Rhamnus frangula

Rhamnus frangula
sangüeñu
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Rosales
Familia: Rhamnaceae
Tribu: Rhamneae
Xéneru: Rhamnus
Especie: R. frangula
L.
Distribución
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Rhamnus frangula ye un arbustu de 3-6 metros d'altor que crez en montes húmedos d'Europa, Asia y norte d'África. Otros nomes vulgares d'esta ramnácea son frángula o rabiacán.

Frángula

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye un arbustu de cañes argutes non espinosu. La corteza presenta manches llamaes lentíceles. Les fueyes caduques, alternes, ovales, peciolaes con nervaduras sobresalientes nel viesu. Les flores son pequeñes, hermafrodites, con cinco pétalos y de color rosáu o verdosu. Los frutos son coloraos que se vuelven pardos al maurecer. Trátase d'un arbustu típicu de suelos bien húmedos en sustratos xilizos, llargamente estendíu per Europa.

Distribución

[editar | editar la fonte]

Europa, Asia y norte d'África. N'España ye bien abondosu nos montes de ribera. Apaez nos ríos Tera y Negru en Zamora. En Llión en La Cepeda y La Valdería. Nel ríu Carrión, ríu Adaja, alto Duero etc. Nel Sistema Central na sierra d'Ayllón, na sierra de Guadarrama, na sierra de Gredos y na sierra de Gata.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]
  • Son purgantes y colagogos, calteniendo los sos efeutos per dellos díes. Nes herboristerías comercializar col nome de frángula pero hai qu'estremar el cuidu nel so consumu pos en frescu ye bien purgante y vomitiva, especialmente nos neños. Contién diversos principios activos como frangulina, gluco-frangulina, acedu crisofánico, fisiciona, crisofanol, etc.
Frangulina A ye un O-glicósido de la emodina, atopáu en corteza de Rhamnus frangula.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Rhamnus frangula describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 193, nel añu 1753.[1]

Etimoloxía

Rhamnus: nome xenéricu que deriva d'un antiguu nome griegu pal espín cerval.[2]

frangula: epítetu llatín que significa "como'l xéneru Frangula".

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Frangula alnus (Fam. Rhamnaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=20[3]

Sinonimia
  • Frangula alnus Mill.
  • Frangula alnus f. angustifolia W.R.Franz
  • Frangula alnus var. elliptica Meinhardt
  • Frangula alnus subsp. saxatilis Gancev
  • Frangula alnus subsp. sphagnicola A.P.Khokhr.
  • Frangula atlantica Grubov
  • Frangula frangula H.Karst.
  • Frangula nigra Samp.
  • Frangula pentapetala Gilib.
  • Frangula vulgaris Hill
  • Girtanneria frangula Neck.
  • Frangula dodonei Ard.
  • Rhamnus sanguino Ortega[4]
  • Rhamnus baetica Willk. & Reverchon[5]

Nome común

[editar | editar la fonte]

Esta especie ye conocida nel dominiu llingüísticu asturlleonés col nome común sangüeñu[6].

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Rhamnus frangula en Trópicos
  2. ↑ En Nomes Botánicos
  3. ↑ Númberos cromosómicos pa la flora española, 504-515. González Zapatero, M. A., J. A. Elena- Rosselló & F. Navarro Andrés (1988) Lagascalia 15(1): 112-119
  4. ↑ Rhamnus frangula en PlantList/
  5. ↑ «Rhamnus alaternus». Real Xardín Botánicu: Proyeutu Anthos. Consultáu'l 7 de marzu de 2012.
  6. ↑ URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Flora of China Editorial Committee. 2007. Fl. China 12: 1–534. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]