Louis Daguerre

Louis Daguerre
Vida
Nacimientu	Cormeilles-en-Parisis, 18 de payares de 1787
Nacionalidá	Francia
Llingua materna	francés
Muerte	Bry-sur-Marne, 10 de xunetu de 1851 (63 años)
Sepultura	Bry-sur-Marne
Causa de la muerte	infartu de miocardiu
Familia
Casáu con	Louise Georgina Arrowsmith (en)
Familia	ver John Arrowsmith (en) (cuñáu);
Estudios
Llingües falaes	francés
Alumnu de	Ignazio Eugenio Maria Degotti (es) ; Pierre Prévost
Profesor de	Antoine Claudet
Oficiu	fotógrafu, pintor, químicu, artista gráficu, daguerrotipista (es)
	Participante Documenta 6 (es) ;
Trabayos destacaos	Boulevard du Temple (en)
Premios	ver Orde del Méritu de les Ciencies y les Artes ; 72 científicos de la Torre Eiffel ; caballeru de la Lexón d'Honor (11 xineru 1825) ; Oficial de la Lexón d'Honor (15 xunu 1839) ;
Miembru de	Academia de les Ciencies de Baviera
	;

Louis-Jacques-Mandé Daguerre, más conocíu como Louis Daguerre (18 de payares de 1787, Cormeilles-en-Parisis – 10 de xunetu de 1851, Bry-sur-Marne), foi'l primer divulgador de la fotografía, n'inventando'l daguerrotipu, y trabayó amás como pintor y decorador teatral.

Oríxenes

Educáu nel senu d'una familia acomodada, dende la so mocedá demostró un gran enclín pol estudiu de les lletres y les artes. Daguerre recibió una educación bien elemental que terminó a los catorce años. A esta edá tuvo qu'empezar a ganase la vida. D'intelixencia natural y con una estraordinaria facilidá pal dibuxu, Daguerre emplegóse como aprendiz d'arquiteutu. Ende aprendió a trazar planos y a faer dibuxu en perspeutiva. Estes enseñances fueron de gran valor pa la so segunda ocupación, pos empezó a trabayar como aprendiz del célebre y famosu -naquel tiempu- diseñador d'escenarios para teatru y ópera Degoti. Tres años permaneció nesti trabayu, antes d'abandonalo pa ingresar como ayudante del escenógrafu más destacáu del París de la dómina, Prevost. Nesa ocupación Daguerre empezó a dase a conocer polos sos trabayos, consagrándose ente los homes más importantes del teatru.

Daguerre yera un pintor de segunda fila nel París de la primer metá del sieglu XIX. Sicasí, llogró una de les sos creaciones más espectaculares cola obra "Misa del Gallu en Saint-Etienne-du Mont", pol realismu de la so perspeutiva.

Louis Daguerre va pasar a la hestoria por inventar el diorama, instalación por aciu la que s'apurre sensación de fondura a les imáxenes. Esti inventu espertó l'atención del públicu parisín nun espectáculu que consistía en crear la ilusión al espectador de que s'atopaba n'otru llugar al traviés d'imáxenes enormes, que podíen movese y que se combinaben con un xuegu de lluces y soníos, etc., por que paeciera que l'espectador taba en situaciones como una batalla, una torbonada, etc. Por que tou esto fuera creíble, les pintures teníen de ser bien realistes y por esta razón, a Daguerre interesába-y l'aplicación del principiu de la cámara escura al Diorama.

Les sos instalaciones llegaron a la Ópera de París y el so ésitu foi tal que foi condecoráu cola Lexón d'honor (Francia).

