José María Bocanegra

José María Bocanegra
3. Presidente de Méxicu 18 avientu 1829 - 23 avientu 1829 ← Vicente Guerrero - Pedro Vélez →
Vida
Nacimientu	Aguascalientes, 25 de mayu de 1787[1]
Nacionalidá	Méxicu
Muerte	Ciudá de Méxicu, 23 de xunetu de 1862[1] (75 años)
Estudios
Estudios	Real y Pontificia Universidad de México ^(es)
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	diplomáticu, abogáu, economista, ministru, políticu
Creencies
Partíu políticu	Partido Liberal ^(es)

José María de los Dolores Francisco Germán del Espíritu Santu Bocanegra y Villalpando (25 de mayu de 1787, Aguascalientes – 23 de xunetu de 1862, Ciudá de Méxicu) foi un políticu, abogáu, economista, escritor ya historiador mexicanu que s'estremó por desempeñase de volao como Presidente Interín de Méxicu nel añu de 1829 en sustitución de Vicente Guerrero.

Primeros años y estudios

Nació'l 25 de mayu de 1787 na facienda del Llabor de la Troje, Calvillo, Intendencia de Zacatecas (actual Aguascalientes. Foi'l mayor de los cuatro fíos – Ramón, María Guadalupe y Francisca – de Félix Bocanegra y Manuela Villalpando.

La so mocedá trescurrió nes ciudaes de Aguascalientes y Guadalaxara. Realizó los sos estudios de xurisprudencia na ciudá de Méxicu onde se matriculó en San Ildefonso, sede de la Real y Pontificia Universidá de Méxicu, antecesora a la UNAM. Nesa casa d'estudios recibir d'abogáu, amás d'economista ya historiador.

Carrera política

Nos últimos años de la Nueva España, Bocanegra llaborió na Real Audiencia y foi miembru honorariu del Colexu d'Abogaos. Xuntar al Plan d'Iguala y en xineru de 1822 foi electu Diputáu nel Primer Congresu Constituyente, ayudando na creación de la Constitución de 1824. Sofitó decididamente l'ascensu d'Agustín de Iturbide al tronu, pero oponer al exerciciu abusivu del poder.

El 26 de xineru de 1829 foi nomáu ministru de Rellaciones Interiores y Esteriores na alministración del xeneral Guadalupe Victoria. A partir del 1 d'abril d'esi mesmu añu, caltuvo dichu cargu mientres el gobiernu de Vicente Guerrero.^[2] El 17 d'avientu d'esi mesmu añu, el vicepresidente Anastasio Bustamante llevantar n'armes contra'l presidente Vicente Guerrero, quien pidió autorización al Congresu pa dixebrase del poder y asumir el mandu del exércitu que tenía d'acabar cola rebelión de Bustamante. Bocanegra fíxose entós cargu de la Presidencia, de manera interina, por designación de la Cámara'l 16 d'avientu del mesmu añu.^[3]

Presidencia en 1829

El 16 d'avientu del añu de 1829 Bocanegra asumió la presidencia, ostentándola hasta'l 23 d'avientu. siete díes duró'l so gobiernu, porque la nueche del 22, la guarnición de la ciudá de Méxicu remontóse a favor de Bustamante y avanzó sobre Palaciu Nacional. El primer intentu de los insurrectos, al mandu del xeneral Luis Quintanar, por tomar el Palaciu falló; entós los alzaos arrodiaron l'edificiu, y tres un curtiu intercambiu de disparos, onde llegaron inclusive a tirar granaes d'artillería sobre él, Bocanegra rindióse. Al apaecer la bandera blanca, símbolu de la so rindición, José María mandó abrir les puertes de Palaciu.

Depués axuntóse'l Conseyu de Gobiernu y decidieron llamar al presidente de la Suprema Corte de Xusticia, el llicenciáu Pedro Vélez, nomándo-y como acomuñaos a Luis Quintanar y al políticu Lucas Alamán. Bocanegra robló'l so arrenunciu y retiróse por un tiempu, a la vida privada.

Esi mesmu día, por aciu un alcuerdu del conseyu de gobiernu, fíxose cargu del executivu un triunviratu encabezáu por Pedro Vélez, Presidente de la Suprema Corte de Xusticia xunto a Luis Quintanar y Lucas Alamán.^[4]

Años posteriores y muerte

Ensin una verdadera vocación política, Bocanegra asítiase nos puestos más importantes dientro de la xurisprudencia Mexicana, ensin fines ambiciosos. Sería ministru de Facienda nes alministraciones del doctor Valentín Gómez Farías y con Antonio López de Santa Anna. Foi nomáu nuevamente por Santa Anna, ministru de Rellaciones, exerciendo'l cargu de 1841 a 1842, en 1843 y en 1844. Ocupó'l mesmu puestu, mientres los gobiernos de Nicolás Bravo y Valentín Enrío.^[2] Tamién fungió como presidente de la Suprema Corte de Xusticia de la Nación ente 1839 y 1841.

En 1844 retirar de la vida política pa dedicase a exercer el so oficiu como abogáu. La fama de Bocanegra nun se consagró como presidente, algamar como historiador, pos al él debe unu de los llibros clásicos pa entender el sieglu XIX: Memories pa la historia de Méxicu independiente, 1822-1846.

Finó na so casa, asitiáu no que güei ye la esquina d'Isabel la Católica y Tacuba, na villa de San Ángel el 23 de xunetu de 1862 a la edá de 75 años. Los sos restos reposen nel templu parroquial de San Ángel, Ciudá de Méxicu. El so sobrín, Francisco González Bocanegra, autor del Himnu Nacional Mexicanu, morrió un añu primero que él escondíu nel suétanu del llicenciáu José María Bocanegra.^{[ensin referencies]}

Tuvo casáu con María de Jesús Carranco; con quien procreó trés fíos.

Referencies

1. Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w696392f. Apaez como: José María Bocanegra. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
2. «Los cancilleres de Méxicu al traviés de la so historia». Secretaría de Rellaciones Esteriores. Consultáu'l 18 de xineru de 2010.
3. «presidente interín_de_la_Rep_blica_en_el_Excmo_Sr_D_Jos_Mar_a_Bocanegra.shtml Alcuerdo de la Cámara de Diputaos. Eleición de presidente interín de la República nel Escelentísimu Sr. D. José María Bocanegra.». Consultáu'l 8 de xunetu de 2011.
4. «conseyu_de_gobiernu_Nomamientu_de_asociaos_a el_Excmo_Sr_Presidente_de_la_Suprema_Corte_de_Xusticia_pa_exercer_el_supremu_poder_executivu.shtml Alcuerdo del conseyu de gobiernu. Nomamientu d'asociaos al Escelentísimu Sr. Presidente de la Suprema Corte de Xusticia, pa exercer el supremu poder executivu.». Consultáu'l 8 de xunetu de 2011.

Enllaces esternos

• Biografía.
• Biografía.