Optimismu

Optimismu
	emoción avanzada (es)
	creyencia

L'optimismu, al igual que la esperanza, ye la doctrina y la disposición d'espíritu qu'aguarda lo meyor y lo más positivo de too en psicoloxía, ética y filosofía. Considerar nestos ámbitos como corriente opuesta al pesimismu.

Conceutu

L'optimismu ye una postura psicolóxico y filosófico que tamién tien reflexu artísticu. En forma moderada, la medicina demostró que ye bona pa caltener la salú física y psicolóxica y la vida del individuu.

Historia

La pallabra optimismu provién del llatín "optimum": "lo meyor". El términu foi usáu per primer vegada pa referise a la doctrina sostenida pol filósofu alemán Gottfried Wilhelm Leibniz na so obra Ensayos de Teodicea sobre la bondá de Dios, la llibertá del home y l'orixe del mal (Ámsterdam, 1710), según la cual el mundu nel que vivimos ye'l meyor de los mundos posibles. Una postura asemeyada ye sostenida con distintos matices polos filósofos William Godwin, Ralph Waldo Emerson y Friedrich Nietzsche. Per otra parte, l'espíritu de dellos movimientos espirituales, como'l Renacimientu y la Ilustración, foi identificáu como optimista y llenu de fe nel home y les sos posibilidaes, frente a dómines opuestes y pesimistes como la Edá Media y el Barrocu.

Comúnmente créese que Voltaire foi'l primeru n'usar la pallabra en 1759, como subtítulu al so cuentu filosóficu Cándido (nel que se burlla en casi cada páxina de la idea de Leibniz). Verdaderamente Voltaire foi'l primer personaxe famosu qu'usó aquella pallabra nel sieglu XVIII y quiciabes tamién el que la popularizó; nun foi, sicasí, el so inventor. El términu "optimismu" apaez per primer vegada, en francés (“optimisme”), nuna reseña de la Teodicea publicada nel magazín de los xesuites franceses Journal de Trévoux (non. 37), en 1737. Nesi mesmu añu, el filósofu y matemáticu suizu Jean-Pierre de Crousaz repitió la pallabra nun exame críticu del Ensayo sobre l'home d'Alexander Pope. Aquellos primeros usos, como'l posterior de Voltaire, fueron burllonos. En 1752, el Dictionnaire universel de Trévoux aprueba'l términu; diez años dempués, l'Academia francesa incluyir per primer vegada na so Dictionnaire. El términu ye usáu per primer vegada n'inglés ("optimismu") en 1743 pol británicu William Warburton, nuna respuesta al exame de Crousaz enriba mentáu. Pela so parte, los primeres n'usar el términu n'alemán ("Optimismus") fueron Gotthold Ephraim Lessing y Moses Mendelssohn, nel so escritu Pope: ¡un metafísicu! de 1755.

Puntu de vista psicolóxicu

El smiley o carina risueña ye unu de los más conocíos símbolos d'actitú positiva.

La mira psicolóxica formula que los asuntos humanos van dir bien a pesar de los contratiempos y de les frustraciones, que suelen ser salvaes por procedimientos como'l humor y la resiliencia. Como valor éticu, ye la idea que tien el ser humanu de siempre algamar lo meyor y consiguilo otramiente, a pesar de la dificultá que para ello presenten delles situaciones o atopar el llau bonu y llograr los meyores resultaos. Coles mesmes, ye abondo difícil llograr una definición universal de la idea de bien, conceutu polo xeneral acomuñáu a la felicidá o al prestu de toles necesidaes material y espiritual, que l'epicureísmu identifica col prestar físicu ya intelectual.

Dende'l puntu de vista de la intelixencia emocional, l'optimismu ye una actitú que torga cayer na apatía, la desesperación o la depresión frente a les adversidaes. La noción d'optimismu oponer al conceutu filosóficu de pesimismu. Polo xeneral, lo corriente ye que les persones nun se decanten única y puramente por optimismu o pesimismu, sinón que dambes pueden atopase alternativamente nun únicu individuu o aplicaes a distintos ámbitos, una y bones la identificación con una o otra d'elles de forma escluyente raya na patoloxía o la enfermedá psiquiátrica. Igualmente si pasar d'un optimismu esaxeráu (hipertimia y euforia) a un pesimismu coles mesmes estremu (hipomanía, murnia) ensin pasar por un llargu estáu entemediu, esto indica trestornu bipolar o dalgún tipu de ciclotimia.

Puntu de vista filosóficu

Dende'l puntu de vista de la filosofía, l'optimismu ye la doctrina qu'espresa que vivimos nel meyor de los mundos posibles, daqué polo común identificáu con delles filosofíes:

La epicúrea o d'Epicuro, que busca l'ataraxia per mediu de la fuxida del dolor y la busca del prestar intelectual y físicu
El sistema racionalista de Leibniz y el so harmonía preestablecida.
El trescendentalismu de Ralph Waldo Emerson
El nihilismu positivu y vitalista de Nietzsche.

Una postura asemeyada sería la del agatismo, doctrina que defende que toles coses tienden al bien y que esti va imponese a la fin, anque delles coses puedan dase mal nel procesu. L'agatología, otra manera, ye la disciplina que, dientro de la ética, estudia'l bien o'l valor qu'identifica a les coses bones.

Puntu de vista artísticu y lliterariu

Na pintura y la lliteratura la oposición ente optimismu y pesimismu espresar nel tópicu de Heráclito y Demócrito, filósofos que representen al pesimismu y al optimismu llorando y riendo respeutivamente.

Bibliografía

Goleman, Daniel (1995). Inteligencia Emocional. Arxentina: Kairos. ISBN 84-7245-371-5.
Leal, S. y Urrea J. (2013) Inxeniu y Pasión , Ed. Lid. p.109 ISBN 978-84-835-6818-7.

Referencies

Enllaces esternos

Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Optimismu.
Decálogu de Asertividad Archiváu 2017-11-12 en Wayback Machine