Quercus frainetto

Quercus frainetto
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Hamamelidae
Orde: Fagales
Familia: Fagaceae
Xéneru: Quercus
Subxéneru: Quercus
Seición: Mesobalanus
Especie: Quercus frainetto
Ten.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Quercus frainetto, el carbayu d'Hungría, ye una especie de carbayu, nativa d'Europa sudoriental (partes d'Italia, los Balcanes, parte de Hungría, Rumanía) y Turquía. Ta clasificada na Seición Mesobalanus, el carbayu húngaru y los sos parientes d'Europa y Asia. Tien los estilos llargos; les abiyotes maurecen nunos 6 meses y tien el sabor amargoso, l'interior d'abiyota tien pelo. La seición Mesobalanus ta estrechamente rellacionada cola seición Quercus y, dacuando, ta incluyida na mesma.[1][2]

Fueyes.
Tueru.
Detalle de Fueyes y frutos

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye un gran árbol caducifoliu, qu'algamen altores de 38 metros y un diámetru de cerca de 2 m. Les fueyes son grandes, 14-25 de cm de llargu (dacuando hasta 33 cm), variable en forma, estremada en 6-10 lóbulos paralelu bien fondu que s'estrema xeneralmente en sublobes. Tarmos de les fueyes suelen ser de curtiu, 2-6 mm (escasamente a 22 mm) de llargu. Les fueyes son más cerca del cumal, que ye ampliu y curtiu. La base de la fueya suel tener auriculas que dacuando se superponen la ramina. La lluz verde mariellu espansión fueyes verde escuru ricos de la mesma pol empiezu del branu. Les fueyes tán cubiertes de pelos acoloratáu minutos, sobremanera la superficie inferior. Les fueyes concentrar nos estremos de les ramines. Les fueyes de la mesma marrón, acoloratáu o mariellu na seronda y, n'ocasiones, permanecer xuníos a les cañes hasta la primavera siguiente. Los biltos son grandes, llargues y apuntiaes, acoloratáu brillante o de color marrón claro con tomentum minutos. Les ramines son robustes y cubiertos de pelos acoloratáu escontra riba señaláu. El marrón claro abiyotes madures nunos 6 meses. Trátase de 15-35 mm de llargu, con forma de güevu, xeneralmente con un ápiz obtusu. La taza d'abiyota cubrir cola superposición d'escales y de llargu pelo acoloratao. Les abiyotes tienden a concentrase en grupos de dos a ocho nos estremos de les ramines.

Distribución

[editar | editar la fonte]

El centru del so área de distribución ye nos Balcanes. Afacer a la subcontinentales clima del sureste d'Europa, pero'l principal factor de la so apaición nun determináu sitiu ye'l suelu. Ta especialmente afecha a suelos acedos fuertes (Cambisoles y vertisoles), típicu de Serbia, Bulgaria y Rumanía. Estos suelos son xeneralmente lixiviáu, bien secu nel branu y, n'ocasiones, d'agua na primavera. Sicasí, el carbayu húngaru nun tolera los hinchentes o d'alta capa freática. Tamién ye bien sensible a la presencia de cal nel suelu. Poro, contrariu al so nome inglés, el carbayu húngaru ye un árbol bien raru n'Hungría, onde los suelos son xeneralmente bien ricos en cal. El carbayu húngaru-Turquía, los montes de carbayu (Quercetum frainetto cerris Rud.) Ye la más espublizada d'esta asociación de carbayu nos Balcanes, que ye tamién el tipu de monte más común en Serbia (veanse tamién los montes mistos de los Balcanes).

Cultivu

[editar | editar la fonte]

Ye un escelente árbol ornamental de grandes xardinos.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Quercus frainetto describióse por Michele Tenore y espublizóse en Flora Napolitana 1(Suppl.2): lxxii. 1813.[3]

Etimoloxía

Quercus: nome xenéricu del llatín que designaba igualmente al carbayu y a la encina.

frainetto: epítetu

Sinonimia
  • Quercus conferta Kit. in Schult. 1814
  • Quercus apennina Loisel. in Duhamel 1819
  • Quercus farnetto Ten. 1819
  • Quercus esculus Pollini 1824, nom. illeg.
  • Quercus hungarica Hubeny ex Rochel 1830
  • Quercus strigosa Wierzb. ex Rochel 1838
  • Quercus pannonica Endl. 1848
  • Quercus pyrenaica var. macrophyllos K.Koch 1849
  • Quercus esculus var. velutina Griseb. 1852
  • Quercus sessiliflora f. conferta (Kit.) Vuk. 1880
  • Quercus farnetto subsp. conferta (Kit.) Nyman 1881
  • Quercus spectabilis Kit. ex Simonk. 1883
  • Quercus slavonica Kit. ex Borbás 1886
  • Quercus byzantina Borbás 1887
  • Quercus toza subsp. conferta (Kit.) Nyman 1890
  • Quercus toza var. spectabilis (Kit. ex Simonk.) Nyman 1890
  • Quercus conferta var. racemosa Hausskn. 1899
  • Quercus esculiformis O.Schwarz 1934
  • Quercus dalechampii var. hungarica (Hubeny) Soó 1970 publ. 1971.[4]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Seición Mesobalanus en Wiki
  2. ↑ Especies en wiki
  3. ↑ «Quercus frainetto». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 18 d'avientu de 2013.
  4. ↑ Sinónimos en Kew

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]