Maffeo Vegio yera fíu d'una familia noble de Lodi y recibió una educación esmerada estudiando derechu na Universidá de Pavía y la de Cremona y más tarde retórica y dialéutica na Universidá de Milán. Empezó a escribir poemes en llatín de bien nuevu y enseñó derechu y lliteratura en Pavía mientres 10 años.
Palinurus sive de felicitate et miseria, en 1445:[5] dialogue sur les misères de la vie humaine et la mort ente Charon, Le passeur de l'Achéron, et Palinure qui arrive aux Enfers après sa noyade accidentelle.[6] Vegio s'inspire des Dialogues des morts de Lucien de Samosate.[7]
Testos históricos
De rebus antiquis memorabilibus Basilicae sancti Petri Romae, 1455-1457.[8]
(n'inglés) Maffeo Vegio short epics, Michael C. J. Putnam et James Hankins, Harvard University Press, coll. « The I Tatti Renaissance Library», 2004 partiellement consultable sur Google livres.
(n'alemán) Das Aeneissupplement des Maffeo Vegio. Eingeleitet, nach dean Handschriften herausgegeben, übersetzt und mit einem Index versehen, Bernd Schneider, VCH Verlagsgesellschaft, coll. « Acta Humaniora», Weinheim, 1985.
(n'inglés) Maphei Vegii Laudensis de educatione liberorum et eorum claris moribus libri sex: A critical text of books I-III, Maria Walburg Fanning; of books IV-VI, éd. Anne Stanislaus Sullivan, Catholic University of America, Washington, 1933 et 1936.
(n'alemán) Velleus Aureum: Das goldene Vlies (1431): Einleitung, kritische Edition, übersetzung, Reinhold F. Glei et Markus Köhler, VWT Wissenschaftliches Verlag, coll. « Bochumer Altertumwissenschftliches Colloquium», Trèves, 1998.
(n'italianu) De rebus antiquis memorabilibus Basilicae S. Petri Romae, R. Valentini et G. Zuchetti, en Codice topografico della citta di Roma, IV, 1953, p. 375-398.
Estudios
(n'inglés) Brinton, Anna Cox, Maphaeus Vegius and his Thirteenth Book of the Aeneid: A Chapter on Virgil in the Renaissance, Stanford University Press, 1930; rééd. Garland Publishing, New York, 1978.
(n'inglés) Charles S. Ross, « Maffeo Vegio's short Cristyn wark, with a Note on the Thirteenth Book in Early Editions of Vergil», Modern Philology, 78, 1981, p. 215-226.
(en francés)F. Chatillon, « Sur Maffeo Vegio de Lodi, continuateur de Virgile au XVe siècle», Revue du Moyen Âge latin, 40: 3-4, 1984, p. 213-217.
↑Afirmao en: Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. Identificador BVMC de autor: 32060. Apaez como: Maffeo Vegio. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: castellanu.
↑Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.