Resolución 338 del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes

Infotaula documentResolución 338 del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes
Ficheru:Yom Kippur War map-ye.svg
Tipu Resolución del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes
Publicación 22 ochobre 1973
Autor Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes
Serie
Testu completu [4]
Cambiar los datos en Wikidata

La Resolución 338 del Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes, aprobada'l 22 d'ochobre de 1973, pidió un altu'l fueu na Guerra de Yom Kippur acordies con una propuesta conxunta de los Estaos Xuníos y la Xunión Soviética. La resolución axusta qu'un alto'l fueu entrara a valir dientro de les 12 hores siguientes a l'adopción de la resolución. Los «auspicios apropiaos» fueron interpretaos nel sentíu de ser estauxunidenses o soviétiques y non de la ONX. La tercer clausa ayudó a establecer el marcu pa la Conferencia de Xinebra de 1973, celebrada n'avientu de dichu añu.

La resolución foi aprobada na 1747° xunta del Conseyu de Seguridá por 14 votos positivos y l'astención de la República Popular de China, que nun participó na votación. La llucha siguió a pesar de los términos esixíos pol resolución, aniciando depués la Resolvimientu 339, que dio llugar a un cese al fueu.

Venceyante o asuntu non venceyante

[editar | editar la fonte]

La supuesta importancia de la resolución 338 nel conflictu árabe-israelín, supuestamente, derivar de la pallabra «decide» na clausa 3, que se llevó a cabu por que la resolución 242 sía obligatoria. Sicasí la decisión na clausa 3 nun se refier a la resolución 242, sinón más bien a la necesidá d'empecipiar les negociaciones sobre una paz xusto y duradero nel Oriente Mediu que dio llugar a la Conferencia de Xinebra, a la que Siria nun asistió.

Per otra parte, l'Artículu 25 de la Carta de les Naciones Xuníes diz que los miembros de la ONX «comprometer a aceptar y cumplir les decisiones del Conseyu de Seguridá». Polo xeneral acéptase que los resolvimientos del Conseyu de Seguridá adoptaes acordies con el Capítulu VII de la Carta de les Naciones Xuníes nel exerciciu de la so responsabilidá primordial de caltener la paz internacional, son venceyantes pa los Estaos miembros.[1][2]

Los estudiosos qu'apliquen esta doctrina sobre la resolución afirmen que l'usu de la pallabra «decide» fai que sía una decisión del Conseyu, invocando asina'l calter venceyante del artículu 25. La fuercia llegal considera que la resolución 338 fai referencia a la resolución 242 por tar rellacionaos col conflictu.[3]

Dellos estudiosos afirmen la posición de que la resolución foi aprobada como un encamientu Capítulu VI non venceyante.[4][5] Otres comentaristes afirmen que probablemente foi aprobada como una resolución del Capítulu VII venceyante.[6]

Adopción de la resolución

[editar | editar la fonte]

Exiptu ya Israel aceptaron el 22 d'ochobre de 1973 les condiciones de la resolución. Siria, Iraq y Xordania refugaron la resolución.[7][8]

Requisitos d'execución per Exiptu ya Israel

[editar | editar la fonte]

Un altu'l fueu axustáu poles Naciones Xuníes el 22 d'ochobre desfíxose rápido, con cada llau culpando al otru pol incumplimientu.[9]

Según delles fontes, Exiptu foi primeru en romper l'altu'l fueu cuando'l Tercer Cuerpu del Exércitu d'Exiptu trató de lliberar del cercu del exércitu d'Israel. L'acción d'Exiptu y la llegada de más equipamientu soviéticu a El Cairu dexó a Israel reforzar el so control sobre los exipcios.[10]

Según otres fontes, Israel foi quien rompió l'altu'l fueu en primer llugar. Dau l'enriedu de los exércitos d'Israel y Exiptu, la tentación yera demasiada grande por que los israelinos aguantar. Dempués d'un últimu emburrión nel Sinaí espulsáu a los exipcios, el gobiernu d'Israel dio la orde de cruciar el Canal de Suez. La negativa d'Israel de dexar de lluchar dempués del pidíu d'alto'l fueu casi supunxo intervención militar de la Xunión Soviética.[11] [12][13]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Higgins, Rosalyn, The Advisory Opinion on Namibia: Which UN Resolutions Are Binding Under Article 25 of the Charter?, in 21 Int'l & Comp. L.Q. 286 1972 páxs. 270-66, páxs. 285-6
  2. ↑ "Llegal Consequences for States of the continued presence of South Africa in Namibia, notwithstanding Security Council Resolution 276 (1970)" in [1971] I.C.J. Reports páxs. 4-345, pp 52-53
  3. ↑ Rostow, Eugene V. The Illegality of the Arab Attack on Israel of October 6, 1973. The American Journal of International law, 69(2), 1975, páxs. 272 - 289.
  4. ↑ Adler, Gerald M., Israel and Iraq: United Nations Double Standards – UN Charter Article 25 and Chapters VI and VII (2003) [1]
  5. ↑ Einhorn, Talia, "The Status of Palestine/Land of Israel and Its Settlement Under Public International Law" in Nativ Online Non.1 Dec. (2003) [2] Archiváu 2006-08-23 en Wayback Machine
  6. ↑ Kattan, Victor,Israel, Hezbollah, and the use and abuse of self-defence in international law (2006) [3]
  7. ↑ Electronic Jewish encyclopedia
  8. ↑ 232. Memorandum of Conversation, Tel Aviv, October 22, 1973, 2:30–4 p.m // Arab-Israeli Crisis and War, 1973, р. 662—666
  9. ↑ «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 1 de febreru de 2016. Consultáu'l 22 de marzu de 2013.
  10. ↑ Chronological History of U.S. Foreign Relations by Lester H. Brune and Richard Dean Burns (Nov 22, 2002)
  11. ↑ [Academic Journal.Stephens, Elizabeth. "Caught on the hop: the Yom Kippur War: Elizabeth Stephens esamines how thirty-five years ago this month the surprise invasion of Israel by Egypt and its allies started the process that led to Camp David." History Today 58.10 (2008): 44+. World History In Context. Web. 1 Mar. 2013.]
  12. ↑ «The Office of the Historien.Arab-Israeli War 1973.». Archiváu dende l'orixinal, el 2013-03-09.
  13. ↑ The National Security Archive .The October War and U.S. Policy.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]