Meum athamanticum

Meum athamanticum
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Apiales
Familia: Apiaceae
Subfamilia: Apioideae
Tribu: Selineae
Xéneru: Meum
Especie: Meum athamanticum
Jacq.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

La Meum athamanticum ye una especie de planta glabra bien arumosa, planta perenne y la única especie del xéneru monotípicu Meum, perteneciente a la familia de les apiacees.

Distribución y hábitat

[editar | editar la fonte]

Ye una planta de pacionales, que de cutiu s'atopa na piedra caliar, nos distritos montascosos d'Europa Occidental y Europa Central, la so área de distribución estender hasta'l sur de la Sierra Nevada d'Andalucía y el centru de Bulgaria nos Balcanes. Nun ye una planta bien común nel Reinu Xuníu.[1]

Historia

[editar | editar la fonte]

L'usu melecinal ye vieyu, como lo demuestra la so presencia na Capitulare de villis vel curtis imperii, una orde emitida por Carlomagno que reclama a los sos campos por que cultiven una serie de yerbes y condimentos incluyendo "ameun" identificada anguaño como Meum athamanticum.

L'interesáu nome vernáculu Baldmoney dizse que remanez del nome del dios Baldr (mitoloxía escandinava), a la que se dedica la planta.[2]

Usos

[editar | editar la fonte]

Meum cultivóse n'Escocia, onde los raigaños cómense como un vexetal de raigañu. El delicáu, xamasca plumosa utilizóse como condimento y na preparación d'una amplia variedá de ximistríes como diuréticu, pa controlar la menstruación y problemes uterinos y pa tratar el catarru, la histeria y les dolencies d'estómagu.[3]

El golor de los raigaños de Meum tien enforma de mancomún colos d'otros dos melecines/comestibles de les umbelíferes: Levisticum officinale y Angelica archangelica, ente que'l sabor arumoso de Meum ye un pocu como Melilotus (que debe'l so arume a segáu recién cortáu a la cumarina) y comunícase a la lleche y la mantega cuando les vaques alimentar de la xamasca esta planta.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Meum athamanticum describióse por Nikolaus Joseph von Jacquin y espublizóse en Florae Austriaceae 4: 2. 1776.[4]

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Meum athamanticum (Fam. Umbelliferae) y táxones infraespecíficos: 2n=22[5]

Sinonimia
  • Aethusa meum L.
  • Aethusa tenuifolium Salisb.
  • Athamanta meum L.
  • Carum meum Stokes
  • Ligusticum meum Crantz
  • Meum athamanta Pers.
  • Meum nevadense Boiss.
  • Selinum meum E.H L.Krause
  • Seseli meum Scop.[6]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Umbellifers of the British isles: B.S.B.I. Handbook Non. 2. Tutin,T.G. Pub. Botanical Society of the British Isles 1980.
  2. ↑ A Modern Herbal Grieve,Mrs. C.M.,Pub. Jonathan Cape Ltd.,London 1931,reprinted 1974 & 1975.
  3. ↑ A Dictionary of Plants Used by Man,Usher,George,Pub.Constable,London 1974.
  4. ↑ «Meum athamanticum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 22 d'agostu de 2014.
  5. ↑ Contribution à l'étude caryologique de quelques Ombellifères d'Espagne. Cauwet, A. M. (1967) Naturalia Monspel., Sér. Bot. 18: 201-210
  6. ↑ «Meum athamanticum». The Plant List. Consultáu'l 22 d'agostu de 2014.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]