Coordenaes: 15h 48m 34.415s, 28° 9′ 24.296″
R Coronae Borealis (R CrB) ye una estrella superxigante mariella na constelación de Corona Boreal, prototipu d'un tipu d'estrelles variables que lleven el so nome. La mesma R Coronae Borealis ye una estrella que la so magnitú aparente normal ye +5,89, pero en ciclos que van dende dellos meses a munchos años, el so rellumu se atenúa hasta magnitú 14. Por ello llamó-ylo «Estrella menguante» o «Nova reversible».
R Coronae Borealis ye unes 10.000 vegaes más lluminosa que'l Sol —esta cifra ye namái averada yá que nun se conoz con exactitú la distancia a la que s'atopa— y tien una temperatura superficial de 5000 - 5500 K. El so radiu ye unes 100 vegaes más grande que'l radiu solar pero la so masa ye de namái 0,8 mases solares.
L'espectru de R Coronae Borealis revela namái traces d'hidróxenu, lo que lleva a pensar que les sos actuales capes esternes tán formaes fundamentalmente d'heliu y que la estrella espulsó la so capa esterna d'hidróxenu orixinaria va tiempu. Sofita esta idea'l fechu de que R Coronae Borealis sía especialmente rica en carbonu, elementu resultante de la fusión nuclear del heliu. La so elevada lluminosidá conduz a una acusada perda de masa, unes 100.000 vegaes superior a la esperimentada pol Sol debíu al vientu solar.
La variabilidá de R Coronae Borealis afayóse apocayá más de 200 años pol astrónomu Edward Pigott. Créese que'l peculiar comportamientu de R Coronae Borealis débese a l'acumuladura de polvu de carbonu na atmósfera de la estrella. La súbita cayida na lluminosidá pue ser producida pola rápida condensación de polvu, que fai qu'una gran cantidá de lluz nun pueda salir. En determinaos momentos taríamos reparando non la estrella en sí sinón la envoltura de polvu interna que la arrodia, que la so temperatura ye llixeramente inferior a 900 K; dicha envoltura empieza a unos 100 radios estelares y tien aproximao 25 años lluz de diámetru. La vuelta gradual al rellumu normal sería la resultancia de la dispersión de dichu polvu pola presión de radiación.
Esisten dos teoríes distintes pa esplicar l'orixe d'esta clase d'estrelles. La primera d'elles sostién que mientres la evolución escontra una nana blanca ordinaria, nel fondu interior estelar produzse una violenta fusión d'heliu qu'espande les capes esternes a proporciones de superxigante. La segunda teoría afirma qu'estes estrelles son la resultancia de la fusión de dos nanes blanques d'un sistema binariu. Dambes teoríes impliquen la espansión de nanes blanques a la fase de superxigante. Piénsase que na vida d'una estrella esta etapa ye bien curtia, del orde de 1000 años, yá que son bien poques les estrelles d'esti tipu que se conocen.