Liborio Mejía | |||
---|---|---|---|
| |||
Vida | |||
Nacimientu | Rionegro, 28 de xunetu de 1792 | ||
Nacionalidá | Colombia | ||
Muerte | Bogotá, 3 de setiembre de 1816 (24 años) | ||
Estudios | |||
Estudios | Universidá d'Antioquia | ||
Llingües falaes | castellanu | ||
Creencies | |||
Relixón | catolicismu | ||
Liborio Mejía Gutiérrez de Lara (28 de xunetu de 1792, Rionegro – 3 de setiembre de 1816, Bogotá) foi un militar y políticu colombianu qu'exerció la presidencia de Provincies Xuníes de la Nueva Granada en 1816 mientres la guerra d'Independencia del Imperiu español,[1] convirtiéndose hasta'l momentu na persona más nueva n'exercer esti cargu a la edá de 24 años. Foi executáu tres meses dempués mientres la Reconquista liderada por Pablo Morillo.[2]
Liborio Mejía nació'l 28 de xunetu de 1792 en Rionegro, na provincia d'Antioquia, nel entós Virreinatu de Nueva Granada actual Colombia. Yera fíu de José Antonio de los Santos Mejía Vallina y María Gutiérrez de Lara Carbayeda.[3] Estudió nel Colexu Mayor de San Bartolomé ente 1808 y 1812 en Bogotá. Depués treslladóse a Medellín onde enseño filosofía nel entós llamáu Colexu Provincial, actual Universidá d'Antioquia.
Dende 1813 arreyar na guerra d'independencia, participando en delles batalles, llegando a liderar el Batallón Antioquia apostáu en Popayán. Cola dimisión del entós presidente José Fernández Madrid en xunu de 1816, designar a Custodio García Rovira como presidente yá a Mejía como vicepresidente, sicasí ante la imposibilidá del primeru pa posesionarse del cargu, Mejía terminó asumiéndolo.[4][5]
Coles sos facultaes presidenciales entamó un conceyu de guerra nel cual alcordóse dirixir un pequeñu exércitu de 600 homes pa enfrentar les fuercies de Juan Sámano, esfuerciu que remató na batalla de la Cuchiella d'El Tambo cola derrota de les tropes independentistes el 29 de xunu de 1816.[6] Mejía llogró escapar xunto a un puñáu d'homes escontra La Plata onde lo esperaba'l presidente en propiedá Custodio García Rovira a quien dexó'l so credenciales asumiendo entós la designación inicial como vicepresidente.
L'exércitu español comandado por Carlos Tolrá interceptó a les tropes remanentes en La Plata el 10 de xunetu siguiente na batalla de La Plata y prindó díes dempués a Mejía, esta batalla foi la derrota definitiva de los neogranadinos mientres reconquistar.[7][8] En calidá de prisioneru foi conducíu a Bogotá onde foi executáu'l 3 de setiembre de 1816 sol cargu de traición per orde de Pablo Morillo y Juan Sámano a la edá de 24 años.