Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
El proteicionismu ye'l desenvolvimientu d'una política económica pa protexer los mesmos productos del país, imponiendo llimitaciones a la entrada de productos estranxeros, similares o iguales por aciu la imposición d'aranceles y impuestos a la importación, encareciendo asina dichu productu de cuenta que nun sía rentable.
La política que rixe la espansión proteicionista conoció distintos periodos de puxanza y decadencia a lo llargo de la historia. De forma xeneral, en situaciones d'economía de guerra o d'autarquía, el proteicionismu aplicar de manera tayante. En situaciones de crisis económica, ciertos niveles de proteición a los mesmos productos evita una cayida fulminante de precios y el consiguiente escalabru de dalgún sector de la economía nacional.[ensin referencies]
Atribuyóse a Abraham Lincoln la siguiente afirmación: «Yo nun sé gran cosa d'aranceles. Lo que sí sé ye que cuando merco una chaqueta d'Inglaterra, yo quedo cola chaqueta ya Inglaterra col dineru, ente que si mercar n'Estaos Xuníos, yo quedo cola chaqueta y Estaos Xuníos col dineru.»[1]
Esti razonamientu ye un argumentu antiguu qu'utilizaron los escritores mercantilistes de los sieglos XVII y XVIII. Esti autores consideraben afortunáu aquel país que vendía más bienes de los que mercaba, yá que una balanza comercial de calter favorable significaba qu'entraba oru nel país pa pagar el so escesu d'esportaciones. Los argumentos de los mercantilistes confunden los medios colos fines. Una acumuladura d'oru o de dineru nun tien porque ameyorar el nivel de vida d'un país, yá que el dineru nun tener valor en sí mesmu, sinón polo que puede mercase con él n'otros países, la mayoría de los economistes, na actualidá, refuguen la idea de que la recaldación d'aranceles pa tener un superávit comercial ameyora'l bienestar económico d'un país.[ensin referencies]
La economía política nació combatiendo'l proteicionismu, yá'l llibru del economista Adam Smith, La riqueza de les naciones, contién un alegatu a favor del llibre comerciu. Mientres el sieglu XIX, producióse un gran bancia ente llibrecambiu y proteicionismu, nel qu'en principiu ganaron los llibrecambistes, lo que se tradució nuna era de crecedera de la producción xeneralizáu, pero na primer metá del sieglu XX, les revoluciones, les guerres y la Gran Depresión provocaron una vuelta a un proteicionismu de calter radical, que s'impunxo al traviés de la medría de los aranceles esistentes, establecimientu de cuotes y prohibiciones a la importación, controles de cambeos na moneda y a la entrada de capitales. La resultancia foi bastante negativu y estes midíes de calter proteicionista nun fixeron sinón agravar l'estáu de la economía.[ensin referencies] (información imprecisa y sesgada poles opiniones del autor) Naquel momentu, foi Estaos Xuníos quien dio'l primer pasu escontra esta situación, col establecimientu en 1930, del denomináu arancel Smoot-Hawley, que supunxo la medría de les tarifes arancelaries de más de 20.000 tipos de productos, lo que foi siguíu por toa clase de midíes proteicionistes nel restu del mundu, provocando un amenorgamientu del comerciu internacional del 66%, que traxo una gran medría del desemplegu.
Tres la Segunda Guerra Mundial les postures favorables al llibrecambiu impunxéronse y la crecedera foi ensin precedentes. Nes crisis económica qu'empezó nel añu 2008, volvieron surdir postures favorables al establecimientu de mecanismos de proteición que traten de protexer les maltrechas industries de dellos países. Unu de los economistes más influyentes qu'escribe sobre proteicionismu y llibre comerciu ye Hai Joon Chang, economista coreanu de la Universidá de Cambridge quien al traviés d'un analís históricu demuestra o cuandoquier intenta alicar l'alderique científicu sobre les implicaciones que tuvo'l proteicionismu pal despegue de les principales economíes mundiales como Inglaterra y Estaos Xuníos.
Na actualidá, tán recordándose aquelles idees de John Maynard Keynes cuando falaba de la so Teoría xeneral de la ocupación, l'interés y el dineru. Non tou lo que se produz crea'l so propiu mercáu, como dellos autores afirmen, por cuenta de que la xente tien una alta propensión a aforrar qu'aumenta más que proporcionalmente cola medría de los sos ingresos; agora bien, mientres aumenta'l consumu en cifres absolutes xenérense inversiones que provoquen nuevos aumentos de los ingresos y por tanto un aumentu inda más altu del aforru, xenerándose asina una sobreproducción creciente hasta que yá nun ye económicu producir más; cesen les inversiones, cierren les industries y xeneralízase el desemplegu dándose'l casu incoerente de qu'esiste una gran capacidá granible instalada pero les fábriques tán cerraes y los almacenes tán apinaos de mercancíes que tol mundu precisa pero que naide tien recursos pa mercar.
Na actualidá'l proteicionismu ta claramente presente na Política Agrícola Común (PAC) de la Xunión Europea y d'Estaos Xuníos, frente al restu de les economíes del Tercer Mundu o emerxentes pa evitar que, con mano d'obra y costos más baratos, l'agricultura d'aquellos vease en claru retrocesu, y ye unu de los alderiques abiertos na Organización Mundial del Comerciu (OMC), por culpa de que tal nivel de proteición torga'l desenvolvimientu de les economíes más probes.[ensin referencies]
El papel de la OMC ye fundamental, yá que ye la encargada de velar que'l comerciu mundial desenvolver de manera llegal; dientro de les sos principales funciones atópase determinar cómo los gobiernos establecen, apliquen y configuren les lleis y reglamentos comerciales de la so nación. La OMC ye la encargada de velar pola competencia llibre, lleal y ensin aburuyes, onde nun se discrimine, llogrando asina condiciones equitativas ente les naciones.[ensin referencies]