Diorama

El diorama foi un espectáculu visual diseñáu por Daguerre nel que s'amosaben unes imáxenes de paisaxes naturales, interiores de capiyes o otres vistes por aciu ellaboraes téuniques escenográfiques qu'incluyíen movimientos como'l de les nubes o'l d'un sol que al pasar camuda les tonalidaes del paisaxe. Asina, con xuegos de lluces, tresparencies, efeutos sonoros, elementos en relieve y otros efeutos, consiguíase recrear con gran realismu distintos redolaes. Daguerre patentó'l so diorama en 1823, un añu dempués de poner en marcha'l so primer espectáculu en París, nel que s'amosaben dos paisaxes recreaos refechamente n'imáxenes de 21,3 x 13,7 metros, visibles al traviés d'un marcu de 7,3 X 6,4 metros a 12 metros de distancia del espectador. Esti espectáculu que collechó ésitos mientres casi venti años, presentar nun edificiu especialmente creáu pa la ocasión, con un palcu de más de 300 espectadores. La zona del públicu taba compuesta por unos asientos sobre una plataforma xiratoria que, tres el visionado de la primer imaxe, xiraba escontra la segunda. L'inventu, como asocediera col so Daguerrotipu (basáu nel inventu de Joseph Nicéphore Niépce), nun ye realmente so, sinón que supo ver los deseos d'un públicu que yá empezaba a reclamar espectáculos como esi, que realizaben dende antes, anque n'escala menor, otros diseñadores escénicos como Philippe-Jacques Loutherbourg (1740-1812) col so "Eidophusikon" o Franz Niklas König (1765-1832) col so “Diaphanorama”.

Llista de dioramas

D.20 Sermón dans l'eglise real de Santa Maria Nuova, à Monreale en Sicile.
D.19 Inaugeration du Temple de Salomon.
D.18 Eboulement de la Vallée de Goldau'.
D.17 Une Messe de minuit un santu-Etienne-du-Mont.
D.16 Le Bassin du central à Gand comerciu.
D.15 Vue de la Forêt Noire.
D.14 Mont Blanc, prise de la Vallée de Chamouny.
D.13 -y Tombeau de Napoléon; à Sainte-Hèlène.
D.12 -y 28 juillet 1830 à l'Hôtel de Ville de París.
D.11 Vue de Paris, prise de Montmartre.
D.10 -y Déluge du Empiezu (que s'amuesa 4 de payares de 1829 al 31 de xineru de 1831).
D. 7 Segunda muestra de la Ville d'Edimbourg, colgante l'Ambure.
B.10 Campu Santo de Tríe, por Bouton (1 d'agostu de 1829 al 14 de mayu de 1830).

Anguaño, llámase-y diorama al modelu tridimensional de paisaxe qu'amuesa acontecimientos históricos, naturaleza, ciudaes, etc, usáu pa la educación o'l entretenimientu, iguáu con materiales o elementos en tres dimensiones, que conformen una escena de la vida real. Allúguense delantre d'un fondu curvu, pintáu de manera tal qu'asemeye una redolada real y complétase la escena con efeutos de llume. Pueden representase animales, plantes, batalles, paisaxes, etc.

El daguerrotipu

El so segundu inventu foi'l daguerrotipu, el primer procedimientu fotográficu dadu a conocer públicamente, nel añu 1839, en París.

Inventu

Daguerre siguía con sumu interés los descubrimientos qu'alrodiu de la fotografía realizar naquella dómina. Utilizaba la cámara escura pa faer maquetes de les sos vastes composiciones, y empezó a ocupase seriamente en reproducir los sos trabayos. Fixo dellos ensayos con sustancies fosforescentes, pero la imaxe yera fugaz y visible tan solo na escuridá. Daguerre trabayó en numberoses ocasiones col ópticu Charles Chevalier quien lo punxo en contautu con Joseph Nicéphore Niépce, al conocer los esperimentos qu'ésti taba realizando na fixación d'imáxenes de la cámara escura. El 5 d'avientu de 1829 roblaron un contratu de sociedá, nel que Daguerre reconocía que Niepce "atopara un nuevu procedimientu p'afitar, ensin necesidá de recurrir al dibuxu, les vistes qu'ufierta la naturaleza". Fueron dellos díes los que Daguerre y Niepce tuvieron trabayando xuntos. Cada unu informaba al otru sobre los sos trabayos, dacuando con rocea, otres vegaes con más espontaneidá. Trabayaben con plaques sensibles de plata, cobre y cristal. Faíen usu de vapores pa ennegrecer la imaxe.

