Esti artículu o seición necesita un ameyoramientu no que cinca a la redaición, la gramática o la ortografía. |
El mentalismu ye un arte d'execución antiguu nel cual el prauticante utiliza l'axilidá mental, principios de la maxa escénico o suxestión pa faer una ilusión de llectura mental, psicoquinesis, precognición, clarividencia o control mental. Una de les execuciones de mentalismo más antigües de les cualos tiense rexistru foi realizada pol magu Girolamo Scotto en 1572.
El mentalismo ye una caña del ilusionismu pero dalgunos mentalistas, como Bob Cassidy aseguren que'l mentalismo como arte escénico ye un arte independiente y distinto de la maxa o l'ilusionismu.
Nos primeros momentos de la Psicoloxía Científica, tamién pola influencia del dualismu cartesianu (mente-cuerpu), surden dos alternatives sobre'l so oxetu d'estudiu:
Siquismu | Mentalismo | Misticismo |
---|---|---|
Clariaudiencia Materialización Clarividencia Mediumnidad Aldovinación Sanamientu por magnetismu |
Super-audición Invención Super-visión Mediación Planificación Sanamientu por la ciencia |
Empatía Creatividá Visión mística Telepatía Pre-visión Sanamientu pola fe |
Les diferencies ente estos trés conceutos tán determinaes pol nivel de conciencia del "actor dramáticu", no tocante al usu de les sos facultaes, y na so rellación ente lo consciente y lo inconsciente. El psíquicu considera que tien poderes como la clarividencia, la clariaudiencia o l'aldovinación. The Mentalist ye intelixentemente consciente de les sos habilidaes, ye una personalidá empuesta pola so mente y considera que los poderes del psíquicu son fraudulentos. El místicu cree nel reinu de Dios, cola so propia vida y fenómenos, y considera que puede allumar la so mente por aciu la meditación y desenvolver poderes como la intuición o la telepatía.[1] Tales diferencies surden l'establecer rellaciones ente'l celebru, la mente y la conciencia. Roger Penrose concibe una rellación ente la unicidá de consciencia y el paralelismu cuánticu, enconta la consciencia nel principiu antrópico que diz: El mundu ye necesariamente como ye porque hai seres humanos que se preguntar por qué ye asina.[2] Fritjof Capra desenvuelve esos paralelismos ente'l misticismu y la física atómica. Nel misticismu oriental, la mente, como entretejido d'oxetos y sucesos, siempres inclúi al observador humanu y a la so consciencia.[3] El mentalismo in Francia ye representáu por Jean-François Gérault.[4]
Créese que les téuniques mentalistas pueden, n'ocasiones, ser usaes fora de la industria del entretenimientu pa influyir les aiciones de persones prominentes pa oxetivos personales o políticos anque según los mentalistas, la postura habitual y más ética del mentalista ye manifestase en contra d'aquellos qu'empleguen les sos mesmes habilidaes pa estafar y engañar, en llugar de pa crear entretenimientu o espectáculu.
Exemplos famosos d'esti tipu de prauticantes:
Nel inconsciente coleutivu de la humanidá la idea introducióse en forma de dualismu, de separación ente'l celebru y la mente, de la llucha ente ánxeles y demonios. Considérase que nel cuerpu hai un morador que puede presentase como demoniu o como xeniu, creencia que foi codificada en mitos y símbolos.[5] El principiu de mentalismo foi conocíu al traviés del kybalión. El conceutu de maxa y l'usu de la hipnosis son retomaos pola Programación neurolingüística nos años setenta. A l'habilidá pa entender y predicir la conducta d'otres persones, les sos conocencies, les sos intenciones, les sos emociones y les sos creencies, denominóse-y teoría de la mente, conceutu de la mesma rellacionáu con cognición social, mentalización, psicoloxía popular, psicoloxía intuitiva o conducta intencional.