Noemí Rial

Noemí Rial
Vida
Nacimientu	Buenos Aires, 25 d'abril de 1947
Nacionalidá	Arxentina
Muerte	24 de payares de 2019 (72 años)
Estudios
Estudios	Universidá de Buenos Aires
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	política, abogada
Creencies
Partíu políticu	Partido Justicialista (es)

Noemí Rial (25 d'abril de 1947, Buenos Aires – 24 de payares de 2019) foi una abogada y política de l'Arxentina, que ta al cargu de la Secretaría de Trabayu. Foi nomada nel so cargu pol presidente Eduardo Duhalde (2002-2003) y nuevamente polos presidentes Néstor Kirchner (2003-2007) y Cristina Fernández, esta postrera asumida'l 10 d'avientu de 2007.

Primeros años

Noemí Rial nació en Buenos Aires el 28 d'abril de 1947, cerca del Congresu, barriu onde pasó tola so infancia. Ye la fía menor d'una familia d'inmigrantes españoles que llegaron a Buenos Aires a principios del sieglu XX.

La so madre, Aurea García, tenía una mercería y el convencimientu de que la educación yera'l camín pal ascensu social. Nel so casu, quedó probáu: los sos dos fíes son profesionales esitoses y los sos nietos, toos universitarios.

Cursó la primaria y la secundaria na Escuela Normal Nº9 “Domingo Faustino Sarmiento”, d'Avenida Corrientes y Avenida Callao. Neses aules formóse como maestra normal nacional.

Estudios universitarios

Noemí Rial na so xura como abogada (1972).

A mediaos de los ’60, Noemí ingresó a la Facultá de Derechu de la Universidá de Buenos Aires (UBA), y al rematar la carrera realizó la so tesis sobre "L'albuertu nel Códigu Penal arxentín".

Los años ’70 marcaron l'empiezu de la so militancia política, cola so participación na Mocedá Peronista de la so Facultá.

En 1972 recibir d'abogada y empezó a dar clases na cátedra de derechu políticu, xunto a los Dres. Hernández y Sinigaglia. Dos años dempués la cátedra foi intervenida y tolos sos profesores fueron cesanteados. Darréu, en marzu de 1976, Hernández y Sinigaglia fueron deteníos sumíos.

En xunetu de 1989 realizó un posgráu en "rellaciones industriales", na Universidá de Boloña, Italia, y en mayu de 1992 realizó otru posgráu sobre "Resolvimientu de conflictos llaborales" na Universidá de West Virginia Morgantown, Estaos Xuníos.

Actividá profesional y docente

A partir d'entós, Noemí entornar a l'actividá profesional, especializándose na defensa de los trabayadores, tantu en forma individual cuanto coleutiva, al traviés de los sindicatos. A mediaos de la década del ’80, Noemí volvió dar clases na Universidá de Buenos Aires. Dende entós ye profesora axunta de la cátedra de derechu del trabayu y de la seguridá social, anovando dacuando'l cargu por concursu. Caltúvose actualizada na temática del derechu llaboral realizando diversos posgrados nel estranxeru. Tamién dictó cursos de posgráu n'universidaes arxentines.

Dictadura y derechos humanos

Arriendes de convocar a la primer fuelga xeneral en contra del denomináu Procesu de Reorganización Nacional pal 27 d'abril de 1979{ un grupu de gremialistes conocíos como "Los 25" fueron encarcelaos. Ente ellos atopaben Roberto García, del sindicatu de taxistes, Roberto Digón del sindicatu d'emplegaos del tabacu y Raúl Ravitti de la Unión Ferroviaria, que la so defensa asumió Noemí Rial llogrando la so escarcelación.

Cargos n'entidaes privaes y n'organismos públicos

A mediaos de los ’90 foi la primer muyer abogada de la Confederación Xeneral del Trabayu). Ente 1991 y 1993 tuvo'l so primer cargu públicu, como xerente de xurídicos primeru, y depués como xerente xeneral de l'Alministración Nacional de Seguros de Salú (ANSAL) so la conducción de Güerino Andrioni. Darréu foi asesora del diputáu Roberto Digón na Comisión de Trabayu de la Cámara de Diputaos de la Nación. En 1995 foi nomada representante pol sector sindical na Organización Internacional del Trabayu (OIT), función que desempeñó hasta 2002. Dende esi añu desempeñar en calidá de representante gubernamental ante esi mesmu organismu.

Tamién presidió dos veces la Comisión d'Aplicación de Normes de la OIT,^[1]^[2] y tuvo un rol destacáu na reelección de Juan Somavía (2008), el primer Direutor Xeneral de la OIT d'orixe suramericanu.

