Sassafras albidum | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Orde: | Laurales | |
Familia: | Lauraceae | |
Xéneru: | Sassafras | |
Especie: |
S. albidum (Nutt.) Nees | |
Distribución | ||
Natural range | ||
Sinonimia | ||
Sassafras variifolium | ||
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Sassafras albidum ye una especie d'árbol perteneciente a la familia de les lauracees. Ye orixinaria del este d'América del Norte, dende'l sur de Maine y sur d'Ontario hasta Iowa, y al sur a Florida y este de Texas. Alcuéntrase nos bosqjues caducifoliu a una altitú de 1,500 metros.[1][2][3] Enantes tamién se produció nel sur de Wisconsin, pero escastóse ellí como un árbol nativu.[4]
Ye un árbol caducifoliu de tamañu medianu qu'algama un tamañu d'hasta 15-20 m d'altor,[5][6][7] con un tueru d'hasta 60 cm de diámetru, y una corona con munches cañes delgaes. La corteza nel tueru de los árboles maduros ye gruesa, de color coloráu escuru-marrón, y derrota fondamente. La ramificación ye simpodial. Los biltos son de color verde mariellu brilloso de primeres con corteza mucilaginosa, volviéndose de color marrón acoloratáu, y en dos o tres años empiecen a amosar fisuras superficiales. Les fueyes son alternes, de color verde a mariellu verde, ovaes o obovaes, de 10-16 cm de llargu y 5-10 cm d'anchu con un curtiu peciolu delgáu, llixeramente acanaláu. Vienen en trés formes distintos, toes los cualos pueden tar na mesma caña, de tres fueyes, lobulaes, enteres elíptiques, y les fueyes de dos lóbulos, escasamente, nun puede haber más de tres lóbulos. Na seronda, volver a tonos de tinte mariellu, de colloráu. Les flores prodúcense sueltes, colgantes, con pocos recímanos de flores d'hasta 5 cm de llargu, en primavera poco primero de que apaezan les fueyes, son de color mariellu a mariellu verdoso, con cinco o seis tépalos . Polo xeneral ye dioica, con flores masculines y femenines n'árboles separaos, les flores masculines tienen nueve estames, les flores femenines con estaminodios (seis estames albortaos) y un estilu de 2-3 mm nun ovariu cimeru. La polinización ye por inseutos. La fruta ye un azul escuro-negru en forma de drupes de 1 cm de llongura que contienen una sola grana , maurez a finales de branu, coles granes tremaes por aves, con cotiledones gruesos y carnosos. Toles partes de la planta son arumoses y picantes. Los raigaños son grueses y carnoses, y con frecuencia producen rebrotes que pueden convertise en nuevos árboles.[1][2][3][8]
Prefier suelu ricu y bien drenáu, arenosu o limoso con un pH de 6-7, pero va crecer en tou suelu húmedu. Les plántulas toleren la solombra, pero los árboles nuevos y vieyos esixen la plena lluz del sol pa una bon crecedera nos montes, y polo xeneral refacer nos espacios creaos por airaes. La crecedera ye rápido, sobremanera colos biltos de raigañu, que pueden llegar a 1,2 m nel primer añu y de 4,5 m en 4 años. Los biltos de raigañu de cutiu conviértense en carbes trupes, y un solu árbol, si déxase-y estendese ensin llendes, llueu va tar arrodiáu d'una considerable colonia clonal, yá que los sos raigaños estoloníferas estender en toles direiciones y producen un ensame de biltos.[2][3][8]
Sassafras albidum de cutiu cultívase como árbol ornamental poles sos fueyes inusuales y golor arumoso. Fora del so área nativa, n'ocasiones cultivar n'Europa y otros llugares.[2]
La madera ye marrón opacu naranxa, dura y durable en contautu col suelu, y que s'utilizó nel pasáu pa los postes y los raíles, pequeñes embarcaciones y xugos, anque la escasez y pequeñu tamañu llinda l'usu actual. Dalgunos inda s'utiliza pa la fabricación de muebles.[9]
Usáu como un arume n'arumes y xabones, alimentos (té de sasafrás y saborizante de carambelu) y para aromaterapia. El golor del aceite de sasafrás dizse que fai un escelente empuste pa mosquitos y otros inseutos, lo que la fai una planta de xardín. Los ácidos pueden ser estrayíos de la corteza pa fabricación d'arumes.
L'aceite esencial utilízase como analxésicu y como antisépticu en odontoloxía.
Aceite de sasafrás ye la fonte preferida de safrol, que ye'l componente principal (75-80%) de los aceites esenciales.[10]
La corteza del raigañu utilizar pa faer el té, anque la mayor parte de calter comercial "té de sasafrás" agora realízase con sabores artificiales, como resultáu de la prohibición de la FDA. Un colorante mariellu llograr de la madera. Los biltos usar pa faer cerveza, una bébora tradicional refrescu carbonatada col lleldu, que debe'l so carauterísticu golor y sabor al estractu de sasafrás. Cerveces de raigañu más comerciales sustituyeron l'estractu d'azafrán con salicilato de metilu, el éster alcuéntrase na corteza de gualteria y abeduriu negru ( Betula lenta ).
Sassafras albidum describióse por (Nutt.) Nees y espublizóse en Systema Laurinarum 490. 1836.[11]
Sassafras: nome xenéricu dau por Nicolas Monardes nel sieglu XVI, que se diz que nes una corrupción de la pallabra española saxifraga.
albidum: epítetu llatín que significa "de color blancu".[12]
Wikispecies tien un artículu sobre Sassafras albidum. |