Jess Glynne

Jess Glynne
Vida
Nacimientu Londres, 20 d'ochobre de 1989[1] (35 años)
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Estudios
Estudios Fortismere School (en) Traducir
Llingües falaes inglés
Oficiu cantante, compositora de cantares
Premios
Influyencies Amy Winehouse
Xéneru artísticu pop
soul
R&B contemporaneu
música house (es) Traducir
dance pop (es) Traducir
Rhythm and blues
Mena de voz contraltu
Instrumentu musical voz
Discográfica Atlantic Records
Black Butter Records (es) Traducir
IMDb nm6489673
jessglynne.co.uk y jessglynne.co.uk
Cambiar los datos en Wikidata

Jessica Hannah Glynne (20 d'ochobre de 1989, Londres), meyor conocida como Jess Glynne, ye una cantante y compositora británica. Como intérprete, foi reconocida pola so poderosa y conmovedora voz.[2]

Empecipió la so carrera musical en 2013, al xunise a una compañía de xestión y estudió na Academia Británica de Música Contemporánea, perteneciente a l'Access to Music, antes de roblar un contratu con Atlantic Records. Al añu siguiente, algamó la fama cuando participó como vocalista en «Rather Be» de Clean Bandit que tuvo ésitu internacional ya ingresó nel primer puestu na llista de senciellos del Reinu Uníu, igual que «My Love» de Route 94. Depués, publicó trés senciellos más —«Hold My Hand», «Not Letting Go» con Tinie Tempah y «Don't Be So Hard on Yourself»— que tamién ingresaron nel primer puestu y empató el récor de Cheryl pola mayor cantidá de senciellos númberos unu por una artista británica. Darréu, en 2018 superó la marca con «These Days» de Rudimental en collaboración con Macklemore y Dan Caplen y «I'll Be There», con un total de siete canciones.

Glynne publicó dos álbumes d'estudiu, I Cry When I Laugh (2015) y Always in Between (2018). El primeru d'estos consta d'ocho canciones que s'asitiaron ente los diez principales na llista de senciellos británica, un récor na hestoria de la Official Charts Company. Dende'l llanzamientu de la so carrera, cuntó cola reconocencia de la industria musical y críticos poles sos dotes vocales y polos sos amiestos de diversos xéneros musicales, y foi gallardoniada con numberosos premios, ente los qu'inclúi'l Grammy.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Infancia

[editar | editar la fonte]

Jessica Hannah Glynne nació'l 20 d'ochobre de 1989 nel Hospital Royal Free n'Hampstead, Londres.[3][4] La so madre, Alexandra (de soltera Ingram), trabayó como A&R en Atlantic Records y el so padre, Laurence Glynne, ye un executivu de bienes raíz.[4][2][5] Los sos güelos yeren xudíos y realizaron cambeos d'apellíos p'amarutar el so orixe.[4] A pesar d'eso, se -y inculcó les bases del xudaísmu y asistió a la Sinagoga de Woodside Park.[4] Creció en Muswell Hill, al norte de Londres, xunto cola so hermana mayor Rachel.[4][2][6][7]

Empezó a practicar el cantar a una curtia edá, dempués de que los sos padres inducir a escuchar cantantes pop, soul y R&B, como Whitney Houston, Mariah Carey y Aretha Franklin.[6][8] El so interés pola música viose más aguiyáu cuando los sos padres llevaron a casa l'álbum Frank d'Amy Winehouse,[3] y el so padre motivar a realizar actuaciones musicales como l'artista.[2][8] Cuando tenía quince años, realizó una prueba pa la serie de televisión The X Factor, gracies a una tía que la inscribió; sicasí, retirar del procesu d'audición dempués de surdir un desalcuerdu con una productora del programa.[9] En 2008, remató los sos estudios nel Colexu Fortismere, onde participó en delles exhibiciones de talentu y recibió lleiciones de música.[4]

Entamos de la so carrera

[editar | editar la fonte]

