La tierra y la sombra | |
---|---|
Datos | |
Títulu orixinal | La tierra y la sombra (es) y La terre et l'ombre (fr) |
Xéneru | cine dramáticu |
País d'orixe | Colombia, Francia y Países Baxos |
Estrenu | 2015 |
Idioma orixinal | castellanu |
Duración | 97 min |
Llugar de la narración | Valle del Cauca |
Color | en color |
Ficha téunica | |
Direición | César Augusto Acevedo |
Producción | Arnorld Heslenfeld[1], Frans van Gestel[1], Giancarlo Nasi[1], Juliana Vicente[1], Laurette Schillings[1], Thierry Lenouvel[1], Diana Bustamante, Jorge Forero[1] y Paola Andrea Pérez Nieto[1] |
Guión | César Augusto Acevedo |
Edición | Miguel Schverdfinger[1] |
Diseñador de producción | Marcela Gómez (es) [1] |
Ver llista completa | |
Compañíes | |
Productora | Burning Blue (es) [1] |
Distribuidora | K-Films Amérique (es) [1] |
Calificaciones | |
CNC | tolos públicos[2] |
Enllaces esternos | |
Ficha n'IMDb | |
Ficha en FilmAffinity | |
La tierra y la sombra (n'asturianu La tierra y la solombra) ye una película dramática colombiana, escrita y empobinada por César Augusto Acevedo, premiada nel festival de Cannes de 2015 cola Caméra d'or, el premiu Révélation France 4 y SACD nel marcu de la selmana internacional de la critica.[3][4] Ye la 10ª película realizada pola empresa productora colombiana Burning Blue, que con esta película presentábase por cuarta vegada consecutiva nel Festival de Cine de Cannes, siendo punta de llanza na internacionalización del cine colombianu.[5][6]
Alfonso ye un vieyu llabrador que retorna dempués de 17 años al llar qu'abandono por cuenta que'l so únicu fíu carez una grave enfermedá. Al llegar afaya que tou lo que dalguna vegada conoció yá nun esiste, pos el monocultivu de la caña d'azucre afaró con toles finques de la rexón. Lo único qu'entá se caltién casi intautu como lo guardaba na so memoria, ye'l so antiguu llar: La humilde casa blanca y el pequeñu bancu que ta a la solombra del vieyu y pimpanu samán. Pero magar qu'esto lo fai susceptible a les sos alcordances, Alfonso tien d'encarar que torna como un estrañu, pos la so familia hai enforma tiempu dexó d'esperalo.
La so llegada terminara espertando vieyes pasiones y odios nel corazón d'Alicia, la so ex muyer, quien siempre negóse a abandonar la so propiedá a pesar de qu'una amenaza invisible percuerre aquellos pimpanos llaberintos de la caña, enllenándolo tou con signos de destrucción y muerte. Alfonso, al entender que tola so familia cuerre un gran riesgu, intentara averase a ellos enantes que sía demasiáu tarde, y va faer tolo posible por tratar de salvalos, anque eso implique borrar toa buelga de la so esistencia.
La hestoria, la memoria y la identidá de toos va tar a puntu de desapaecer baxo una paradóxica idea de progresu y namái un gran sacrificiu brindára-yos la oportunidá de reconciliase y entamar una nueva vida lloñe d'esi llugar u toles esperances paecen habese perdíu.
El ritmu de la película, que tien relativamente pocu diálogu, ye descrita como llenta, pa reflexar meyor el pesu de l'atmósfera. La película cunta con elementos autobiográficos: rodada nel Valle del Cauca, a los pies de los Andes, d'u ye orixinariu l'escritor y direutor de la obra, toma la temática de l'ausencia, la desapaición y la separación de la familia.[7][8]