Quercus laurina

Quercus laurina
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Fagales
Familia: Fagaceae
Xéneru: Quercus
Subxéneru: Quercus
Seición: Lobatae
Especie: Quercus laurina
Bonpl.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Quercus laurina, ye una especie d'árbol perteneciente a la familia Fagaceae. Ta clasificada na Seición Lobatae; del carbayu coloráu d'América del Norte, Centroamérica y el norte d'América del Sur que tienen los estilos llargos, les abiyotes maurecen en 18 meses y tienen un sabor bien amargoso. Les fueyes suelen tener lóbulos coles puntes afilaes, con cerdes o con escayos nel lóbulu. Se hibrída con Quercus affinis.[1]

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye un árbol qu'algama un tamañu de 4 a 20 m d'altor, dacuando más altu, coles sos cañes cubiertes de pelillos. Les sos fueyes que tienen un soporte curtiu, daqué ríxides, allargaes y terminen en punta, col so cantu engrosáu o dentáu y dambes cares polenques. La cara d'inferior tien guedeyes de pelos nes axiles ente les venes llaterales y el nerviu central. Les flores tán solitaries o en grupos de 3. Los sos frutos son abiyotes solitaries o en pares, casi redondes.

Distribución y hábitat

[editar | editar la fonte]

Especie orixinaria de Méxicu, que crez en clima templáu ente los 2600 y los 2700 msnm. Ta acomuñada a montes de encino y de pinu.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

Nel Estáu de Méxicu y Morelos ye común usar esta planta pa “amacizar los dientes fluexos” y evitar el sangráu de les melles. Con esti propósitu, fáense enxagües bucales col fervinchu de la corteza más güesos d'aguacate o de zapote (spp. n/r), úsase delles vegaes al día; o bien, aconséyase a cencielles mazcar la corteza fresca del capulincillo.

Méntase que'l fervinchu de la corteza, amás, evita la cayida del pelo per mediu de llavadures que se faen delles vegaes a la selmana.

Encamiéntase l'empléu d'esta planta pa tratar la foria, afecciones de los reñones, tos, sarna, hemorraxa, o en casos de "ataque" (asemeyáu al plasmu "hai mareos, somnolencia y aformiga el cuerpu").

Hestoria

La Sociedá Farmacéutica de Méxicu, nel sieglu XX señalar para asma y como estimulante.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Quercus laurina describióse por Aimé Bonpland y espublizóse en Plantae Aequinoctiales 2: 32, pl. 80. 1809.[2]

Etimoloxía

Quercus: nome xenéricu del llatín que designaba igualmente al carbayu y a la encina.

laurina: epítetu latin que significa ;Sinonimia:

  • Dryopsila laurina (Bonpl.) Raf.
  • Quercus barbinervis Benth.
  • Quercus bourgaei Oerst. ex Hemsl.
  • Quercus bourgaei Oerst. ex Trel.
  • Quercus bourgaei var. ilicifolia Trel.
  • Quercus caeruleocarpa Trel.
  • Quercus castanea var. tridens (Bonpl.) A.DC.
  • Quercus chrysophylla Bonpl.
  • Quercus lanceolata Bonpl.
  • Quercus lanceolata M. Martens & Galeotti
  • Quercus major (A.DC.) Trel.
  • Quercus malinaltepecana Trel.
  • Quercus nitens var. major A.DC.
  • Quercus orizabae Liebm.
  • Quercus roseovenulosa Trel.
  • Quercus salicifolia Benth.
  • Quercus tlapuxahuensis A.DC.
  • Quercus treleaseana A.Camus
  • Quercus tridens Bonpl.[3][4]

Nome común

[editar | editar la fonte]

Encino blancu, encino de fueya ancha, encino lloréu, encino laurelillo.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ «Genetic variation and differentiation of populations within the Quercus affinis – Quercus laurina (Fagaceae) complex analyzed with RAPD markers» (PDF). Canadian Journal of Botany 83:  páxs. 155–62. 2005. doi:10.1139/B04-162. http://www.oikos.unam.mx/CIEco/gencon/images/stories/pdf_8.pdf. 
  2. ↑ «Quercus laurina». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 18 d'avientu de 2013.
  3. ↑ Quercus laurina en PlantList
  4. ↑ «Quercus laurina». World Checklist of Selected Plant Families. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-09-26. Consultáu'l 17 d'avientu de 2013.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Breedlove, D. E. 1986. Flora de Chiapas. Llistaos Floríst. Méxicu 4: i–v, 1–246.
  2. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  3. Linares, J. L. 2003 [2005]. Listado comentado de los arboles nativos y cultivados en la Republica de El Salvador. Ceiba 44(2): 105–268.
  4. Romero Rangel, S., Y. C. R. Zenteno & M. d. Enri|quez. 2002. El xéneru Quercus (Fagaceae) nel estáu de Méxicu. Ann. Missouri Bot. Gard. 89(4): 551–593. View in BotanicusView in Biodiversity Heritage Library