Cuando terminó la escuela, llogró dellos trabayos p'ayudar financieramente mientres escorría'l so suañu de ser artista.[4] Depués de realizar un viaxe por América del Sur, Asia y Australia, ingresó nuna compañía de xestión de música que la preparó pa la so futura carrera.[4] Asina empezó a escribir cantares sobre la so «vida y esperiencies», inspiraes en Lauryn Hill, y pa perfeccionar el so arte pidía encamientos a los productores de la empresa.[4] Reconoció que de primeres tuvo delles torgues», pero facer esforciase más.[4] Per otru llau, fixo un cursu per un añu na Academia Británica de Música Contemporánea, perteneciente a l'Access to Music, en Londres.[2] Ellí conoció a la so collaboradora habitual Jin Jin, quien-y presentó al productor Bless Beats y xuntos grabaron delles demos.[2][10] Por aquella dómina, siguía buscando'l so soníu y dempués de realizar cien canciones, compunxo «Home» cola qu'afirma habelo atopáu.[10][11] La capacidá vocal de Glynne nuna demo gustó-y a Joe Gossa, copresidente de Black Butter Records, y roblaron un contratu editorial en 2013.[2][6] Gossa dixo: «La so voz allorióme. Había una intensidá nella. Puede falar de coses cotidianes d'esta manera que ye a cencielles épica».[6] Una emplegada del sellu tuvo un amoríu con Glynne, pero pocu tiempu dempués rompió con ella.[5]

N'agostu de 2013, Glynne robló un contratu de grabación con Atlantic Records ya influyida pola rotura empezó a componer los cantares del so álbum debú, I Cry When I Laugh.[2] La compañía entamó una sesión de grabación con Gorgon City y compunxeron parte de «Right Here», que remataron tiempu dempués.[12] Una de los primeros cantares que compunxo pal discu foi «Don't Be So Hard on Yourself», en qu'espresa'l so estáu d'ánimu al ingresar al estudiu de grabación.[2] El so despecho tamién inspiró cantares como «Hold My Hand» y «Take Me Home».[6] Nes sos propies pallabres: «Taba pasando por una rotura bastante dura, pero coles mesmes taba empezando a vivir los mios suaños de trabayar nel mio álbum debú. Entós traté de poner toa esa enerxía na mio música y enfoqué no positivo. Nel estudiu, escribiría sobre la esperanza, allegría y felicidá como una forma de lliberar tou lo que sentía nel mio corazón. [I Cry When I Laugh] ye esencialmente la mio propia guía de autoayuda».[3][13] L'álbum cuntó con aportaciones d'Emeli Sandé y Naughty Boy.[8]

Collaboraciones y I Cry When I Laugh

[editar | editar la fonte]

En 2013, Route 94 pidió a Glynne emprestar la so voz y reescribir un cantar so, llamada «My Love», que contenía una sample que tenía prohibíu usar.[14] «My Love» apaeció nel álbum recopilatorio Annie Mac Presents d'Annie Mac n'ochobre de 2013.[15] Clean Bandit quedó cautivada cuando escuchó «My Love» y contautar por que punxera la so voz en «Rather Be».[14] Glynne de primeres tenía duldes, porque nunca cantara un cantar ensin participar na composición; sicasí, decidió grabar les voces.[14] Según Jack Patterson, de Clean Bandit, «hai una verdadera sotileza d'emoción na so voz. Puedes escuchar la fraxilidá de la so personalidá, pero coles mesmes hai una potencia bruta».[6]

«Rather Be», publicáu como un senciellu en xineru de 2014, dio a Glynne el so primer númberu unu na llista de senciellos local, calteniéndose en dicha posición mientres cuatro selmanes consecutives[14][16] y recibió la certificación de triple platín de la BPI,[17] polo que figura como unu de los senciellos más vendíos de la hestoria.[18] Amás ingresó ente los primeros cinco puestos nes llistes d'Europa y Oceanía,[19] y el númberu diez na Billboard Hot 100 de los Estaos Xuníos.[6] El cantar llegó al primer puestu na Hot Dance/Electronic Song y recibió tres discos de platín de la RIAA.[20][21] Dempués d'esti ésitu, Route 94 publicó «My Love» como un senciellu n'abril y tamién consiguió'l númberu unu nel Reinu Uníu.[22][14] Tantu «Rather Be» como «My Love» recibieron nominaciones nos Premios Brit de 2015 al meyor senciellu británicu[23] y el primeru d'estos ganó'l Grammy a la meyor grabación dance esi mesmu añu.[2] Holly Williams de Contactmusic.com calificó «Rather Be» como «brillosa» y allabó la so «falta de sobreelaboración», alegando que ye unu de los motivos pol que se destacar, auníu a la voz de Glynne qu'acordies con él ye la pieza central del cantar».[24] Billboard asitiar nel puestu cuatro de la so llista de los diez meyores cantares de 2014.[25]

