Lóxica

Lóxica
clase utilizada en la Clasificación Decimal Universal ^(es) , ciencies formales y rama de la filosofía ^(es)

La lóxica^[1] (términu que remanez del griegu clásicu λόγος logos, y que significaba pallabra, pensamientu, idea, argumentu, esplicación, razón o empiezu) ye l'estudiu de los sistemes de razonamientu correutu, esto ye, de los sistemes de razonamientu qu'un ser racional podría utilizar pa razonar. La lóxica ocúpase de determinar qué formes d'inferencia y de demostración son válides y cuálos non, y pa facelo la noción central qu'estudia ye la de consecuencia lóxica .

Como ciencia formal, la lóxica estudia y clasifica la estructura de les proposiciones y los argumentos, mesmo al traviés del estudiu de sistemes formales d'inferencia qu'al traviés del estudiu direutu del razonamientu en llinguaxe natural. Les temes arreyaes nestos estudios inclúin les falacies, les paradoxes, la inducción, la causalidá, el razonamientu con probabilidá, el razonamientu con vaguedá y imprecisión, ente otros.

Tradicionalmente, la lóxica consideróse una rama de la filosofía. Sol nome de dialéutica y xunto cola gramática y la retórica, configuraba'l triviu nel sistema d'estudios medievales. Dende mediaos del sieglu XIX, la lóxica formal convirtióse nuna disciplina matemática por un doble motivu: porque s'estudió con ferramientes matemátiques y porque se desendolcó col enfotu d'establecer una fundamentación pa les matemátiques. Nesti contestu, la disciplina conocióse como lóxica simbólica o lóxica matemática. Finalmente, el papel destacáu de la lóxica formal nel desendolcu de la computabilidá, y la implementación informática de los sistemes de razonamientu estudiaos pola lóxica (sobremanera nel marcu de la intelixencia artificial) fixeron que la lóxica tamién pueda considerase en ciertu mou una subdisciplina de la informática.

Referencies

1. Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: Lóxica