Nadia Labidi | |||
---|---|---|---|
| |||
Vida | |||
Nacimientu | Arxel, 16 de xunetu de 1954 (70 años) | ||
Nacionalidá | Arxelia | ||
Estudios | |||
Estudios |
Universidá d'Arxel Universidá de París | ||
Llingües falaes | árabe | ||
Oficiu | cineasta | ||
Emplegadores | Universidá d'Arxel | ||
Nadia Labidi (16 de xunetu de 1954, Arxel) ye una productora de cine arxelina, direutora de cine y política. Foi Ministra de Cultura dende'l 5 de mayu 2014 a mayu de 2015.[1][2] La so productora ye "French based & French funded". La so primer película documental foi Fatima Amaria en 1993 y el so primer llargumetraxe L'Otru llau del Espeyu en 2007.[3]
Nació en Aïn Madhi en 1954. Estudió socioloxía na Universidá d'Arxel y recibió un Ph.D. na Sorbonne (cinematografía, 1987).[4]
De 1978 hasta 1994, Labidi trabayó nel Centru arxelín pal Arte y el Centru Arxelín del Arte y d'Industries Cinematográfiques (CAAIC) como direutora de producción.[4] y tamién profesora na Facultá de Ciencies d'Información y Comunicación de la Universidá d'Arxelia III antes de ser Ministra de Cultura nel Gobiernu d'Arxelia el 6 de mayu de 2014.[5][6]
En 1991, Labidi sirvió como direutora ayudante na Axencia arxelina noticiaria, Agence Nationale des Actualités Filmées (ANAF).[4] Nel CAAIC, tresfier la so atención de producción a filmar con un interés particular en docudrama. Dirixe L'exiliu de Bougie (L'exiliu de Bougie; 1997) y Fatima Amaria (con Malek Laggoune, 1993).[7]
Labidi fundó la compañía de producción Procom Internacional en 1994. Dende va munchos años, Procom Internacional dedícase puramente a documentales y aseguró la producción de trenta programes pa televisión arxelina. En 2002, la compañía espandir a ficción y llargumetraxes (en 35mm), que yera coproducido cola televisión arxelina (ENTV) y con soporte del Ministeriu de Cultura.[4][5]
Fatima Amaria, fechu en 1993, Foi'l so opus prima documental, con miraes na vida d'una muyer nueva nuna comunidá relixosa n'Arxelia del sur; les muyeres qu'actuaron nunca fueren filmaes antes, polo tanto Labidi sentía que yera importante ganase'l so enfotu antes de filmar.[7]
El so llargumetraxe de debú como direutora foi L'Otru llau del Espeyu (L'envers du miroir, 2007). Tamién s'implicó con Procom na producción de dos otros llargumetraxes: Muyeres Vives (Vivantes!/Un'ichhate, 2006) col conocíu direutor Saïd Ould Khelifa y Palmes mancaes (Les palmiers blesses, 2010) col direutor tunecín Abdllatif ben Ammar.[4]