Jess Glynne nun conciertu benéficu a finales de payares de 2015.

El so primer senciellu como solista, «Right Here», producíu por Gorgon City, llanzar en xunetu de 2014[12][26] ya ingresó en delles llistes d'ésitos mundialmente, incluyendo'l númberu seis nel Reinu Uníu.[27] Glynne apaeció en dellos festivales de música británica a mediaos de 2014, como Bestival, Glastonbury, Lovebox, Summer Series en Somerset House, V Festival y Wireless.[9] N'ochobre realizó una xira de conciertos pol Reinu Uníu,[27] y un mes dempués Clean Bandit estrenó la so segunda collaboración con Glynne, «Real Love»,[28] y asitióse nel puestu dos na llista británica.[29] El cantar entró nos cuarenta principales nos llistaos d'ésitos de dellos países europeos y n'Australia tamién tuvo popularidá,[30] y consiguió la certificación de platín,[31] al igual que nel Reinu Uníu.[17]

El senciellu «Hold My Hand», el so segundu como artista principal, entró nel númberu unu nel Reinu Uníu a finales de marzu de 2015, onde pasó tres selmanes,[32] y convirtióse nel segundu cantar más esitosa comercialmente de Glynne nel so país natal dempués de «Rather Be».[33] «Not Letting Go», una collaboración con Tinie Tempah siguió en xunu y ganó-y a l'artista'l so cuartu númberu unu na llista de senciellos británica.[8] A mediaos de 2015, tuvo qu'atayar delles presentaciones en vivu, incluyendo una actuación musical nel festival de Glastonbury y una serie de conciertos como telonera de John Legend per Reinu Uníu, por cuenta de una operación nes sos cuerdes vocales pa extirpar un pólipu.[6][34] N'agostu, antes del llanzamientu del álbum, estrayer el senciellu «Don't Be So Hard on Yourself» ya ingresó na primer posición na llista de senciellos local, colo qu'empató'l récor de Cheryl pola mayor cantidá de senciellos númberos unu por una artista británica, con un total de cinco tarrezas.[6][8][35]

El so álbum, I Cry When I Laugh, debutó con crítiques mistes nos periódicos cuando salió a la venta'l 21 d'agostu de 2015 y ocupó el primer puestu na llista d'álbumes británica.[8][36][37] I Cry When I Laugh degoló'l millón de copies nel país natal de l'artista y valió-y la certificación de triple platín.[17][38] En setiembre, participó na docena serie de The X Factor nel segmentu «Casa de los xueces» como convidada de Cheryl,[39] y presentó'l documental The Brit Invasion, producida pola revista Vice, que documentó la puxanza de la música dance británica nos Estaos Xuníos.[40] Nesi mesmu mes, realizó una xira de conciertos nos Estaos Xuníos pa promover I Cry When I Laugh,[41] y depués llevó a cabu múltiples presentaciones nel Reinu Uníu ente ochobre y payares.[42] El senciellu benéficu «Take Me Home» pa la BBC Children in Need,[43] estrenáu en payares, pasó a ser el quintu senciellu de I Cry When I Laugh y l'octavu polo xeneral de l'artista asitiáu ente los diez primeros puestos d'esi llistáu musical, n'ingresando na sesta posición.[44][45] En febreru de 2016, interpretó un popurrí de tres canciones del álbum nos Premios Brit y tuvo nomada en tres categoríes.[46] Un postreru senciellu del discu, «Ain't Got Far to Go», salió a la venta esi mesmu mes,[44] y hasta finales del añu, siguió cola promoción del álbum per Norteamérica y Europa.[47][48]

