Saelices el Chico | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Alministración | |||||
País | España | ||||
Autonomía | Castiella y Lleón | ||||
Provincia | provincia de Salamanca | ||||
Partíu xudicial | Ciudad Rodrigo | ||||
Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||||
Alcalde de Saelices el Chico (es) | Francisco Javier Bernal Mendez | ||||
Nome oficial | Saelices el Chico (es)[1] | ||||
Códigu postal |
37592 | ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 40°40′06″N 6°38′03″W / 40.668333333333°N 6.6341666666667°O | ||||
Superficie | 45.55 km² | ||||
Altitú | 647 m[2] | ||||
Llenda con | Ciudad Rodrigo, Carpio de Azaba, Gallegos de Argañán, Villar de Argañán y Castillejo de Martín Viejo | ||||
Demografía | |||||
Población |
173 hab. (2023) - 86 homes (2019) - 64 muyeres (2019) | ||||
Porcentaxe | 0% de provincia de Salamanca | ||||
Densidá | 3,8 hab/km² | ||||
saeliceselchico.es… | |||||
Saelices el Chico ye un conceyu y llocalidá española de la provincia de Salamanca, na comunidá autónoma de Castiella y Llión. Intégrase dientro de la contorna de Ciudad Rodrigo y la subcomarca del Campu de Argañán. Pertenez al partíu xudicial de Ciudad Rodrigo.[3][4]
Amás de Saelices el Chico, el so términu municipal ta formáu polos despoblaos de Berrocal del Río, Majuelos y Sageras del Río, ocupa una superficie total de 45,55 km² y según el padrón municipal ellaboráu pol INE nel añu 2017, cuenta con una población de 150 habitantes.
Saelices el Chico ye una llocalidá asitiada a once quilómetros de Ciudad Rodrigo y a 100 de Salamanca. La so hestoria remontar a la dómina romana de la que queden una villa y una ponte de fábrica medieval. Tamién esiste nel conceyu una mina d'uraniu propiedá de Enusa, anguaño non esplotada.
Gráfica d'evolución demográfica de Saelices el Chico ente 1900 y 2017 |
Fonte Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia. |
El conceyu estremar en dellos nucleos de población, que teníen la siguiente población en 2015 según l'INE.[5]
Nucleu de población | Población |
---|---|
align="right" | 155 |
Berrocal del Río | 0 |
Majuelos | 0 |
Sageras del Río | 0 |
Muertes de la so más remotu pasáu fueron atopaos nel mesmu cascu urbanu cuando s'acometieron obres nel saneamientu y alcantarelláu. Les escavaciones arqueolóxiques afayaron so restos de murios medievales, buelgues d'una villa romana del sieglu IV, llevantada probablemente sobre otra anterior perteneciente al sieglu I.
Soterraes de nuevu hasta que l'Alministración competente decida'l so futuru y el so estáu definitivu, queda la noticia del descubrimientu, ente otros, d'unu de los pasiellos de la residencia cubiertu con suelu de mosaicos en magníficu estáu de caltenimientu.
Non lloñe del puntu central del xacimientu, una guapa ponte d'aquella dómina según apúntase —construyíu en pizara y perfiles de lladriyu nel frente de los sos dos pequeños arcos— salva'l regueru Grande, dientro del trazáu que siguía la cañada de Lumbrales. La ilesia de San Benitu recuerda col so nome la pertenencia que l'aldega de «Sancti Felicis» tuvo de la Orde Benedictina, desque'l rei Fernandu II de Llión donar, en 1169, a los monxos aconceyaos nel conventu de Santa Águeda (Ciudad Rodrigo), de los que pasó a los sos hermanos del monesteriu de San Vicente (Salamanca), a la desapaición d'aquel en 1450. Desprovista de retablos ya imáxenes de dómines anteriores, la so planta ye d'única nave de tres tramos y cabecera cuadrada, marcando l'estilu de los sos arcos mediu puntu'l principal, apuntaos los de la nave distintes etapes constructives, correspondiendo la de mayor antigüedá a la del principal, llevantáu sobre columnes pareadas de discreta omamentación xeométrica nes sos capitales.
Cola creación de les actuales provincies en 1833, Saelices quedó encuadráu na provincia de Salamanca, dientro de la Rexón Lleonesa.[6]
Hasta va unos años el pueblu cuntaba con una importante mina d'uraniu a cielu abiertu esplotada pola sociedá estatal Empresa Nacional del Uraniu S.A. (ENUSA) dende 1974 hasta finales de 2001.[7][8] Anguaño la zona atópase restaurada.[9] Dempués del so zarru definitivu l'agricultura y la ganadería volvieron ser les principales fontes de riqueza económica nun términu especialmente agraciáu cola guapura paisaxística que zarra la llarga franxa riberana al ríu Águeda, que, al poco de bañar Ciudad Rodrigo, marca llende municipal a lo llargo d'unos quince quilómetros de percorríu. El zarru de la mina d'uraniu acentuó na llocalidá l'éxodu rural, que vio la so población amenorgada en cincuenta años a tan solo una sesta parte.
Apocayá (2010), la sociedá australiana Berkeley Resources amosó interés en reabrir la mina, realizando prospecciones.[10] Darréu, decidió en contra.[11][12]
Partiendo de la plaza na que s'asitien la ilesia y conceyu salen dos caminos fáciles pa la práutica del senderismo y con dalguna dificultá pa faelo sobre cuatro ruedes, desagüen nel ríu Águeda na redoma de dos talos molinos somorguiaos en paraxes d'estraordinaria guapura. El primeru d'ellos, llamáu Camín de la Parra, busca nel so empiezu'l Cañu Vieyu -fonte abovedada con lladriyu- cola Ermita del Cristu al fondu, con graciosa portada flanqueada per ventanes en forma de cruz lobulada, protexida por simple tejadillo de texa curva.
El frontón que se dexa a la derecha, constitúi la próxima referencia hasta pasar xunto a la Fuente del Álamu (0,8 km), antes de dexar a entrambos llaos les elevaciones de Valcabrero (704 msnm) y del Tesu Altu (699 msnm, escontra que la so visu dirixir un camín de 2,4 km pola esquierda. Poco más tarde, al entamu del descensu, el cursu d'un regatu ocasional cuerre paralelu pela derecha, despintando los bardiales de bona mora (3,1 km) una llancha de piedra conocida como la Peña de la Vieya, pos, dizse, que al pasar pellí una vieya, fai yá enforma tiempu, refundió al regueru una piedrina que venía fadiándola al andar, siendo la so sorpresa qu'esta empezara a crecer hasta algamar el tamañu abondu como pa dexala crucialo ensin contratiempu dalgunu. Tan solo un quilómetru más pa llegar hasta'l ríu en que la so oriella frontera alza'l Molín de la Parra, al términu d'esta primer ruta marcáu por una alambrada que corta'l camín.
El patrón de la villa ye Santa Cruz, festividá que se celebra'l 3 de mayu. Amás d'esta festividá, a finales de los años 70, creóse al traviés de tolos emigrantes salíos del pueblu otra fiesta que'l so patrón ye San Benitu y la festividá celébrase'l segundu fin de selmana d'agostu.