Rincón de Ademuz | |||
---|---|---|---|
| |||
Alministración | |||
País | España | ||
Autonomía | Comunidá Valenciana | ||
Provincia | provincia de Valencia | ||
Tipu d'entidá | comarques de la Comunidá Valenciana | ||
Xeografía | |||
Coordenaes | 40°04′49″N 1°17′07″W / 40.0802°N 1.2854°O | ||
Superficie | 370.22 km² | ||
Demografía | |||
Población | 2189 hab. (1r xineru 2022) | ||
Porcentaxe | 0.08% de provincia de Valencia | ||
Densidá | 5,91 hab/km² | ||
El Rincón de Ademuz (en valencianu, Racó d'Ademús o El Racó) constitúi un «esclave» de la Comunidá Valenciana, xebráu d'esta pel municipiu conquense de Santa Cruz de Moya al sur, y al norte pel municipiu turolense d'Arcos de las Salinas.
Constitúi una fastera montesina, regada pel ríu Turia (conocíu na fastera como ríu Blancu), con actividá agrícola, de ganadería llanar y esplotaciones forestales.
Municipiu | Población | Superficie | Densidá |
---|---|---|---|
Ademuz | 1.269 | 100'4 | 12'35 |
Torrebaja | 418 | 4'7 | 88'90 |
Casas Bajas | 244 | 22,6 | 10,79 |
Castielfabib | 244 | 106'3 | 2,29 |
Casas Altas | 178 | 15,9 | 11,19 |
Vallanca | 172 | 56,6 | 3,03 |
Puebla de San Miguel | 107 | 63,6 | 1,68 |
Les tierres del Rincón d'Ademuz fueron conquistaes por Pedru II d'Aragón en 1210, que tomó los castiellos musulmanes d'Ademuz y Castielfabib. Poro ye una de les fasteres más antigües na so conquista, de les qu'anguaño constitúin la Comunidá Valenciana. El so fíu Xaime I el Conquistador fizo de dambes villes patrimoniu rial, nel ámbitu del Reinu de Valencia. Les dos villes hestóriques de la fastera, Ademuz y Castielfabib, concentren el patrimoniu históricu-artísticu más interesante de la comarca del Rincón.
El Rincón d'Ademuz ye una fastera monollingüe en castellán,[1] con fuertes influencies de la fala aragonesa.