Always in Between

[editar | editar la fonte]

A principios de 2017, Glynne empezó a componer los cantares del so segundu álbum d'estudiu en Los Angeles y, magar grabó bona parte del discu en menos de siete selmanes, taba acorviada pola redolada y nun sabía en qué direición diba la so música. N'agostu, dempués de tomase un tiempu pa vivir nueves esperiencies, sintióse preparada pa volver a entamar la grabación y pidió a la so A&R dexala dir a un llugar estremáu onde tuviera la sensación de llibertá, polo que se foi al campu inglés colos sos collaboradores más cercanos y nuna selmana lo finiquitaron.[49] L'últimu cantar qu'escribió pal álbum, «I'll Be There», sirvió como senciellu principal y entró nel númberu unu na llista musical británica,[49][50] igual que «These Days», un cantar de Rudimental en collaboración con Macklemore, Dan Caplen y Glynne que publicó en xineru de 2018.[51] «These Days» figura como unu de los senciellos más esitosos del añu nel Reinu Uníu y llogró dos discos de platín de la BPI.[52][17] Amás, algamó les primeres diez asities en países como Australia, Alemaña, Irlanda, Noruega y Suecia.[53] Glynne tamién punxo la so voz nel senciellu «Mind on It» de Yungen y coescribió «Lullaby» de Sigala en collaboración con Paloma Faith.[54] «All I Am» foi publicáu n'agostu como'l segundu senciellu del álbum y entró na séptima posición na llista d'ésitos local.[55]

Atlantic Records publicó'l segundu álbum d'estudiu de Glynne, Always in Between, el 12 d'ochobre de 2018[56] ya ingresó nel primer puestu na llista d'álbumes del Reinu Uníu y na cuarta n'Irlanda.[57][58] Clasificáu dientro de los xéneros pop, soul, R&B y electrónica, l'álbum nun prestó enforma a los críticos, polo que recibió baxes calificaciones.[59][60][61] Anque, Will Hodgkinson de The Times escribió que «tamién va ser un ésitu».[60] Ed Sheeran y Glynne primeramente habíen compuestu «Woman Like Me» pal discu, pero l'artista decidió dá-yla a Little Mix, quien la incluyeron en LM5 (2018).[62] L'otru cantar que compunxeron, «Thursday», salió a la venta'l mesmu día que l'álbum como un senciellu y entró les primeres cuarenta asities na llista musical británica.[63] A finales de 2018, va realizar una xira de conciertos pol Reinu Uníu ya Irlanda pa promover el discu.[56]

Arte

[editar | editar la fonte]

Inflúis

[editar | editar la fonte]
Amy Winehouse foi una de les artistes que más inspiró a Glynne na so infancia.

Glynne creció escuchando una variedá de xéneros como'l soul, R&B y pop que los sos padres solíen poner en casa.[6][14][8] Cita a Amy Winehouse como la so más grande influencia y reconocer como la figura crucial pa convertise nuna artista.[2][3][8][64][65] Aretha Franklin, Etta James, Sam Cooke, Destiny's Child, Mariah Carey, Mavis Staples, Mary J. Blige, Whitney Houston y Beyoncé influyeron nes sos capacidaes vocales.[2][6][14][8] Cuenta que Lauryn Hill ye la so mayor influencia cuando escribe cantares y col so álbum The Miseducation of Lauryn Hill dio-y el coraxe pa componer sobre la so vida personal.[14] Tamién afirma que pa los sos cantares tomó como referencia la forma de componer de los artistes de rap Eminem, Jay Z y Kendrick Lamar.[2] Coles mesmes, inspirar nes grabaciones de Prince y Frank Ocean cuando realizó'l so álbum debú, I Cry When I Laugh.[8][64]

Estilu musical

[editar | editar la fonte]

