Naturopatía

«Medicina natural» redirixe equí. Pa otros usos, ver Medicina alternativa.
Alvertencia: Wikipedia nun ye un consultoriu médicu nin farmacolóxicu.
Si piensa que precisa ayuda, por favor, fale con un profesional de la salú.


Naturopatía
terapia alternativa (es) Traducir y disciplina académica
Medicina alternativa
Cambiar los datos en Wikidata

La naturopatía forma parte de la gran variedá de téuniques que se engloban so la denominación de medicina alternativa. El so oxetivu ye aguiyar la capacidá curatible innata del organismu y facilitar los sos mecanismos d'equilibriu p'algamar un bon estáu de salú, y promueve el principiu de nun faer dañu.[1]

Encontar en cambeos nel estilu de vida y la nutrición. Emplégase una amplia variedá de productos naturales, téuniques y procedimientos, principalmente suplementos nutricionales, terapia yerbácea, manipulación, exercicios físicos y masaxe de les articulaciones.[1]

Ye una de les terapies naturales más comúnmente usaes n'Europa.[1]

Clasificación dientro de les terapies naturales

[editar | editar la fonte]

Dientro de los cinco grupos nos que se clasifiquen les terapies naturales, la naturopatía pertenez a los denominaos sistemes integrales o completos. Estos son los que se constrúin en redol a sistemes completos de teoría y práutica.[1]

Amás de la naturopatía, nesta clasificación inclúyense la homeopatía, la medicina naturista, la medicina tradicional china, l'acupuntura y el ayurveda.[1]

Profesionales que lu practiquen

[editar | editar la fonte]

Nun esiste una regulación global en nengún país occidental. En dellos países de la Unión Europea, estes téuniques son aplicaes principalmente por médicu, ente que n'otros, fundamentalmente los nórdicos, dexa faéselo a non médicos. N'Estaos Xuníos, solo déxase a médicos con autorización; nun cumplir esti requisitu constitúi un delitu.[1]

Polo xeneral, apúrrese formación sobre terapies naturales en tolos países, pero'l so grau d'oficialidá varia enforma: unos tienen especialidaes pa médicos o programes posgráu na Universidá (Alemaña, Italia) y n'otros la formación realizar n'institutos privaos o escueles (Suecia, Canadá). N'otros, como ye'l casu d'España, nun se desenvolvió nenguna titulación de formación profesional nin cualificación profesional na familia profesional de Sanidá, magar lo cual universidaes, centros privaos, sociedaes, etc. faciliten formación pa profesionales sanitarios y non sanitarios.[1]

Evidencia científica

[editar | editar la fonte]

La evidencia científica disponible sobre la so eficacia ye bien escasa. Munchos pacientes refieren cierta perceición d'ameyoramientu de los síntomes, del so bienestar o de la so calidá de vida, magar na mayoría de los casos nun esisten estudios que dexen determinar si esti ameyoramientu débese al efeuto del tratamientu o a un efeutu placebo.[1]

Riesgos pa la salú

[editar | editar la fonte]

Anque les téuniques utilizaes nes terapies naturales, como la naturopatía, suélense considerar más inocuas que les de la medicina convencional, pueden presentar riesgos cuando se practiquen por persones non cualificaes, cuando nun s'informa al médicu de tomar de productos ellaboraos a base de plantes y cuando s'utilicen de manera inalvertida productos falsificados o terapies desaparentes. Los productos ellaboraos con plantes melecinales pueden aniciar interacciones y toxicidá. Les manipulaciones sobre'l cuerpu indebíes o inadecuadamente realizaes pueden provocar mancadures.[1]

Munchos preparaos naturales utilizaos na medicina natural contienen el mesmu principiu activu o fármacu que los usaos na medicina convencional.[2] Sicasí, el conteníu en principiu activu de los productos a base de plantes melecinales ye necesariamente variable, por cuenta de la variabilidá inherente na crecedera de les plantes, la so recueya, procesamientu y demás manipulaciones. Magar ello, cola dificultá ya incertidume qu'esti fechu implica na so correuta dosificación, munches persones prefieren l'usu d'estos productos naturales» en llugar de la correspondiente especialidá farmacéutica que contién el mesmu principiu activu.[3]

Ta estendida la falsa creencia de que los productos a base de plantes son inocuos ya inclusive ventaxosos pol so supuestu calter "natural", un razonamientu pocu compatible col fechu de que'l so efeutu terapéuticu atribuyir al so conteníu en principios activos con actividá farmacolóxica.[3] Tóxicos y venenos, como pueden ser la cicuta, el cianuru, les toxines de les cogordes venenoses y el venenu d'escorpión, son productos tan naturales como'l miel d'abeya.[2]

Coles mesmes, tiense notificáu nos productos a base de plantes melecinales problemes de tracamundiu ente unes plantes y otres,[4] amás de contaminación con pesticidas, metales pesaos y melecines. Ye necesariu'l mesmu control médicu estrictu coles plantes melecinales que coles melecines de síntesis.[3][5][6]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Ministeriu de Sanidá, Política Social ya Igualdá. «Analís de situación de les terapies naturales». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-09. Consultáu'l 23 de xunetu de 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 Dr. Ricardo Cubedo. Especialista n'Oncoloxía de la Clínica Universitaria Puerta de Fierro de Madrid (9 de marzu de 2010). «La industria farmacéutico y la medicina natural». Consultáu'l 7 de xunetu de 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Ministeriu de Sanidá, Política Social ya Igualdá (2003). «Riesgo de les plantes melecinales n'usu concomitante con melecines». Sistema Nacional de Salú. Vol 27–Nᵘ6-2003. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-24. Consultáu'l 24 de xunetu de 2015.
  4. ↑ «Biodiversidad y Etonobotánica n'España». Memories de la Real Sociedá Española d'Historia Natural, 2ª dómina 9:  páxs. 157-207. 2011.  Namái n'España hai más de 70 especies de 17 families distintes que son llamaes «té» ayundes y consumíes en fervinchu, o más de 50 especies de 6 families que son llamaes manzanilla, camomila o dalguna derivación d'éstes pallabres.
  5. ↑ «Ministeriu de Sanidá y Consumu: llista de plantes tóxiques. 2225 ORDE SCO/190/2004, de 28 de xineru, pola que s'establez la llista de plantes que la so venta al públicu queda prohibida o acutada por razón de la so toxicidá Publicáu nel BOE núm. 32, Vienres 5 de febreru de 2004, páxs. 5051-5055.». Consultáu'l 24 de xunetu de 2015.
  6. ↑ Bayón, A. (2008) "Les virtúes de les plantes". Archiváu 2016-03-04 en Wayback Machine A Mayor Ciencia 3:12-13. Muséu de la Ciencia de Valladolid.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
  • [1] Estratexa de la OMS sobre medicina tradicional 2014-2023