Ensin volver a trate, al morrer Niépce en 1833, Daguerre siguió investigando. Más tarde, en 1835, fixo un descubrimientu importante por accidente. Punxo una placa espuesta nel so armariu químicu y atopó dempués d'unos díes, que se convirtiera nuna imaxe latente, por efeutos del mercuriu que se evaporaba y actuaba como revelador. Daguerre perfeccionó'l daguerrotipu hasta 1838. El daguerrotipu nun dexaba llograr copies, yá que se trata d'una imaxe positiva única. Amás, los tiempos d'esposición yeren llargos y el vapor de mercuriu tenía efeutos tóxicos pa la salú.

El fallecimientu de Niépce

En 1833 fina Joseph Niépce ensin que l'inventu fixérase públicu y dos años más tarde, en 1835, Daguerre aprovecha los problemes económicos de Isidore, fíu de Joseph Niépce, pa modificar el contratu suscritu, lo que supón que'l nome de Daguerre pase a apaecer per delantre del nome de Niépce, en cuenta de que los derechos económicos del padre sían-y reconocíos al fíu Isidore.

Nesi mesmu añu produz una tercer cambéu del contratu que supón la desapaición del nome de Niépce y que'l procedimientu pase a llamase «Daguerrotipu». Unos pocos años dempués, en 1838, Louis Daguerre tomaba nel Boulevard du Temple la primer fotografía, na qu'apaez una persona.

Daguerre perfeccionó'l procedimientu fotográficu ensayáu por Niépce. Utilizó plaques de cobre platiáu, sensibilizaes en vapores de yodu. Consiguió bonos revelaos a partir de vapores de mercuriu. Y afitó les imáxenes n'agua salao bien caliente. Estes fueron los trés grandes innovaciones de Daguerre. Como resultancia llogró imáxenes bien nítidas y calidable permanente.

Daguerrotipu del *Boulevard du Temple* de París, nel añu 1838, con dos persones na so zona inferior esquierda.

Industrialización

Rápido na ciudá de París nun añu fixéronse 500 000 daguerrotipos. Daguerre, ayudáu pol so cuñáu, consigue sacar al mercáu la cámara llamada Daguerrotype, que yera numberada y llevaba la firma de Daguerre. El manual esplicativu del procedimientu del daguerrotipu foi traducíu a los principales idiomes.

Les primeres persones fotografiaes

En 1838 tomóse la que se cree ye la primer fotografía de persones vives. La imaxe amuesa una cai bien allegada (el Bulevar del Temple parisín). Sicasí, debíu al llargu tiempu d'esposición pa impresionar la imaxe –alredor de quince minutos nes hores de máxima irradiación–, nun apaez el tráficu o otros transeúntes, pos se mueven demasiáu rápidu. Les úniques esceiciones son un home y un rapacín que llimpiaba les sos botes, que permanecieron na mesma posición mientres el tiempu que tardó la esposición del daguerrotipu. Según la investigación de la historiadora Shelley Rice,^[7] el llimpiabotes y el so veceru son actores allugaos ellí por Daguerre, quien primeramente tomaría otra fotografía del mesmu llugar, notando la incapacidá de la téunica fotográfica d'aquel momentu pa dexar rexistru de la intensa actividá humana d'esi llugar.

Presentación pública del inventu

El 7 de xineru de 1839, na Academia de les Ciencies en París presentó públicamente l'inventu. Darréu, l'Estáu francés mercó l'inventu por una pensión vitalicia añal de 6000 francos pa Daguerre y otra de 4000 francos pal fíu de Joseph Niépce, coles mires de poner a disposición de la ciudadanía l'inventu, lo cual dexó que l'usu del daguerrotipu estender por toa Europa y los Estaos Xuníos.

Ventayes del daguerrotipu

Cola aportación de Daguerre, consiguióse amenorgar a un periodu entendíu ente los cinco y los cuarenta minutos el tiempu necesariu para tomar d'imáxenes, frente a los dos hores necesaries col procedimientu de Niépce, lo cual supónía un saltu enorme en quince años.

A partir d'esti momentu Daguerre empieza a trabayar na meyora del procedimientu químicu col emplegu del yoduro de plata y el vapor de mercuriu, según cola disolución del yoduro residual nuna solución caliente a base de sal común.

D'este mesmu añu ye'l daguerrotipu más antiguu conocíu. Sol nome de Composición atopamos ante un bodegón de diversos oxetos que presenta una imaxe más volumétrica, con mayor fondura y meyores relieves.