La música de Glynne foi descrita como soul, R&B, pop y EDM.[8][13] Múltiples críticos tamién noten les influencies del country nos sos cantares, como «Hold My Hand» y «I'll Be There».[12][49] Al respeutu, Glynne comentó que magar nun ye una amante d'esti xéneru, por un tiempu escuchó Keith Urban y Gavin DeGraw, polo que pensaba que salía a amenorgar ensin nenguna intención.[49] Coles mesmes, reconoz que la melodía de «Hold My Hand» ye similar a «9 to 5» de Dolly Parton.[12] Hazel Cills escribió pa Spin que I Cry When I Laugh «suena como un discu gospel faltu de Jesús, la espiritualidá de Glynne ye una esploración optimista del amor propio y l'arreglu d'un corazón rotu. La mayor parte del discu siéntese encadenáu al pianu».[66]

Glynne ye una vocalista contraltu.[13][67] El reporteru Mclean Craig, de Evening Standard, atopó nella semeyances con Amy Winehouse, alegando que dambes artistes amás de cantar cantares sentíos, tienen «voces potentes».[2] La sonoridá de la so voz, tamién foi comparada cola de Taylor Dayne.[6] Per otru llau, Maura Johnston de Boston Globe, escribió que: «Les comparances con Adele y Amy Winehouse probablemente van llover, pero esa interpretación ye superficial; Glynne ye menos murnia que la tormentosa cantante de "Rolling in the Deep" [Adele] y camuda l'inxeniu cáusticu que percorrió los ésitos de Winehouse por un optimismu lo suficientemente mancáu como para nun paecer inocente».[67] Q magacín cunta que: «La voz de Glynne ye una arma poderosa pa llograr la sumisión de l'audiencia, pero rápido conviértese nun eslabón débil, faciendo que Florence Welch suene como Vashti Bunyan».[68] Pela so parte, Maura Johnston de Rolling Stone escribió que «tien una voz ronca, pero nidiu, marcada por un vibrato inquietu».[59]

Imaxe pública

[editar | editar la fonte]

Sexualidá

[editar | editar la fonte]

Según Georgette Culley y Dora Allday, del diariu The Sun, «la honestidá de Glynne sobre'l so rellación haber convertíu nun iconu de la comunidá gai».[5] Sicasí, Glynne amuésase ronciega a etiquetar la so sexualidá y afirma que: «Tuvi namorada d'un home y una muyer, asina que nun puedo dicir que sería unu o l'otru. Trátase de la persona. Si ta bien, comprometeré, pero la mio esperiencia definitivamente estropióme. Agora, de quien sía que me namore, namoro. Nun creo qu'haya una necesidá de poneme una etiqueta, nun siento que sía tan importante. Nun siento que tenga de pone-y un nome a lo que soi, soi solu yo». Antes de conocer a l'axente de la discográfica Black Butter, quien inspiró gran parte I Cry When I Laugh, Glynne tuvo esperiencies heterosexuales na so adolescencia.[5]

Discografía

[editar | editar la fonte]

