Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Llanura del Norte de China | |
---|---|
Situación | |
Tipu | llanura |
Coordenaes | 36°35′N 117°10′E / 36.58°N 117.16°E |
Datos | |
La llanura del Norte de China (chinu tradicional: 華北平原, chinu simplificáu: 华北平原, pinyin: Huáběi Píngyuán), asitiada nel nordeste de China, ye una amplia rexón xeográfica formada polos sedimentu de los ríos Mariellu y Huai, que lleguen a tener hasta 900 metros de fondura. Ye la mayor llanura aluvial del Asia oriental y una de les zones más densamente poblaes del mundu.
Ta delimitada pelos montes Yan, al norte, y pelos Taihang, al oeste. Escontra'l sur xunir cola llanura del ríu Yangzi. Dende'l nordés hasta'l sureste, llega hasta les mariñes de los mares de Bohai y Mariellu. El ríu Mariellu flúi pola llanura hasta la so desaguada nel mar de Bohai. Na llende noroeste de la llanura atópase Beixín y na so mariña nordés Tianjin. La mayor parte de la llanura atopar a menos de 50 metros d'altor sobre'l nivel del mar.
Ye la zona de mayor producción de sorgu, miyu, maíz y algodón de tola República Popular China. Tamién se cultiva trigu, sésamu, cacagüés y tabacu. Cuenta con importantes xacimientos petrolíferos en Dagang (Tianjín) y en Shengli (Shandong).
La xeografía de la llanura tuvo fondes implicaciones culturales y polítiques dende hai miles d'años. Al contrariu que'l sur de China, esta zona nun ta estremada per montes o ríos, polo que les comunicaciones a caballu yeren rápides. Como resultancia, la fala de la zona ye relativamente uniforme en contraste cola plétora de dialeutos del sur del país. Yá antes de la dinastía Qin, l'actual Luoyang y les sos árees cercanes fueron consideraes "el centru del mundu". La sede política de la dinastía Xia alcontrábase en redol a Songshan y el valle del ríu Yiluo.
Por cuenta de que el fértil suelu de la llanura xúnese gradualmente coles estepes y los desiertos del Asia Central, ensin barreres naturales ente les distintes rexones, la zona foi propensa a les invasiones procedentes d'esa zona y tamién de Manchuria, lo que llevó a la construcción de la Gran Muralla China.
Anque'l so suelu ye fértil, el tiempu ye impredicible, pos s'atopa nun puntu d'intersección ente los vientos húmedos del Pacíficu y los secos del interior, lo cual provoca alternativamente tanto seques como hinchentes. Estes lleguen a tener desastroses consecuencies cuando los diques de contención de los ríos sufren daños. D'acordies con munchos historiadores, estos factores fomentaron el desenvolvimientu d'un estáu chinu centralizáu col fin de caltener abastecíos los almacenes de granu y de caltener les obres hidráuliques y les fortificaciones construyíes como defensa contra los pueblos de la estepa.