Mientres los años 1838 y 1839 dedicar a promocionar l'inventu per diversos medios como'l so intentu de crear una sociedá d'esplotación per suscripción pública que fracasó o les operaciones de tomes de vistes realizaes peles cais de París. Gracies a les sos actuaciones llogró contautar con François Aragó, científicu y políticu lliberal, quien nel añu 1839 presentó ante l'Academia de Ciencies Francesa públicamente l'inventu.

Daguerre llogró una reconocencia unánime per tol mundu, recibiendo nomamientos d'academies estranxeres y condecoraciones franceses y estranxeres, despintando los verdaderos llogros de Joseph Nicéphore Niépce como predecesor de les sos investigaciones. Adulces la verdá foise conociendo y finalmente acabó reconociendo les aportaciones de Niépce.

Fallecimientu

Hasta la fecha de la so muerte, el 10 de xunetu de 1851, en Bry sur Marne, dedicar a la fabricación en serie de material fotográfico, xunto al so cuñáu Giroux, y a la organización de demostraciones en públicu del inventu.

Reconocencies

Oficial de la Lexón d'Honor.^[8]
El so nome atópase grabáu na llista de 72 científicos de la Torre Eiffel.
En 1935, la Unión Astronómica Internacional dio'l so nome al cráter llunar Daguerre.
El 19 d'agostu de 2006 dedicóse-y un monolitu, nel Photomuseum (muséu de la fotografía) de Zarautz (Guipúzcoa).^[9]

Ver tamién

Fotografía

Referencies

↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 120157730. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
↑ Afirmao en: coleición en llinia del Muséu d'Arte Modernu de Nueva York. Identificador MoMA de artista: 34418. Data de consulta: 4 avientu 2019. Llingua de la obra o nome: inglés.
↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
↑ URL de la referencia: https://www.toureiffel.paris/fr/le-monument/tour-eiffel-et-sciences.
↑ ^6,0 ^6,1 Afirmao en: Base Léonore. Llingua de la obra o nome: francés. Editorial: Ministerio de Cultura de Francia.
↑ Rice, Shelley (1999) Parisian Views. MIT Press. USA.
↑ -y 15 juin 1839, cf. Base Léonore (ed.): «Cote LH/646/53» (francés). Consultáu'l 1 de marzu de 2014.
↑ Irazu, Ainhoa. Photomuseum: el milagrosu viaxe dende la cámara escura hasta la fotografía dixital 19-26 d'ochobre de 1999, Euskonews & Media. Consultáu 3 de xineru de 2010.

Enllaces esternos

R. D. Wood, Midley History of early Photography, the Daguerreotype and Diorama
Euskonews & Media (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).

Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Louis Daguerre.

[d811f120557cc3585e144687a046c39fd45f1147-1] Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 120157730. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.

[4c2a8dc606f1246196eb53401ce0efb5dba140f1-2] Afirmao en: coleición en llinia del Muséu d'Arte Modernu de Nueva York. Identificador MoMA de artista: 34418. Data de consulta: 4 avientu 2019. Llingua de la obra o nome: inglés.

[274565d7568c32a4ecb6b04d940e94ee9bcb90b8-3] Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.

[9c1f6232015482aa4dc8ef1e51a4e6c2a27879e5-4] Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

[d7d6263f5baee1e8d08ece0998713c5ad9051f27-5] URL de la referencia: https://www.toureiffel.paris/fr/le-monument/tour-eiffel-et-sciences.

[35419e5dd4ffca2e0cefac58a4a2f6fff268e76e-6] 6,0 ^6,1 Afirmao en: Base Léonore. Llingua de la obra o nome: francés. Editorial: Ministerio de Cultura de Francia.

[7] Rice, Shelley (1999) Parisian Views. MIT Press. USA.

[8] -y 15 juin 1839, cf. Base Léonore (ed.): «Cote LH/646/53» (francés). Consultáu'l 1 de marzu de 2014.

[9] Irazu, Ainhoa. Photomuseum: el milagrosu viaxe dende la cámara escura hasta la fotografía dixital 19-26 d'ochobre de 1999, Euskonews & Media. Consultáu 3 de xineru de 2010.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]