Como toles campanielles, la planta enredar por sigo mesma n'estructures, creciendo a un altor de 2 a 3 m d'altor. Les fueyes tienen forma de corazón y los tarmos tienen vellosidaes y tamién cogordes ríxides patentes. Les Flores son de forma de trompetilla, predominando los colores azul, púrpura y blancu d'unos 3 a 6 cm de diámetru.
Los hábitats comunes pa esta planta son: paisaxes esteriores, rexes y los campos. Ta naturalizada en rexones tropicales y templaes del mundu. Anque frecuentemente ye considerada yerba nocivo. Ipomoea purpurea, abondó pola guapura de les sos flores púrpura y blanques; tien amás variedaes de cultivu.
Les granes triangulares tienen cierta hestoria nel so usu como droga sicodélica, como na Ipomoea tricolor que contién LSA (amida d'ácidu lisérgico). Ye precisu resaltar que les granes contienen toxines, polo que cualquier usu tien de ser con muncho procuru. Los efeutos que provoca la intoxicación son casi idénticos a los del LSD.
CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
Correa A., M.D., C. Galdames & M. Stapf. 2004. Cat. Pl. Vasc. Panamá 1–599. Smithsonian Tropical Research Institute, Panamá.
Davidse, G., M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera. 2012. Rubiaceae a Verbenaceae. 4(2): i–xvi, 1–533. In G. Davidse, M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera (eds.) Fl. Mesoamer.. Missouri Botanical Garden Press, St. Louis.
De la Barra, N. 1997. Reconstr. Evol. Paisaxe Veg. Cochabamba i–v, 1–174. Tesis, Universidá Mayor San Simón, Cochabamba.
Flora of China Editorial Committee. 1995. Flora of China (Gentianaceae through Boraginaceae). 16: 1–479. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
Gibbs Russell, G. E., W. G. M. Welman, E. Retief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. Van Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
Hammel, B. E. 2010. Convolvulaceae. En: Manual de Plantes de Costa Rica. Vol. 5. B.E. Hammel, M.H. Grayum, C. Herrera & N. Zamora (eds.). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 119: 72–126.
Hokche, O., P. E. Berry & O. Huber. (eds.) 2008. Nuevu Cat. Fl. Vasc. Venez. 1–859. Fundación Instituto Botánicu de Venezuela, Caracas.
Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidá d'Antioquia, Medellín.