Máquina tragaperres 🎰 | ||
---|---|---|
Xéneru | categoría de productos (es) , xéneru de xuegu y llotería | |
Subxéneru | preséu, arcade game (en) , xuegu y gambling machine (en) | |
[editar datos en Wikidata] |
Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Les máquines tragaperres son máquines qu'en cuenta de una cantidá de dineru apostáu dan un tiempu de xuegu y eventualmente un premiu n'efeutivu.
Estes máquines pueden ser de dos tipos:
Esisten distintos apuestes nuna máquina. Tamién puede xugase a senciellu, doble, triple, quíntuple. Cuanto más alta sía l'apueste, los premios tamién aumenten. Esisten tamién tragamonedas progresives. Les tragamonedas progresives ufierten un gran potencial de ganar interesantes botes. Cada vez que daquién xuega un xuegu de tragamonedas progresiva, amiéstase cada vez más dineru al bote y por eso llamar “progresivu”.[2] Anguaño tánse imponiendo les máquines dixitales, que sustitúin a los tradicionales rodiellos. Hai tamién máquines mistes, nes que se combinen rodiellos nel xuegu inferior y un sistema dixital nel superior.
El términu tragaperres, ye una pallabra compuesta derivada de les monedes o “perres” que s'introducen o que se "traga" la máquina.
La perra ye la forma coloquial de denominar a unes antigües monedes españoles, que'l so valor podía ser de 5 céntimos de peseta, llamada "[perra chica]]", o de 10 céntimos de peseta, siendo entós "perra gorda".
Esisten distintos tipos de máquines recreatives. N'España les especificaciones y carauterístiques de funcionamientu ya instalación de les recreatives o tragamonedas vienen afitaes pol Reglamentu de máquines recreatives y d'azar, publicáu nel BOE. Al empar les Comunidaes Autónomes tienen prerrogativas específiques qu'afecten tamién a la llexislación de les máquines recreatives y d'azar.
No que se refier a los criterios xenerales, recoyíos nel citáu Reglamentu, estrémense tres tipos distintos de máquines.
Según el BOE, tratar de “toes aquelles de meru pasatiempu o recréu que se llinden a conceder al usuariu un tiempu d'usu o de xuegu a cambéu del preciu de la partida, ensin que puedan conceder nengún tipu de premiu en metálicu, n'especie o en forma de puntos canjeables por oxetos o dineru”. Esto ye, que'l so usu ye namái recreativu. Tamién s'inclúin nesti tipu de máquines aquelles qu'ufierten como aliciente añadíu la posibilidá de que, por habilidá del xugador, concédese-y un tiempu extra de xuegu. Pero en nengún casu contempla la posibilidá de llograr un premiu en metálicu o canjeable por dineru. L'únicu interés d'esti tipu de recreatives ye, pos, el tiempu de xuegu. Son como exemplu del tipu A les recreatives de dardos, futbolín, billar y similares.
Aparte del tiempu de xuegu con un elementu d'interés: ufierten al xugador la posibilidá de ganar un premiu en metálicu (yá se llame jackpot o reciba otru nome) o canjeable en dineru. O como les define'l BOE, les máquines recreatives son «aquelles que, a cambéu del preciu de la partida, conceden al usuariu un tiempu d'usu o de xuegu y, eventualmente acordies con el programa de xuegu, un premiu en metálicu». Amás el Ministeriu del Interior puede incluyir como máquines tipo B aquelles que considere oportunes ente les distintes máquines qu'incluyan elementos de xuegu, d'apueste, de envite o d'azar. Por tanto y volviendo a la definición principal, les máquines tipu B son aquelles qu'amás de dar xuegu ufierten una compensación económica programada. Dependiendo del tiempu de xuegu o del orde de xugaes, el xugador llogra un premiu. Ye'l tipu de máquines más estendíu en chigres, cafeteríes, locales de restauración y hostelería.
