La llanza[1] o llancia[2] ye un arma compuesta d'un asta (palu-vara de madera o metal) que nel cabu tien fixa una fueya afilada o puntiada. Foi una de les armes primeres del home na prehistoria, y demientres tolos milenios de la Historia acompañó a los guerreros de toles dómines y fasteres.
D'elles dicíen grandes guerreros y militares que "yeren l'arma reina de les batalles", penriba de toles demás, pues dau'l so baxu coste de fabricación, la so facilidá d'usu a pie o a caballu, el so algame (dalgunes podíen arrefundise) y la potencia d'espetu o golpada, por mor del llargu "brazu mecánicu" que ye un asta, facíenla un arma perbona.
Alabarda: Mangada con un "petu" (pinchu o púa) na parte cimera de la "cabeza d'armes", con una fueya en forma o variantes d'un hachu nun estremu tresversal, y nel so llau opuestu otru pequeñu "petu" o filu afiláu y estrechu.