Sallie Baliunas

Sallie Baliunas
Vida
Nacimientu Nueva York, 23 de febreru de 1953 (71 años)
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Estudios
Estudios Universidad Villanova (es) Traducir
(1974 - 1975)
Universidá de Harvard
(1975 - 1980)
Llingües falaes inglés[1]
Oficiu astrónoma, astrofísica, profesora universitaria
Emplegadores Observatorio Harvard College (es) Traducir  (1980 –  1989)
Observatoriu Astrofísicu Smithsonianu  (1989 –
Observatoriu del Monte Wilson  (1991 –  2003)
Premios
Cambiar los datos en Wikidata

Sallie Louise Baliunas (23 de febreru de 1953, Nueva York) ye una astrofísica retirada d'Estaos Xuníos.[3] Enantes trabayó nel Centru d'astrofísica Harvard-Smithsonian y foi subdireutora del Observatoriu del Monte Wilson.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nació y creció na ciudá de Nueva York y les sos suburbios. Allegó a escueles públiques nel área de la ciudá de Nueva York y al institutu en Nueva Jersey.[4] Recibió un B.S. n'astrofísica pola Universidá Villanova en 1974, y un A.M. y un doctoráu en astrofísica pola Universidá de Harvard en 1975 y 1980.[5][4][6][7] La so tesis doctoral foi titulada, Estudios Ópticos y ultravioletes de cromosferes estelares de Lambda Andromedae y otres estrelles de tipu tardíu.[8]

Carrera

[editar | editar la fonte]

Foi orixinalmente investigadora asociada del Observatoriu Universitariu de Harvard en 1980 y aportó nuna astrofísica nel Observatoriu Astrofísicu Smithsonianu del Centru p'Astrofísica Harvard–Smithsonian, en 1989.[6]

Tamién foi becaria visitante n'Universidá Dartmouth, profesora axunta na Universidá Estatal de Tennessee, y subdireutora del Observatoriu del Monte Wilson de 1991 a 2003.[6][9]

Sirvió tanto al conseyu consultivu científicu como al conseyu d'alministración del Institutu Marshall, un grupu d'estudiu conservador (think tank).[6][10]

Astrofísica

[editar | editar la fonte]

El so focu principal yeren primeramente los estudios d'astrofísica.[11] Estudió espectroscopia visible y ultravioleta d'estrelles; estructura, variaciones, y actividá n'estrelles fríes; evolución de momentu angular estelar; variabilidá solar y cambéu global; óptica adaptativa; exoplanetes d'estrelles estilo sol. Publicó pocu n'años recién, col so últimu artículu referenciáu d'astronomía que data de 2010.

Calentamientu global y variabilidá solar

[editar | editar la fonte]

En 1992, Baliunas foi tercer autora nun artículu de Nature qu'utilizó variaciones reparaes n'estrelles estilo sol como un equivalente de variaciones pasaes posibles nel Sol.[12] El papel diz

"El sol ta nuna fase inusualmente firme comparada a estrelles similares, significando que reconstruyendo'l pasáu históricu de la so brillantez el rexistru puede ser más ventureru de lo que foi xeneralmente pensáu".

Escontra 1995, introducir na discutiniu sobre'l calentamientu global. En xineru d'esi añu'l Grupu d'opinión del Marshall Institute publicó una revisión escrita pa ellos, "¿Son les Actividaes Humanes causantes del Calentamientu Global?" apostándo-y al IPCC un Segundu Informe de Valoración y argumentando que "predicciones d'un calentamientu global antropogénico fueron bien esaxeraes, y que la contribución humana al calentamientu global sobre'l cursu del sieglu XXI va ser menos d'un grau Celsius y probablemente namái unes cuantes décimes de grau." Sallie concluyó cola visión que "Inda cuando cumpliérense les medranes d'un calentamientu global antropogénico -una esmolición que nun atopa sofitu en datos científicos- nun hai nenguna penalización significativa por esperar siquier dos décades antes de tomar midíes correutives p'amenorgar les emisiones mundiales de CO2."[13] El trabayu de Willie Soon y Baliunas, suxiriendo que la variabilidá solar ta más fuertemente correlacionada con variaciones na temperatura del aire que cualesquier otru factor, inclusive niveles de dióxidu de carbonu, foi llargamente espublizáu por grupo de presión qu'inclúin l'Institutu Marshall y l'Estación Central de Teunoloxía, y mentáu na prensa xeneral.[14][15][16]

