| ||||
---|---|---|---|---|
estáu desapaecíu | ||||
| ||||
Alministración | ||||
Capital | Túnez | |||
Forma de gobiernu | monarquía aristocrática (es) | |||
Relixón oficial | sunismu, xudaísmu y catolicismu | |||
Xeografía | ||||
Coordenaes | 36°50′N 10°09′E / 36.83°N 10.15°E | |||
Economía | ||||
Moneda | Franco tunecino (es) | |||
El Reinu de Tunicia foi una monarquía de curtia duración que surdió tres la independencia del Protectoráu francés de Tunicia el 20 de marzu de 1956, sol reináu del bey (o Rei) Lamine Bey, y que foi eslleida por un golpe d'estáu perpetuáu por Habib Burguiba el 25 de xunetu del añu siguiente.
Tunicia aportó a la independencia'l 20 de marzu de 1956, depués de llograr la so autonomía l'añu anterior. Lamine Bey, qu'ostentara'l títulu de Bey o xefe d'estáu del protectoráu, permaneció como Rei de Tunicia. El 15 de marzu de 1956[1] foi escoyida l'Asamblea Nacional Constituyente: el Neo Destour consiguió tolos escaños y Burguiba quedó a la cabeza de l'Asamblea dende'l 8 d'abril. El 11 d'abril, convertir nel primer ministru de Lamine Bey. A otru día, Tunicia fixo'l so ingresu na Organización de les Naciones Xuníes.[2]
El códigu de estatus personal, d'enclín progresista, foi proclamáu'l 13 d'agostu,[3] ente que el 25 de xunetu de 1957 foi abolida la monarquía. De magar, Tunicia convertir nuna república,[4] de la cual Habib Burguiba foi escoyíu presidente[5] el 8 de payares de 1959.[6] El so pasáu de resistencia y les midíes adoptaes dempués de la independencia pa desafiar a les muyeres y combatir la probeza y l'analfabetismu contribuyeron a reforzar la so autoridá.[7]
La constitución republicana foi ratificada de manera definitiva'l 1 de xunu de 1959.