Sarvepalli Radhakrishnan, OM, FBA (5 de setiembre de 1888 – 17 d'abril de 1975) foi un filósofu, catedráticu y políticu indiu, segundu presidente constitucional del so país.
Sarvepalli Radhakrishnan nació nuna familia de clase media télugu de la casta brahmán na pequeña ciudá de Tiruttani, asitiada a 64 km al noroeste de la ciudá de Madrás (anguaño conocida como Chennai), nel estáu de Tamil Nadu, nel estremu sur de la India. La so llingua materna foi l'idioma télugu y los sos primeros años pasar en Tiruttani, Tiruvallur y Tirupati.
En 1904, cuando solo tenía 16 años casar na ciudá de Vellore con Shiva Kamamma, con quien tuvo seis fíos, ente ellos l'historiador Sarvepalli Gopal.
Graduóse en Filosofía na universidá cristiana británica Madras Christian College. En 1921 foi nomáu profesor de Filosofía na Universidá de Calcuta. En xunu de 1926 viaxó a Inglaterra, onde representó a esta universidá nel Congresu d'Universidaes del Imperiu Británicu y en setiembre de 1926 nel Congresu Internacional de Filosofía na Universidá Harvard. A partir de 1929 foi profesor na Universidá d'Oxford (Inglaterra) y de 1931 a 1936 vicerrector de la Universidá de Andhra (en Visakhapatnam) y rector de la Universidá de Delhi. Dende 1936 foi profesor de Relixones Orientales y Ética na Universidá d'Oxford.
Al adoptar la independencia la India, en 1947, Radhakrishnan representó al so país na Unesco y más tarde convirtióse n'embaxador en Rusia. Tamién foi escoyíu pa l'Asamblea constituyente de la India.
En 1952, Radhakrishnan foi escoyíu primer vicepresidente de la India. En 1954 foi-y concedida la Bharat Ratna (la xoya de la India), máxima condecoración del so país. En 1956 finó la so esposa Sivakamamma, con quien tuvo casáu más de 50 años. En 1962 foi escoyíu segundu presidente de la India (trés años, hasta 1967). Na India, el so cumpleaños celébrase como'l Día del Profesor.
Foi un gran estudiosu de la filosofía y de les rellaciones ente les distintes relixones; construyó una ponte ente'l pensamientu oriental y l'occidental. Introdució l'idealismu occidental nes doctrines indies y foi'l primer estudiosu de la importancia d'apurrir una amplia exéxesis de la relixón y de la lliteratura filosófica india n'Occidente.
Escribió diverses obres sobre les tradiciones de la India, que se popularizaron n'Occidente, ente ellos destaquen Filosofía hinduista (1927) y Una visión idealista de la vida (1932).