Ella ye escéptica al respective de haber una conexón ente l'aumentu de CO2 y el cambéu climáticu, diciendo nun ensayu de 2001 con Willie Soon:

Pero ye posible que l'aumentu de temperatura particular reparáu nos postreros 100 años ye la resultancia del dióxidu de carbonu producíu por actividaes humanes? La evidencia científica claramente indica qu'esto nun ye'l casu... Les midíes de temperatures atmosfériques realizaes por preseos agospiaos nos satélites y en globo-sonda amuesen que nengún calentamientu asocedió na atmósfera nos postreros 50 años. Esto ye xusto'l periodu en qué'l dióxidu de carbonu productu d'actividaes humanes, foi arramáu a l'atmósfera y según los estudios de clima, el calentamientu atmosféricu resultante tendría que ser claramente evidente.[17]

L'afirmación de que los datos atmosféricos nun amosaben un enclín al calentamientu yera incorreuta, una y bones los datos publicaos per satélite y globo-sonda nesi momentu yá amosaben un enclín al calentamientu (ver rexistru de temperatura per satélite). En declaraciones más tardíes Baliunas reconoció'l calentamientu midíu per satélite y rexistros de globo-sonda, anque ella aldericó que'l calentamientu reparáu reflexara influencia humana.[18]

Baliunas sostién que los afayos de la influencia humana nel cambéu de clima tán motivaos por considerancies financieres: "Si los científicos y los investigadores publicaben informes de que'l calentamientu global nun arreya al humanu, nun habría tantu dineru pa estudialo."[19][20]Sicasí nun enceta'l dineru compensatorio de les compañíes d'enerxía que financien a dalgunos de los sos collaboradores, incluyendo a Willie Soon quién recibió 1.000.000 de dólares de la Petroleum y aiciones d'empreses de carbón dende 2001.[21]

Discutiniu sobre l'artículu de 2003 Estudios de Clima

[editar | editar la fonte]

En 2003, Baliunas y l'inxenieru aeroespacial Willie Soon publicaron un papel de revisión en climatoloxía histórica n'Estudios de Clima, que concluyó que "el sieglu XX ye probablemente non el más templáu nin un periodu climáticu sobromanera estremu del últimu mileniu." Con Soon, Baliunas investigó la correlación ente temperatures y variabilidá solares de l'atmósfera de la Tierra. Cuando hai más manches solares, hai aumentu de producción solares totales, y cuándo hai menos manches solares.

Les circunstancies de la publicación en papel fueron polémiques, afalando esmoliciones sobre los editores de los procesos de revisión por pares. Siguió una revuelta editorial dientro d'Estudios del clima, cola metá de los 10 redactores de la revista dimitiendo. Darréu, l'editor declaró que los críticos dixeron que les conclusiones del documentu "non pueden concluyise de manera convincente a partir de les pruebes proporcionaes" y que la revista "tendría de solicitar revisiones apropiaes antes de la publicación"[22]

Amenorgamientu d'ozonu

[editar | editar la fonte]

En 1995, Baliunas atestiguó ante'l Comité de Ciencia de la Cámara de Representantes d'Estaos Xuníos' que los CFCs nun yeren responsables na disminución d'ozonu antártico.[23] Un artículu escritu por Baliunas y Soon en 2000 pal Institutu Heartland, un think tank conservador y llibertariu de la polítiques públiques, promovió la idea de que l'amenorgamientu natural del ozonu na atmósfera más que les emisiones de CO2 podría esplicar el calentamientu atmosféricu.[24]