A esti efeutu ye bien interesante ver la variedá de modelos de máquines recreatives de tipu B, que pueden ser analóxiques o dixitales, de cutiu combinando los dos sistemes (rodiellos y pantalles d'aventura gráfica) na actualidá. L'ésitu de cada unu d'estos modelos, colos sos xuegos específicos, ye variable a nivel rexonal y tamién individual y de la so popularidá depende que'l negociu que lu tenga instalada pueda saca-y rentabilidá.
Como les máquines B, el preciu de la partida inclúi un tiempu de xuegu y la posibilidá de faese con un premiu en metálicu o canjeable por dineru. La diferencia coles de tipu B ta especificada nel Reglamentu: “a los efeutos d'esta definición, entender por azar el que la combinación o resultancia de cada xugada nun dependa de combinaciones o resultancies anteriores o posteriores”. Asina que nesti casu l'elementu definitoriu ye la aleatoriedad.
La primera “bandida d'un brazu” foi inventada por Charles Fey en San Francisco, California, Estaos Xuníos, quien escurrió un mecanismu automáticu bien simple.[3] Munchos aseguren que Fey inventó la máquina en 1887, sicasí dalgunos creen que puede concebila en 1895.[4] Debíu al ampliu númberu de posibles ganadores col xuegu orixinal de cartes póquer, foi práuticamente imposible tener una máquina capaz de realizar pagos automáticos pa toes posibles combinaciones ganadores. Charles Fey escurrió una máquina con trés ruedes xiratories conteniendo un total de cinco símbolos - ferradures de caballos, diamantes, espaes, corazones y una Campana de la Llibertá, que tamién dio'l nome a la máquina. Remplazando diez cartes con cinco símbolos y utilizando trés ruedes en cuenta de cinco tambores, la complexidá de lleer una victoria foi amenorgada considerablemente, dexando a Fey diseñar un mecanismu de pagu automáticu. Tres campanes en llinia producíen la mayor ganancia, diez monedes de cinco centavos.
Liberty Bell foi un ésitu atayante y dio pasu al florecimientu d'una industria de xuegos mecánicos. Anque l'usu d'estos dispositivos d'apuestes foi prohibíu nel so estáu natal tres dellos años, Fey nun pudo cola demanda de la fabricación pal xuegu n'otros llaos. La máquina de la Campana de la Llibertá foi tan popular que foi copiada por munchos fabricantes de máquines tragaperres. Pa 1907, el fabricante Herbert Mills de Chicago produció una máquina llamada Operador de la Campana o "Operator Bell". Pa 1908 munches de les máquines fueron instalaes en tiendes de cigarros, salones, boliches, barberíes y chamizos.[5] La máquina Campana de la Llibertá orixinal puede trate inda nel “Liberty Belle Saloon & Restaurant” en Reno, Nevada.
Sittman y Pitt de Brooklyn, New York, Estaos Xuníos desenvolvieron una máquina d'apuestes en 1891 la cual foi la precursora de la máquina tragaperres. Contenía cinco tambores con 50 cartes y taba basada nel póquer. Ta máquina probó ser desaxeradamente popular y munchos chigres na ciudá teníen una o más máquines. Los xugadores metíen una moneda de cinco centavos de dólar y remanaben una palanca, que faía xirar los tambores y les cartes que contenía, el xugador esperaba por una bona mano de póquer. Nun esistía un mecanismu de paga direutu, entós si sacaba una Póquer#Clasificación de les xugaes pareya de reis el xugador podía llograr una cerveza gratis, o si sacaba una flor imperial podía llograr cigarros o bébores, los premios dependíen direutamente de lo que l'establecimientu ufiertara. P'ameyorar les posibilidaes de la casa, dos cartes yeren removíes de la baraxa: el diez de piques y la Sota de corazones, lo cual doblaba les posibilidaes en contra de llograr una flor imperial. Los tambores tamién s'ordenar p'amenorgar les posibilidaes pa ganar del xugador.