En mayu de 2002 Noemí Rial foi convocada por Graciela Camaño, ex ministra de Trabayu d'Eduardo Duhalde, pa desempeñase como la so Secretaria de Trabayu, convirtiéndose asina na primer muyer n'ocupar esti puestu.^[3]

Actividá política

Dende mediaos de mayu de 2009, Noemí Rial ye la segunda candidata a Diputada de la Nación pela Ciudá Autónoma de Buenos Aires, pol Frente pa la Victoria y l'Alcuentru Popular pa la Victoria, qu'encabeza Carlos Heller.

N'abril de 2012 trescendió una escucha telefónica nes que caltién un diálogu col secretariu xeneral d'Unión Ferroviaria José Pedraza. Rial, como viceministra de trabayu poner a disposición del sindicalista depués de que la Policía Federal allanara el so departamentu de Puertu Maderu pol asesinatu del militante Mariano Ferreyra.^[4]

Publicaciones

La Negociación Coleutiva nel Sector Públicu, en Revista Derechu del Trabayu, Editorial La Llei, Buenos Aires, xunetu de 1986.
Normativa Procesal nel Derechu del Trabayu, Editorial Gizeh, Buenos Aires, 1987.
Normativa Procesal nel Derechu del Trabayu, Editorial Gizeh, Buenos Aires, 1987.
Nueva Llexislación de Convenciones Coleutives de Trabayu, Editorial Gizeh, Buenos Aires, 1988.
(Co-autora) “Axenda en cuestiones llaborales en 1989”, Revista ALCUENTROS, FUNDETRA, Buenos Aires, 1989.
Regulación del Trabayu de la Muyer n'América Llatina, Capítulo “Regulación del Trabayu de la muyer na República Arxentina: emplegu, condiciones de trabayu y normes proteutores”, Organización Internacional del Trabayu (OIT), Xinebra, 1992.
Rellaciones Llaborales nes PYMES ―Comentarios al Títulu III de la Llei 24.467―, Seición VIII Caltenimientu y Regulación del Emplegu: tema “Nuevos preseos de los trabayadores frente al caltenimientu y regulación del emplegu”, Edición del MTSS, Buenos Aires, 1995.
Integración del Mercosur Visión de la Muyer, Capítulu “Dalgunes sobre la Integración Económica y la Participación de la Muyer Trabayadora”, Fundación d'Estudios Políticos, Económicos y Sociales pa la Nueva Arxentina - FEPESNA, Buenos Aires, 1995.
Derechu Coleutivu del Trabayu, Capítulo “Negociación Coleutiva nel Sector Públicu”, La Llei, Buenos Aires, 1998.
(Co-autora) Estáu Arxentín - Tresformamientu de les rellaciones llaborales, UTF -Fundación Unión, Buenos Aires, 1999.
Derechu Coleutivu del Trabayu, Capítulu “L'exerciciu del derechu de fuelga. La regulación actual”, La Llei, Buenos Aires, 2002.

Referencies

↑ «Xeneral Report of the Conference Committee on the Application of Conventions and Recommendations, 2004». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-06-04.
↑ «Xeneral Report of the Conference Committee on the Application of Conventions and Recommendations, 2008». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-06-04.
↑ L'Abogada Noemí Rial foi designada Secretaria de Trabayu, Diariu ‘La Nación’, 8 de mayu de 2002.
↑ R.A.. «La intimidá de Pedraza colos ministros». Perfil.com (Perfil). http://www.perfil.com/ediciones/2012/7/edicion_690/contenidos/noticia_0058.html. Consultáu'l 31 d'agostu de 2012.

Enllaces esternos

CV Noemí Rial Archiváu 2016-03-03 en Wayback Machine, Ministeriu de Trabayu, Emplegu y Seguridá Social de la República Arxentina (MTESS).
Ministeriu de Trabayu, Emplegu y Seguridá Social [1] Archiváu 2017-05-15 en Wayback Machine
Noemí Rial: tenemos una xestión p'amosar, Diariu ‘El Argentino’, 24-05-2009.

Predecesor:
Carlos Tomada

Secretaría de Trabayu Secretariu de Trabayu
2002 - actualidá

Socesor:
En funciones

[1] «Xeneral Report of the Conference Committee on the Application of Conventions and Recommendations, 2004». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-06-04.

[2] «Xeneral Report of the Conference Committee on the Application of Conventions and Recommendations, 2008». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-06-04.

[3] L'Abogada Noemí Rial foi designada Secretaria de Trabayu, Diariu ‘La Nación’, 8 de mayu de 2002.

[4] R.A.. «La intimidá de Pedraza colos ministros». Perfil.com (Perfil). http://www.perfil.com/ediciones/2012/7/edicion_690/contenidos/noticia_0058.html. Consultáu'l 31 d'agostu de 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]