Xires

[editar | editar la fonte]
  • «Take Me Home Tour» (2016)[48]
  • «Always in Between Tour» (2018)[56]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Afirmao en: Discogs. Identificador Discogs d'artista: 3557130. Apaez como: Jess Glynne. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 «Jess Glynne: ‘I don’t know what I want now — to be with a guy, with a girl, be with anyone’» (inglés). Evening Standard (14 de mayu de 2014). Consultáu'l 15 de xineru de 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «A Q&A With Jess Glynne» (inglés). Odyssey. Olympia Media Group (12 d'ochobre de 2015). Consultáu'l 19 de xineru de 2016.
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 «Jess Glynne: The chart-topper who lives with her mum» (inglés). The Jewish Chronicle (24 de xunetu de 2014). Consultáu'l 16 de xineru de 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Why Jess Glynne still lives with mum and dái despite her Non1 hits and millions» (inglés). The Sun (14 de xunetu de 2018). Consultáu'l 23 de setiembre de 2018.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 «Jess Glynne Finds Her Voice After Overcoming 'Traumatic, Terrifying' Throat Surgery» (n'inglés). Billboard. 27 (Prometheus Global Media) 127. 19 de setiembre de 2015. http://www.billboard.com/articles/news/magacín-feature/6693273/jess-glynne-i-laugh-when-i-cry-interview-throat-surgery-sam-smith-clean-bandit. Consultáu'l 17 de xineru de 2016. 
  7. ↑ «Ryn Weaver, Kiesza & Jess Glynne Share Their Journeys to Coachella: Exclusive» (inglés). Billboard (17 d'abril de 2015). Consultáu'l 23 de setiembre de 2018.
  8. ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 8,10 «Jess Glynne interview: "Amy Winehouse gave me the confidence to do this» (inglés). Official Charts Company (11 d'agostu de 2015). Consultáu'l 17 de xineru de 2015.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Jess Glynne: ‘I could throw water at people to plug my album’» (inglés). Attitude (24 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-10-01. Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  10. ↑ 10,0 10,1 «Interview: Mobo shortlisted singer Jess Glynne on being pop's brightest newcomer» (inglés). London Evening Standard (23 de setiembre de 2014). Consultáu'l 24 de setiembre de 2018.
  11. ↑ «Jess Glynne interview: 'I had to write 100 songs to find my sound'» (inglés). Digital Spy (15 d'agostu de 2015). Consultáu'l 24 de setiembre de 2018.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 «Jess Glynne Talks Breaking Out As A Solu Star, Her Forthcoming Debú LP & Dolly Parton: Idolator Interview» (inglés). Idolator.com. SpinMedia (27 de marzu de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 2024-01-27. Consultáu'l 14 d'ochobre de 2016.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 «10 New Artists You Need to Know: October 2015» (inglés). Rolling Stone (28 d'ochobre de 2015). Consultáu'l 19 de xineru de 2016.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 14,7 «The 405 meets Jess Glynne» (inglés). The 405 (31 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-01-27. Consultáu'l 16 de xineru de 2016.
  15. ↑ «Stream Route 94’s ‘My Love’, from Radio 1 DJ Annie Mac’s latest compilation» (inglés). Fact (26 de setiembre de 2013). Consultáu'l 17 de xineru de xineru de 2016.
  16. ↑ «The Official Top 40 Biggest Selling Singles of 2014» (inglés). Official Charts Company (1 de xineru de 2015). Consultáu'l 18 de xineru de 2016.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 Pa visualizar la certificación, han de siguise los siguientes pasos:
    • Ingresar el nome del álbum o del senciellu en «Search BRIT Certification», y *
    Primir «Search»: «BRIT Certified» (inglés). British Phonographic Industry. Consultáu'l 26 d'agostu de 2018.
  18. ↑ «The best-selling singles of all time on the Official UK Chart» (inglés). Official Chart Company (14 de xunu de 2018). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2018.
  19. ↑ «Rather Be by Clean Bandit and Jess Glynne» (inglés). aCharts.co. Consultáu'l 18 de xineru de 2016.
