Saturnino de Tolosa

Saturnino de Tolosa
obispu

Vida
Nacimientu Patras, sieglu de III
Muerte Tolosa (es) Traducir, 257
Sepultura basílica de San Sernín (es) Traducir
Oficiu sacerdote
Santoral
29 de payares
Creencies
Relixón Ilesia Católica
Cambiar los datos en Wikidata

San Saturnino de Tolosa (sieglu de III, Patras – circa 257, Tolosa (es) Traducir), tamién llamáu Serenín, Sernin o Cernin, foi un misioneru romanon que predicó nes Galias, el Pirinéu y la península Ibérica. Foi'l primer obispu de Tolosa (l'actual Toulouse), onde foi martirizáu polos paganos, según les Actes de Surio, anque otros testimonios, conocíos como les Actes de San Saturnino asitiar nel sieglu I.

Vida

[editar | editar la fonte]

Según les Actes de Surio, Saturnino predicó en Aquitania mientres el Consuláu de Gracio y Decio, nel sieglu III. En Tolosa convirtió a Honestu, quien se xunió a él nel trabayu de misioneru; en Carcassonne, el prefeutu Rufino encarcelar, pero fueron lliberaos por un ánxel. Honestu foi a predicar a Pompaelo (l'actual Pamplona). N'aldericando col senador paganu Roblo, fixo llamar a Saturnino. Saturnino y Honestu convirtieron y bautizaron a dellos paganos de la ciudá, ente ellos Roblo y la so esposa (bautizaos por Saturnino) y el fíu de dambos, Fermín, quien depués sería de la mesma obispu d'Amiens.

Martiriu

[editar | editar la fonte]
Balta de Saturnino de Tolosa en basílica de San Sernín.

La Passio Saturnini cuenta que Saturnino, siendo nomáu obispu, llegó a Toulouse (Francia) nel añu 250, sol consuláu romanu de Decio y Prestosu. Naquella dómina, na Galia había inda bien poques comunidaes cristianes y Saturnino llegó pa predicar y convertir a los ciudadanos d'aquel llugar.

Na ciudá había un templu alzáu polos romanos y consagráu al so dios Xúpiter Capitolino. Saturnino tenía que pasar acaldía per delantre de dichu templo pa llegar a un pequeñu oratoriu onde exercía la so catequesis. Paez ser que mientres dalgún tiempu, Xúpiter amosábase mudu ante los pidimientos de les xentes que creíen nél y empezó a correse'l rumor de que'l responsable de tal fechu yera l'obispu Saturnino.

L'ensame alteriar por esti motivu y un día esperólu y al pasar pellí, arrodiándo-y amenazadora, quixo impone-y el sacrificiu d'un toru al dios romanu. Ante la so negativa y enfurecidos, arreyaron al obispu al toru que tenía de ser sacrificáu y picáronlu por que corriera poles escalinates del Capitoliu. El cuerpu de Saturnino foi despedazándose a lo llargo de la carrera del animal. Cuando paró la espantayada, ellí quedó abandonáu, hasta qu'unes piadoses muyeres recoyer y soterrar nuna fuesa bien fonda.[1]

Un sieglu dempués, foi afayada la so tumba y ellí mesmu construyeron una pequeña capiya coles sos reliquies. Col tiempu perdióse dicha capiya y tamién la so alcordanza; darréu unu de los sos socesores atopó'l llugar.[2]

Los testimonios históricos fiables del so cultu en Pamplona daten de finales del sieglu XI, cuando s'instalaron numberosos pobladores francos, que construyeron una ilesia so la so advocación y al so alredor formóse unu de los trés barrios importantes, el llamáu Burgu de San Serenín o Burgu de San Cernin. Frente a la puerta de dicha ilesia hai una plancha de bronce que ta tapando un pozu. Cúntase que San Saturnino bautizó cola agua d'esi pozu a los primeros cristianos pamploneses, incluyíu San Fermín.[3]

El so fiesta celebra'l 29 de payares. Ye patrón de les poblaciones españoles de Pamplona, Sant Sadurní d'Anoia, San Saturnino de Osormot, Sant Sadurní de l'Heura, Montornès del Vallès, Montmajor, Artajona y Airosa,.[4] L'escudu de Montmajor amuesa una mitra y un blagu d'obispu, y un toru sobre fondu de gules. Anguaño esiste un colexu nel so nome, asitiáu na capital navarra, bien conocíu pol so prestíu educativu, el so apueste pola enseñanza d'idiomes y por ser pioneru na so organización como cooperativa de families.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Dégert, Antoine. "St. Saturninus." The Catholic Encyclopedia. Vol. 13. New York: Robert Appleton Company, 1912. 14 Aug. 2014
  2. ↑ Vorágine, Santiago de la (1997). La lleenda dorada,tomu II, p.774. Madrid: Alianza. ISBN 84-206-7998-4.
  3. ↑ Burgo, Jaime del (1978). Pamplona. Llión: Everest. ISBN 84-241-4540-2.
  4. ↑ fiesta-de-san-saturnino-y-en-la matanza tradicional-del gochu Bon ambiente na fiesta de San Saturnino y na matanza tradicional del gochu. La Voz del Najerilla. 30 de payares de 2014

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]