Julia Domna | |||
---|---|---|---|
193 - 211 | |||
Vida | |||
Nacimientu | Homs[1], sieglu de II | ||
Nacionalidá | Antigua Roma | ||
Muerte | Antioquía del Orontes[1], 217[1] | ||
Sepultura | Castiellu Sant'Angelo | ||
Causa de la muerte | suicidiu[2] | ||
Familia | |||
Padre | Bassià | ||
Madre | valor desconocíu | ||
Casada con | Septimio Severo (es) (187 – )[3] | ||
Fíos/es | |||
Hermanos/es | |||
Pueblu | dinastía Severa (es) | ||
Oficiu | filósofa | ||
Julia Domna (probablemente sieglu de II, Homs – 217, Antioquía del Orontes) foi la esposa del emperador romanu Septimio Severu, augusta del Imperiu romanu y posesora d'un poder enxamás llográu antes poles emperatrices romanes.
Julia Domna yera natural de Emesa (l'actual Homs, Siria),[4] nacida en redol al añu 170 y fía de Julio Basiano, sumu sacerdote de la divinidá solar siria Baal y hermana de Julia Mesa. Ente 185 y 187, un horóscopu agóra-y que va casóse con un home que va aportar# a emperador, lo qu'impulsa al ambiciosu Lucio Septimio Severu, procónsul de la Gallia Lugdunensis, comandante de la Legio IIII Scythica, a tomala como la so segunda esposa. D'esti matrimoniu naceríen dos homes, Lucio Septimio Basiano (conocíu dende 195 como Marco Aurelio Antonino Caracalla) y Publio Septimio Geta.
En 193, añu en que Septimio Severu ye proclamáu emperador poles tropes de Panonia, Julia Domna llogra coles mesmes el títulu d'Augusta, llegando inclusive a acuñase monedes cola so efixe.
La constante presencia xunto al so home mientres les espediciones militares fai que se-y conceda'l títulu de mater castrorum, apellativu de recién creación, asignáu per primer vegada a Faustina la Menor en 174. Julia Domna exerció, dende l'entamu, una fuerte inflúi sobre les decisiones del so home, llegando a tener parte activa na alministración del imperiu.
Ente 202 y 205, el papel ocupáu pola emperatriz motivaría les envidies del prefeutu del pretorio, Cayo Fulvio Plauciano, conseyeru bien influyente nel emperador y que lu convenció de que Julia fuera adúltera, col consiguiente procesu y la retirada d'ella de la vida pública. Esti alloñamientu de la corte dexó-y dedicase intensamente al estudiu de la filosofía y la relixón, formándose al so alredor un círculu de figures intelectuales importantes, ente les cualos atopábense'l filósofu Filóstrato y el médicu Galeno.
Mientres el principáu de Caracalla (211–217), el descuidu polos asuntos estatales denotado pol emperador dexó una activa participación de la Augusta na xestión de los asuntos tocantes al Estáu. La importante posición denotada por Julia Domna nel ámbitu públicu surde del campanudu nomamientu Iulia pia felix Augusta mater Augusti nostri et castrorum et senatus et patriae con certidume conocíu dende l'añu 211.
Julia acompañó a Caracalla na campaña contra l'Imperiu parto de 217, mientres la cual, l'emperador foi asesináu y asocedíu de volao por Macrino. Julia, depués de recibir la noticia, y yá enferma, suicidar na ciudá d'Antioquía.[5][6]
Precedíu por: Manlia Escantila |
Emperatriz de Roma 193-211 (con Fulvia Plaucila, 202-205) |
Asocedíu por: Nonia Celsa |
Precedíu por: Agripina la Menor |
Emperatriz-Madre de Roma 211-217 |
Asocedíu por: Nonia Celsa |