Premios y honores

[editar | editar la fonte]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Afirmao en: idRef. Identificador de referencia de idRef SUDOC: 161789846. Data de consulta: 6 mayu 2020. Editorial: Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Llingua de la obra o nome: francés.
  2. ↑ URL de la referencia: https://aas.org/grants-and-prizes/newton-lacy-pierce-prize-astronomy.
  3. ↑ Lightman, Alan (1994). Time for the stars: astronomy in the 1990s. Grand Central Publishing, páx. 39. ISBN 0446670243. Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Solar Week - Meet the Scientists: Sallie Baliunas». University of California, Berkeley. Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.
  5. ↑ «Astronomy Alumni: Class of 1974». Villanova University. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-12-27. Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 «Scientific integrity and public trust : the science behind federal policies and mandates : case study 1, stratospheric ozone, myths and realities» páxs. 328–329. United States House Science Subcommittee on Energy and Environment (20 de setiembre de 1995). Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.
  7. ↑ «Astronomy Alumni: PhD Recipients and Advisors». Universidá de Harvard. Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.
  8. ↑ Baliunas, Sallie L. (1980). «Optical and ultraviolet studies of stellar chromospheres of Lambda Andromedae and other late-type stars». Universidá de Harvard. Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.
  9. ↑ «Reflections» (abril de 2003). Archiváu dende l'orixinal, el 8 d'agostu de 2004.
  10. ↑ «Board of Directors». Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'abril de 2005. Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.
  11. ↑ Baliunas, Sallie L.; Henry, Gregory W.; Donahue, Robert A.; Fekel, Francis C.; Soon, Willie H. (1997). «Properties of Sun-like Stars with Planets: ρ Cancri, τ Bootis, and υ Andromedae». The Astrophysical Journal 474 (2):  páxs. L119–L122. doi:10.1086/310442. Bibcode: 1997ApJ...474L.119B 
  12. ↑ Lockwood, G. W.; Skiff, Brian A.; Baliunas, Sallie L.; Radick, Richard R. (1992). «Long-term solar brightness changes estimated from a survey of sun-like stars». Nature 360 (6405):  páxs. 653–655. doi:10.1038/360653a0. Bibcode: 1992Natur.360..653L. http://www.nature.com/nature/journal/v360/n6405/abs/360653a0.html. Consultáu'l 17 d'abril de 2007 
  13. ↑ Baliunas, Sallie (1 de xineru de 1995). «Are Human Activities Causing Global Warming?». The Marshall Institute. Consultáu'l 5 de payares de 2012.
  14. ↑ «Sallie Baliunas - Biography page». George C. Marshall Institute. Archiváu dende l'orixinal, el 1 de mayu de 2007. Consultáu'l 17 d'abril de 2007.
  15. ↑ Baliunas, Sallie (16 d'agostu de 2004). «The Sun, Cosmic Rays and Our Environment». TCS Daily. Archiváu dende l'orixinal, el 30 de setiembre de 2007. Consultáu'l 17 d'abril de 2007.
  16. ↑ Baliunas, Sallie (17 d'abril de 2001). «Recent Warming is Not Historically Unique». Capitalism Magacín. Consultáu'l 17 d'abril de 2007.
  17. ↑ Baliunas, Sallie (5 de xunu de 2001). «Washington Roundtable on Science and Public Policy: Climate History and the Sun». George C. Marshall Institute. Archiváu dende l'orixinal, el 27 de febreru de 2007. Consultáu'l 17 d'abril de 2007.
  18. ↑ Science Rejects Kyoto by Sallie Baliunas - Capitalism Magacín
  19. ↑ ABC News: The Global Warming Myth?
  20. ↑ Harvard–Smithsonian Center for Astrophysics
  21. ↑ Gardner, Timothy (28 de xunu de 2011). US climate skeptic Soon funded by oil, coal firms. Reuters. http://af.reuters.com/article/energyOilNews/idAFN1Y75Q1ZO20110628. Consultáu'l 28 de xunu de 2011. 
  22. ↑ «Climate Research: an article unleashed worldwide storms». Climate Research 24:  páxs. 197–198. 2003. doi:10.3354/cr024197. http://www.int-res.com/articles/misc/CREditorial.pdf. Consultáu'l 17 d'abril de 2007 
  23. ↑ «Scientific integrity and public trust: the science behind federal policies and mandates». US House of Representatives (20 de setiembre de 1995). Consultáu'l 19 de marzu de 2014.
  24. ↑ Baliunas, Sallie (1 de xunu de 2000). «The Trouble with Ozone». Heartland Institute. Archiváu dende l'orixinal, el 2007-09-29. Consultáu'l 17 d'abril de 2007.
  25. ↑ «Bok Prize Recipients». Harvard University. Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.
  26. ↑ «Newton Lacy Pierce Prize in Astronomy». American Astronomical Society. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-10-14. Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.
  27. ↑ «Doctors for Disaster Preparedness Newsletter». Doctors for Disaster Preparedness (xunetu de 1997). Consultáu'l 3 de setiembre de 2012.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]