  20. ↑ «Calvin Harris Digs 'Deep' in Dance/Electronic Songs Debú» (inglés). Billboard (30 de xunetu de 2015). Consultáu'l 25 de setiembre de 2018.
  21. ↑ «RIAA July 2016 Awards» (inglés). Recording Industry Association of America (28 de xunetu de 2016). Consultáu'l 25 de setiembre de 2018.
  22. ↑ «Route 94 scores first UK number one with 'My Love'» (inglés). The Independent (9 de marzu de 2014). Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  23. ↑ «Brit awards 2015: the full list of winners» (inglés). The Guardian (25 de febreru de 2015). Consultáu'l 17 dw xineru de 2016.
  24. ↑ «Clean Bandit - Rather Be Feat. Jess Glynne Single Review» (inglés). Contactmusic.com (23 de xineru de 2014). Consultáu'l 20 de xineru de 2016.
  25. ↑ «The 10 Best Songs of 2014» (inglés). Billboard (11 d'avientu de 2014). Consultáu'l 25 de setiembre de 2018.
  26. ↑ «Listen: Jess Glynne - “Right Here”» (inglés). The Line of Best Fit (15 de mayu de 2015). Consultáu'l 14 d'ochobre de 2016.
  27. ↑ 27,0 27,1 «Jess Glynne announces UK tour dates» (inglés). Official Charts Company (14 de xunetu de 2014). Consultáu'l 14 d'ochobre de 2016.
  28. ↑ «Clean Bandit premiere brand new single 'Real Love' with Jess Glynne» (inglés). Digital Spy (1 d'ochobre de 2014). Consultáu'l 14 d'ochobre de 2016.
  29. ↑ «Band Aid 30's Do They Know It's Christmas goes straight in at Number 1 with bumper sales» (inglés). Official Charts Company (23 de payares de 2014). Consultáu'l 14 d'ochobre de 2016.
  30. ↑ «Justin Bieber continues to dominate the Singles Chart, as Lana Del Rey takes it straight to the top on debú with ‘Honeymoon’, on this week’s ARIA Charts» (inglés). Australian Recording Industry Association (26 de setiembre de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'ochobre de 2016. Consultáu'l 14 d'ochobre de 2016.
  31. ↑ «ARIA Charts – Accreditations – 2015 Singles» (inglés). Australian Recording Industry Association (2015). Consultáu'l 15 d'ochobre de 2016.
  32. ↑ «Jess Glynne holds off Nick Jonas to claim third week at Number 1» (inglés). The Official Charts (12 d'abril de 2015). Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  33. ↑ «The Official Top 40 biggest songs by British acts of the decade so far» (inglés). Official Charts Company (24 de marzu de 2016). Consultáu'l 2 de setiembre de 2016.
  34. ↑ «Jess Glynne to have vocal surgery after pulling out of Isle of Wight Festival» (inglés). BBC Newsbeat (15 de xunu de 2016). Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  35. ↑ «Jess Glynne 'emotional' at matching Cheryl's chart record» (inglés). Newsbeat. BBC (21 d'agostu de 2015). Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  36. ↑ «Reviews for I Cry When I Laugh by Jess Glynne» (inglés). Metacritic. CBS Interactive (2015). Consultáu'l 20 de xineru de 2016.
  37. ↑ «Jess Glynne tops UK album chart with debú» (inglés). BBC News (28 d'agostu de 2015). Consultáu'l 17 de xineru de 2015.
  38. ↑ «'We're bringing her back with a bang': Warner Music's Derek Allen on the return of Jess Glynne» (inglés). Music Week (inglés). Consultáu'l 14 de mayu de 2018.
  39. ↑ «X Factor Judges' Houses Jess Glynne to join Cheryl Fernandez-Versini in Rome» (inglés). RadioTimes (30 de setiembre de 2015). Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  40. ↑ «Watch Our Brand New Documentary 'The Brit Invasion' Right Now» (inglés). Thump (14 de setiembre de 2015). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-07-02. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2018.
  41. ↑ «Jess Glynne Proves She's Here To Stay On "Ain't Got Far To Go"» (inglés). The Fader (22 de xunu de 2015). Consultáu'l 21 de xineru de 2016.
  42. ↑ «Jess Glynne annunces huge autum tour - tickets» (inglés). Gigwise (9 de xunu de 2015). Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  43. ↑ «Jess Glynne sings Children in Need single» (inglés). BBC News. BBC (3 de payares de 2015). Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  44. ↑ 44,0 44,1 «Jess Glynne will release 'Ain't Got Far to Go' as her next single» (inglés). Digital Spy (11 de xineru de 2016). Consultáu'l 26 de xineru de 2016.
