Inocarpus fagifer ![]() | ||
---|---|---|
![]() | ||
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Subclas: | Rosidae | |
Orde: | Fabales | |
Familia: | Fabaceae | |
Subfamilia: | Faboideae | |
Tribu: | Dalbergieae | |
Xéneru: | Inocarpus | |
Especie: |
Inocarpus fagifer (Parkinson) Fosberg | |
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Inocarpus fagifers ye una especie de plantes con flores perteneciente a la familia Fabaceae.
Ye un árbol de gran tamañu que puede algamar más 30 m d'altor, con tueru rectu de 1,50 m de diámetru, que crecen con grandes contrafuertes planos. Les fueyes son simples, alternes y con flores blanques bien fragantes. El frutu ye una drupa arrondada y esplanada de 5-9 cm de llargu, de color verde tornando a mariellu o anaranxáu cuando ta madura y que contién una almendra. La temporada de collecha de la fruta tien llugar nel hemisferiu sur alredor de marzu a mayu y de setiembre a payares nel hemisferiu norte.
En Tahití, el zusmiu de los frutos verdes, entemecíu col zusmiu de la corteza de Erythrina indica usar pa curar la picadura del pez piedra y l'inflamación consecuente. Les fueyes utilizar en remedios contra la disentería.
Los granos cuécense y cómense como bocáu nel nome de "Mape caliente." De cutiu viéndense na carretera, el consumu escesivu puede causar flatulencia.
Inocarpus fagifers apurre una madera bien buscada pa faer carbón de lleña. Amás, la cazumbre de la corteza de la fruta foi utilizada como un mediu de contraste (negru, azul, verde, moráu o colloráu).
Inocarpus fagifer foi descritu por (Parkinson) Fosberg y espublizóse en Journal of the Washington Academy of Sciences 31(3): 95–96. 1941.[2]
![]() |
Wikispecies tien un artículu sobre Inocarpus fagifer. |