Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Plaza de Naqsh-e Yahán | |
---|---|
Alministración | |
País | Irán |
Provincia | Provincia d'Isfahán |
Condado (es) | Prefectura de Isfahán (es) |
Bajsh (es) | Central District (en) |
Ciudá | Isfahán |
Tipu d'entidá | plaza |
Nome llocal | میدان نقش جهان (fa) |
Xeografía | |
Coordenaes | 32°39′30″N 51°40′38″E / 32.658229°N 51.677322°E |
Más información | |
Fundación | 1598 |
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO | |
---|---|
Vista de la plaza de Naghsh-i Jahan. | |
Llugar | Irán |
Criterios | Cultural: i, v, vi |
Referencia | 115 |
Inscripción | 1979 (III Sesión) |
Área | Asia y Oceanía |
La plaza de Naghsh-i Jahan (en persa: ميدان نقش جهان , maidaan-y naqsh-y jehaan), tamién conocida como Plaza Real (Meidan Eman) y plaza del imán Jomeini, asitiada nel centru de la ciudá d'Isfahán, ye unu de los sitios más importantes del país y foi declarada Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco nel añu 1979. Ye la plaza más grande d'Irán y una de les mayores del mundu. A partir de la dinastía safávida, foi arrodiada por monumentos históricos de la dómina. Al este de la plaza atopa la mezquita del xeque Lutfallah, al norte abre una de les puertes del gran bazar de Isfahán, al oeste ta'l palaciu d'Ali Qapu y al sur la mezquita del Shah, delantre de la cual anguaño realizar los vienres el Namaaz-y Jom'eh (el rezu de vienres de los musulmanes).
Ta asitiada al oeste de la plaza Naghsh-i Jahan y foi construyida aproximao ente los años 1602 a 1619, contemporáneamente a Shah Abbas, por Mohammadreza Isfahani. El diámetru de la so bóveda interna ye de 12 m, y el gruesu de les parés 170 cm.
Ali Qapu (pronunciáu, al-li gapú), de 6 pisos y 48 metros d'altor tien una estructura rectangular grande y masiva que remata nuna terraza ancha con techu embutíu y sofitáu por columnes de madera.
Ali Qapu ye ricu en pintures murales de Reza Abbassi, el pintor de la corte de Shah Abbas I, y los sos discípulos. Hai adornos florales y d'animales y páxaros. Casi toles puertes y ventanes bien afataes del palaciu sufrieron el pillaje en tiempos de desórdenes sociales y solamente una ventana del tercer pisu escapó al deterioru.
Ali Qapu foi reparáu y restauráu, especialmente mientres el reináu del sultán Hussein, pero cayó nuevamente nun estáu de gran deterioru nel curtiu reináu de los invasores afganistanos. Sol reináu de Qajar Nasir de los shah del al Dinar (1848-1896), les cornises de Safavid y los azulexos florales sobre'l portal fueron substituidos polos azulexos con inscripciones.
Nel sestu pisu atópase la sala de llacuaes reales, y les habitaciones más grandes del palaciu. Tamién se llama a esti pisu'l "cuartu de la música", porque nél tocábense variaes pieces musicales y entonábense cantares.
La mezquita del Shah ta asitiáu nel llau sur de la plaza. Foi construyida pal soberanu de la dinastía Safavids el Shah Abbas I, ente los años 1612 y 1630.