  45. ↑ «The albums that spawned the most Top 10 singles» (inglés). Official Charts Company (9 d'ochobre de 2018). Consultáu'l 17 d'ochobre de 2018.
  46. ↑ «Jess Glynne Performs Medley of Her Biggest Songs at 2016 Brit Awards» (inglés). Billboard (24 de febreru de 2016). Consultáu'l 23 de setiembre de 2018.
  47. ↑ «Jess Glynne was 'brought to tears' filming new video for 'Take Me Home'» (inglés). Entertainment Weekly (31 d'ochobre de 2015). Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  48. ↑ 48,0 48,1 «Jess Glynne announces first UK and Ireland arena tour» (inglés). NME (13 de xunu de 2016). Consultáu'l 11 de payares de 2016.
  49. ↑ 49,0 49,1 49,2 49,3 «Jess Glynne on Ditching the Studio to Write Her New Album in the Countryside: 'I Felt a Little Lost'» (inglés). Billboard (6 de xunu de 2018). Consultáu'l 25 de setiembre de 2018.
  50. ↑ «Jess Glynne Lands Seventh O.K. Non. 1 Single With 'I'll Be There'» (inglés). Billboard (16 de xunu de 2018). Consultáu'l 26 de setiembre de 2018.
  51. ↑ «Rudimental claim third Number 1 on Official Singles Chart with These Days: “Yes yes yes!”» (inglés). Official Charts Company (30 de mayu de 2018). Consultáu'l 25 de setiembre de 2018.
  52. ↑ «The Official Top 40 biggest songs of 2018 so far» (inglés). Official Charts Company (5 de xunetu de 2018). Consultáu'l 25 de setiembre de 2018.
  53. ↑ «These Days by Rudimental featuring Glynne and Macklemore» (inglés). Music Chart. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2018.
  54. ↑ «Kylie Minogue WILL make a pop comeback with help from Sigala» (inglés). Daily Star (21 de marzu de 2018). Consultáu'l 20 d'ochobre de 2018.
  55. ↑ «Rod Stewart Scores Ninth Solo Non. 1 Album in O.K With 'Blood Red Roses'» (inglés). Billboard (5 d'ochobre de 2018). Consultáu'l 15 d'ochobre de 2018.
  56. ↑ 56,0 56,1 56,2 «Jess Glynne announces new album Always In Between and UK arena tour» (inglés). Official Chart Company (29 de xunu de 2018). Consultáu'l 26 de setiembre de 2018.
  57. ↑ «Jess Glynne scores second Number 1 album with Always In Between» (inglés). Official Charts Company (19 d'ochobre de 2018). Consultáu'l 20 d'ochobre de 2018.
  58. ↑ «Nathan Carter claims sixth Top 3 album as A Star Is Born scores second week at Number 1» (inglés). Official Charts Company (19 d'ochobre de 2018). Consultáu'l 20 d'ochobre de 2018.
  59. ↑ 59,0 59,1 «Review: Jess Glynne Is Full of Soul on ‘Always In Between’» (inglés). Rolling Stone (19 d'ochobre de 2018). Consultáu'l 20 d'ochobre de 2018.
  60. ↑ 60,0 60,1 «Pop review: Jess Glynne: Always In Between» (inglés). The Times (12 d'ochobre de 2018). Consultáu'l 22 d'ochobre de 2018.
  61. ↑ «Jess Glynne: Always in Between review – earworm everywoman's predictable pop» (inglés). The Guardian (11 d'ochobre de 2018). Consultáu'l 22 d'ochobre de 2018.
  62. ↑ «Speaking to Ed Sheeran is ‘like therapy’, admits Jess Glynne». London Evening Standard (18 d'ochobre de 2018). Consultáu'l 21 d'ochobre de 2018.
  63. ↑ «Singer Jess Glynne Reveals the Secret to Her Signature Rede Curls» (inglés). W (15 d'ochobre de 2018). Consultáu'l 21 d'ochobre de 2018.
  64. ↑ 64,0 64,1 «Meet Jess Glynne, The Girl Who's Going To Soundtrack Your Summer» (inglés). MTV UK (4 d'abril de 2014). Consultáu'l 17 de xineru de 2016.
  65. ↑ «Jess Glynne reveals she had a relationship with a woman who left her 'broken-hearted and in a dark place'» (inglés). Daily Mail (18 de mayu de 2015). Consultáu'l 16 de xineru de 2016.
  66. ↑ «Review: Jess Glynne Needs More Church in Her Wild on ‘I Cry When I Laugh’» (inglés). Spin (15 de setiembre de 2015). Consultáu'l 26 de setiembre de 2018.
  67. ↑ 67,0 67,1 «Jess Glynne, ‘I Cry When I Laugh’» (inglés). Boston Globe (10 de setiembre de 2015). Consultáu'l 26 de setiembre de 2018.
  68. ↑ Q Magacín:  páxs. 112. 25 d'agostu de 2015. 

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]