eudicots
(ensin clasif.): Asterids
Orde: Aquifoliales
Familia: Aquifoliaceae
Xéneru: Ilex
Especie: Ilex guayusa
Loes.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

La guayusa[1] (Ilex guayusa) ye una planta amazónica del xéneru del xardón.

Fueyes seques preparada pa la so venta
Vista de la planta

Distribución y hábitat

[editar | editar la fonte]

Ye nativa de la selva de l'Amazonia ecuatoriana. Ye unu de los trés xardones que contienen cafeína; les fueyes de la planta de guayusa ensúguense y ellabórase con elles un té con propiedaes estimulantes.

Descripción

[editar | editar la fonte]

La planta de guayusa ye un árbol de crecedera de 6-30 metros d'altor. Les fueyes son de fueya perenne y de 2.5-7 cm de llargu. Les flores son pequeñes y blanques. El frutu ye esféricu de color coloráu, de 6-7 mm de diámetru. Les fueyes contienen cafeína y otros alcaloides.[2]

Composición química y propiedaes

[editar | editar la fonte]

Amás de la cafeína contién teobromina, un estimulante que xeneralmente s'atopa nel chocolate, y L-teanina, un acedu glutámico análogu que s'atopa nel té verde que demostró amenorgar la fatiga físico y mental, y combatir l'estrés.[3][4][5]

Los analises químicos en 2009 y 2010 amosaron que'l conteníu en cafeína na guayusa ye de 2,90-3,28% en pesu secu.[6][7] La guayusa contién tolos aminoácidos esenciales pal ser humanu y tien una alta actividá antioxidante, con una capacidá d'absorción de radicales d'osíxenu de 58μM por gramu, comparáu colos 28-29μM por gramu del té verde comercial.[8][9][10]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Ilex guayusa describióse por Ludwig Eduard Theodor Loesener y espublizóse en Nova Acta Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Germanicae Naturae Curiosorum 78: 310. 1901.[11]

Etimoloxía

ilex: nome xenéricu que yera'l nome designáu en llatín pa una especie de Quercus (Quercus ilex) comúnmente llamada encina, que tien una xamasca similar al xardón européu, y dacuando confundir con él.[12]

guayusa: epítetu

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  2. ↑ Loizeau P.-A. and G. Barriera (1 de marzu de 2007). «Aquifoliaceae of Neotropics Ilex guayusa Loes.». Monographia Aquifoliacearum. Consultáu'l 2 d'agostu de 2011.
  3. ↑ «Lab Number:056939». Advanced Botanical Consulting & Testing, Inc.. Consultáu'l 21 de xunetu de 2011.
  4. ↑ «New drinks review: Amazonian 'superherb' hits the market». Datamonitor Expert View. Consultáu'l 21 de xunetu de 2011.
  5. ↑ Kimura K, Ozeki M, Juneja L, Ohira H (2007). «L-Theanine amenorgues psychological and physiological stress responses». Biol Psychol 74 (1):  páxs. 39–45. doi:10.1016/j.biopsycho.2006.06.006. PMID 16930802. 
  6. ↑ «Lab Number:056939». Advanced Botanical Consulting & Testing, Inc..
  7. ↑ «Componentes Quimicos Guayusa 19Oct09».
  8. ↑ Dr. Adonis Bello Alarcón. «Identificación y cuantificación d'aminoácidos». Consultáu'l 3 d'agostu de 2011.
  9. ↑ «To assess antioxidant capacity of Guayusa». Center of Studies of Biological Research and Evaluation (CEIEB in Spanish) Pharmacy and Food Institute Universidá de L'Habana.
  10. ↑ «Test Report for the Whole ORAC Values». Genox.
  11. ↑ «Ilex guayusa». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 20 de payares de 2014.
  12. ↑ Abbe, Elfriede artha (1965). The plants of Virgil's Georgics. Cornell University Press, páx. 88 y 217.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. (eds.) 2008. Nuevu Cat. Fl. Vasc. Venez. 1–859. Fundación Instituto Botánicu de Venezuela, Caracas.
  2. Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidá d'Antioquia, Medellín.
  3. Jørgensen, P. M. & S. León-Yánez. (eds.) 1999. Cat. Vasc. Pl. Ecuador. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 75: i–viii, 1–1181.
  4. Loizeau, P.-A. 1994. Les Aquifoliaceae péruviennes (Eléments pour une révision des Aquifoliaceae néotropicales). Boissiera 48: 1–306.
  5. Renner, S. S., H. Balslev & L.B. Holm-Nielsen. 1990. Flowering plants of Amazonian Ecuador—A checklist. AAU Rep. 24: 1–241.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]