Otra de les primeres máquines ufiertaba premios na forma de goma de mazcar de sabores coles imáxenes de los sabores como símbolos nes ruedes. Los símbolos populares de cereza y melón deriven d'esta máquina. El símbolu BAR, qu'anguaño ye bien común nes máquines tragaperres, provenía del logotipu de la compañía "Bell-Fruit Gum Company". El pagu de premios de comida foi una téunica bien comúnmente utilizada pa evitar les lleis en contra de los apuestes en dellos estaos, y por esta razón un númberu de máquines espendedores de chicles y otros alimentos fueron miraes con rocea poles cortes. Los dos casos de Iowa del Estáu contra Ellis[6] y el Estáu contra Striggles[7] fueron dambos utilizaos nes clases de derechu penal pa ilustrar el conceutu d'enfotu na autoridá mientres se rellaciona col axoma ignorantia juris non excusat ("el desconocimientu de la llei nun ye escusa").[8] Nestos casos, una máquina espendedora de caramelo de menta foi declarada como un dispositivu d'apuestes debíu al fechu que la máquina (internamente manufacturada) tenía la posibilidá d'otorgar al siguiente usuariu de la máquina un númberu de fiches intercambiables por más carambelos. Anque la resultancia del siguiente usu fuera esplegáu na máquina, dambes cortes determinaron que "L'incentivu por que cada obra foi la posibilidá de que por que'l xuegu sería la instalación de máquines pa indicar que se pagaríen los controles na xugada siguiente. Lo qu'atraxo a los xugadores foi la posibilidá de que finalmente diba recibir daqué por nada. La máquina fixo un llamamientu a la propensión del xugador pa xugar, y que ye [un viciu]."[9]
En 1963, Bally Technologies desenvolvió la primer máquina tragaperres electromecánica llamada Money Honey, anque máquines anteriores tales como High Hand máquina de póquer de Bally amosaba principios básicos de construcción electromecánica a principios de 1940. L'acercamientu electromecánicu na década de 1960 dexó a Money Honey ser la primer máquina tragaperres con una tolva no fondero pa un pagu automáticu, hasta 500 monedes ensin necesidá d'ayuda d'un asistente.[10] La popularidá d'esta máquina condució a la medría de los videoxuegos, y la palanca llateral convertir en dispensable. Más tarde apaecieron tragaperres electróniques que dexaron ampliar l'abanicu de mecanismos de xuegu a ufiertar.
La primer máquina de videoxuegu n'ufiertar una "segunda pantalla" con ronda de bonos foi Reel 'Em In, desenvuelta por WMS Industries Inc. en 1996. Nesti tipu de máquina, la pantalla camuda p'aprovir un xuegu distintu onde pagos adicionales pueden ganase o atropar.
Anguaño, los xuegos de máquines tragaperres en llinia tán convirtiéndose en gran midida populares y que dexen a los usuarios xugar pagando o xugar de forma gratuita dende la comodidá de los sos llares. Decenes de sitios ufierten esta comodidá a los usuarios.[11]
Trátase d'una máquina bien complexa que tien una gran cantidá de partes móviles y sistemes que trabayen en xunto. Les tragaperres físiques funcionen cuando se tira de la palanca. Esto pon la tensión nun muelle n'espiral que se lliberar pa faer xirar los carretes. La palanca tamién afita la tensión en cada carrete pa da-yos un tiempu aleatoriu nel que se va detener. Les ranuras pequeñes en cada carrete dexen la máquina amuese'l símbolu en que cada carrete detúvose, y esto diz-y a la máquina de la cantidá a pagar a cabu. Les tragaperres en llinia, los sistemes son un pocu distintos, pero funcionen de manera bien similar. Al pulsiar el botón “Xirar” na máquina tragaperres, un númberu totalmente aleatoriu determina cuándo cada carrete va detenese. De xacíu, ye muncho más bono de programar la máquina tragaperres en llinia pa saber qué símbolos surdieron en cada carrete, y tamién puede dase a los xugadores múltiples llinies de pagu, xuegos llaterales adicionales y más. Esta ye la razón pola que les máquines tragaperres en llinia volviéronse tan populares. [12]