Principáu de Zeta

Principáu de Zeta (de 1360 a 1516)
estáu desapaecíu
Alministración
País	Serbia
Capital	Shkodër Žabljak Crnojevića ^(en) Obod ^(en) Cetinje
Llingües oficiales	serbiu Antiguu eslavu eclesiásticu
Relixón oficial	Iglesia ortodoxa serbia ^(es)
Xeografía
Coordenaes	42°04′N 19°30′E / 42.07°N 19.5°E / 42.07; 19.5
Llendaba con	Ducado de San Sava ^(es)

Zeta (montenegrín cirílicu: Зета, llatín: Zeta) foi un principáu que'l so territoriu tomaba aproximao l'actual Montenegru. Debe'l so nome al ríu Zeta.

La so primer apaición foi como estáu vasallu de Rascia, onde gobernaben los herederos al tronu de la dinastía serbia Nemanjić. El so fundador, Stefan Nemanja, convertir en Gran Zupan de Rascia, unificando toles tribus serbies, y el feudu de Zeta pasó a depender de la segunda llinia de socesión al tronu, como vasallu del Reinu de Serbia.

Zeta convertir nun feudu independiente en 1356, mientres la desintegración gradual del Imperiu serbiu que siguió a la muerte del zar Stefan Uroš IV Dušan Nemanjić (Dušan el Poderosu) en 1355. A partir de 1421 foi integráu nel Despotado de Serbia.

A finales del sieglu XV, Zeta empezó a ser más conocíu como Montenegru, a partir de "Monte negru" en venecianu o vénetu. Foi asocedíu pola teocracia del Principáu-Obispáu de Montenegru y dempués pol dominiu otomanu.

Historia

Zeta nel estáu de Rascia

Ente 1276 y 1309, Zeta foi gobernada pola reina Helena d'Anjou, vilba del rei de Serbia Uroš I. Restauró alredor de cincuenta monasterios na rexón, especialmente a veres del ríu Bojana. El nome de Crna Gora (Montenegru) foi formalmente mentáu per primer vegada en 1296, nuna carta del monesteriu de San Nicolás en Vranjina. Esta carta publicar el rei serbiu Uroš II, que yera'l fíu menor de Uros I y Helena. Crna Gora (Montenegru) tenía d'entendese como la rexón de la sierra sol Monte Lovćen, dientro de les llendes de Zeta. A principios del sieglu XIV, mientres el reináu del rei Milutin, l'arzobispu de Bar yera'l señor feudal más importante de Zeta.

Tres la muerte del zar Dušan en 1355, l'Estáu serbiu empezó a derrumbar y les sos posesiones fueron partíes ente'l príncipe Lazar Hrebeljanović (1353-1391), l'estáu bosniu del ban Tvrtko I, y un semiindependiente estáu de Zeta so la dinastía Balšić, que'l so fundador Balša I llegó al poder en 1356.^[1]

Dinastía Balšić

La dómina más próspera y poderosa de la historia de Serbia llegó al so fin cola muerte del zar Dušan en 1355. Aprovechando la oportunidá, la dinastía líder en Zeta, los Balšićs, reafitó l'autonomía de la rexón en 1356.^[2] El primer documentu escritu en rellación a la Casa de Balšić ta na tabla de los Uros expedida a la República de Dubrovnik en 1360.

Gobernantes de la dinastía Balšić

• Balša I (1356–1362)
• Đurađ I (1362–1378)
• Balša II (1378–1385)
• Đurađ II (1386–1403)
• Balša III (1403–1421)

El Despotado

En 1421, antes de la so muerte y so la influencia de la so madre, Jelena, Balsa III tresfirió la soberanía de Zeta al Despotado de Serbia, gobernáu por Stefan Lazarević.^[3] Ésti lluchó contra los venecianos y recuperó Bar a mediaos de 1423, y al añu siguiente unvió al so sobrín Đurađ Branković, que recuperó Drivast y Ulcinium (Ulcinj).

En 1427, morrió'l déspota serbiu Stefan, y el tronu foi heredáu pol so sobrín Đurađ Branković que tuvo qu'enfrentase a la grave amenaza que significaba'l Imperiu otomanu, y nun pudo poner especial atención a Zeta.

Dinastía Crnojević

Zeta ente 1372 y 1378. A) Territorios de Balšić. B) Conquistes temporales.

La dinastía Crnojević empezó con dos hermanos, Đurađ y Aleksa Đurašević-Crnojevic, de la zona alredor del Monte Lovćen. Pero'l papel más importante nel establecimientu como gobernantes d'esta familia en Zeta xugar Stefan I Crnojević (1451-1465) y el so fíu Iván Crnojević (1465-1490). El fíu d'Iván, Đurađ IV Crnojević (1490-1496), foi'l postreru gobernante d'esta dinastía. Col empiezu de la casa Crnojevic como gobernantes, Zeta empezó a ser mentáu comúnmente como Crna Gora (Montenegru). A Đurađ IV correspondió-y l'enfrentamientu más belicosu col Imperiu otomanu, y nesti contestu, acusáu polos otomanos d'encabezar una guerra santa contra'l islam, foi unviáu presu a Istambul, onde se-y perdió la pista en 1503.^[4][3]

Fin del principáu

Dempués de la desapaición de Đurađ Crnojevic, el so hermanu Stefan II Crnojević gobernó Zeta como vasallu del Imperiu otomanu. A finales del sieglu XV, el gobiernu de Stefan marcó'l final de la Casa de Crnojević. Na nueva división alministrativa de los Balcanes, Zeta formó parte del Sanjacáu de İşkodra (Shkodra) dende 1499 hasta 1514.

El Principáu de Zeta sumió oficialmente cuando los obispos (Vladikas), que se fixeron cargu d'él en 1516, convertir n'Estáu teocráticu. A partir d'entós, Zeta foi conocíu como Montenegru. Los otomanos controlaben dende 1499 una parte, incluyida nel Sanjacáu de İşkodra, qu'ente 1514 y 1528 dixebróse como sanjacáu de Montenegru y depués —hasta 1696— se reinsertó como vilayatu de Montenegru; la República de Venecia apoderaba Kotor y la teocracia gobernaba'l restu de Montenegru (llamáu Alto Zeta).

Ver tamién

• Historia de Montenegru
• Historia de Serbia

Referencies

1. Montenegro.org. Zeta (Duklja) under the second Montenegrin dynasty, the Balsic (1356-1427).
2. Montenet. Balsics' Rule (1356-1427).
3. D. Zivkovic, Istorija Crnogorskog Naroda, Cetinje, 1989
4. Montenet. Crnojevic Rule.