Moción de censura
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
La moción de censura ye'l procedimientu pol que los partíos con representación na cámara baxa d'un parllamentu bicameral o nun parllamentu unicameral en plenu d'un país o entidá subnacional pueden esixir la responsabilidá política al poder executivu respeutivu. Tamién, siquier nel casu d'España, puede incorporase esti procedimientu a nivel municipal y autonómicu.
Ye típicu y de gran importancia nos sistemes parllamentarios, nos que ye'l parllamentu quien escueye al presidente del Gobiernu o primer ministru, pudiendo al traviés de la moción de censura forzar la so sustitución. Anque nun ye esclusivu de los sistemes parllamentarios; hai sistemes presidenciales nos qu'esiste'l procedimientu pero puramente pa destituyir a ministros del Gabinete executivu, pero nunca pa destituyir al Presidente#Presidente de la República presidente de la República (que nos sistemes presidencialistes ye coles mesmes xefe d'Estáu y xefe de Gobiernu). La moción de censura nun tien de ser confundida col procedimientu de xuiciu políticu (inspiráu de la mesma nel impeachment anglosaxón) qu'en casi tolos sistemes presidencialistes ye l'únicu mecanismu llegal pa destituyir al presidente de la República; mientres na moción de censura la razón pa destituyir al primer ministru o presidente del Gobiernu ye la perda del respaldu parllamentariu al gobiernu, nel xuiciu políticu la razón nun ye esa (una y bones el presidente nun ye escoyíu pol Parllamentu) sinón que la Constitución esixe que'l presidente cometiera unu o dellos delitos o actos violatorios de la Constitución o les lleis. Amás polo xeneral nel procedimientu de xuiciu políticu esíxense unos requisitos o trámites más engarrosos o esixentes que na moción de censura, y en munchos casos la participación del Poder xudicial; y tamién en dellos casos unes mayoríes cualificaes más amplies que la mayoría absoluta (siquier metá más unu) que s'esixe xeneralmente pa la moción de censura.
La moción de censura parte de la oposición, de normal ante un episodiu de crisis política que provocara la perda del respaldu parllamentariu mayoritariu a l'acción del gobiernu.
Distinción en función de si preséntase o non alternativa
[editar | editar la fonte]Estrémense dos tipos de moción de censura en función de si preséntase alternativa o non:
- Moción de censura destructiva: ye aquella que busca la cayida del primer ministru o presidente del Gobiernu, ensin tratar la forma de sustituyi-y y cubrir el vacíu de poder. Nun sistema parllamentariu habría que proceder dempués a escoyer a un nuevu presidente o primer ministru.
- Moción de censura constructiva: el grupu del Parllamentu qu'alza la moción de censura propón de la mesma un nuevu primer ministru o presidente del Gobiernu, con un programa políticu propiu. D'esta forma, la eleición nun ye solamente si caltién la enfotu nel primer ministru o presidente, sinón si daríase-y sicasí al que foi propuestu na moción.
Distinción en función de la posible convocatoria d'eleiciones posterior
[editar | editar la fonte]Estrémense dos tipos de moción de censura en función de si convóquense nueves eleiciones o non:
- Moción de censura rupturista: Ye un tipu de moción de censura, na que la so aprobación supón l'adelantu de les eleiciones.
- Moción de censura continuista: Ye un tipu de moción de censura, na que la so aprobación nun supón l'adelantu de les eleiciones sinón que sigue inalteráu'l calendariu eleutoral como si nada pasara, polo que se realizaría otra votación de invistidura na qu'un partíu podría proponer otru candidatu a la presidencia (en sistemes parllamentarios non presidencialistes, como España).
Distinción ente moción de censura y cuestión d'enfotu
[editar | editar la fonte]La cuestión d'enfotu ye esencialmente igual nel so conteníu a una moción de censura. Solicitar al Parllamentu que dictamine si'l primer ministru o presidente del Gobiernu sigue teniendo o non el so enfotu y, por tanto, puede gobernar.
El matiz ye políticu: la cuestión d'enfotu parte del propiu primer ministru o presidente del Gobiernu que, previa deliberación del Conseyu de Ministros, puede plantegar ante'l Parllamentu la cuestión d'enfotu sobre'l so programa o una declaración de política xeneral. L'enfotu va entendese dada cuando la mayoría simple o absoluta (depende del ordenamientu xurídicu de cada país) de los diputaos vote a favor. La moción de censura, pela so parte, naz del Parllamentu, de normal de dalgún grupu de la oposición política, y la so finalidá ye consiguir la retirada del sofitu al presidente.
En dellos sistemes parllamentarios, la perda d'una cuestión d'enfotu nun esixe necesariamente la dimisión del Gobiernu. Sicasí, la perda d'una moción de censura si suel implicar la destitución del gobiernu enteru o de la cabeza de gobiernu.
Amás, nuna cuestión d'enfotu nunca s'esixe la esistencia d'una alternativa propuesta pola oposición, como ye'l casu nuna moción de censura constructiva.
Moción de censura n'España
[editar | editar la fonte]Según l'artículu 113 de la Constitución Española, el Congresu de los Diputaos puede esixir la responsabilidá política al Gobiernu pela vía de l'adopción, por mayoría absoluta, de la moción de censura, que tien que ser propuesta siquier pela décima parte de los Diputaos, y hai d'incluyir un candidatu a la Presidencia del Gobiernu. Ente la presentación de la moción de censura y la so votación tienen que pasar siquier cinco díes. Dientro de los dos primeros díes pueden presentase mociones alternatives. Nel casu de nun aprobase, quien la propunxeren nun van poder presentar otra dientro del mesmu periodu de sesiones. Sicasí, si'l Congresu aprueba la moción de censura, el Gobiernu va presentar la so dimisión al Rei, que va nomar presidente al candidatu incluyíu na moción.
N'España la moción de censura ye constructiva y continuista. Nun se puede incoar el procedimientu en determinaos momentos, como por casu dientro del plazu nel que fuera convocada una cita eleutoral.
En contraposición, el presidente del Gobiernu vese facultáu pola Constitución pa plantegar ante'l Congresu de los Diputaos la cuestión d'enfotu, conformándose como los mecanismos con mayor trescendencia nes denominaes rellaciones ente'l Gobiernu y les Cortes Xenerales, regulaes nel Títulu V de la Constitución.
Hai de mentase tamién que la moción de censura y la cuestión d'enfotu puede ser plantegaes respectu del alcalde nel ámbitu municipal, nesti casu, va plantegase ante'l Plenu Municipal, qu'en casos estremos puede llegar a axuntase convocáu pol secretariu municipal si l'alcalde negar a aldericar la moción. Les Comunidaes Autónomes tamién previeron nos sos respeutivos Estatutos d'Autonomía la posibilidá de incoar una moción de censura contra'l so presidente rexonal.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q329547