El soma ye'l narcóticu divín de l'antigua India. Distintu a la mayoría de los allucinóxenos, consideraos mediadores colo divino, el soma foi reconocíu como un dios por sigo mesmu. La so naturaleza caltúvose como un misteriu a lo llargo de dellos miles d'años.
Esti alucinógeno ganó un privilexáu llugar nes ceremonies máxicu-relixoses de los arios que, hai 3500 años, baxaron del norte escontra'l Valle del Indo, onde arrobinaron el so cultu. Los oficiantes bráhmanas beber mientres los sacrificios n'honor a Agní (dios del fueu).
Yera una importante bébora ritual ente los antiguos indoiranios, les cultures de la civilización védica (antes del hinduismu) y les grandes cultures perses. Nel testu Avesta, el soma o haoma tien un yasht (capítulu) enteru dedicáu a él. Na tradición irania, Haoma (que ye'l mesmu dios védicu Soma) cuenta a Zaratustra que foi Viuanjant (el dios del sol) el primeru que lo penerar.
Méntase frecuentemente nel testu sagráu Rig-veda (el testu más antiguu de les escritures de la India, de mediaos del II mileniu e.C.), que contién munchos himnos allabando les sos cualidaes energizantes y embriagantes.
Esta droga podría ser dalguna de les siguientes especies de plantes:
Los testos describen que se preparar estrayendo la cazumbre de los tarmos de cierta planta montascosa.
D'alcuerdu a los testos Vedes, el so usu tenía de ser moderáu yá que tenía propiedaes enajenantes.
Tantu na tradición zoroástrica como na tradición védica, la bébora identificar cola planta que la produz, y tamién en dambes personifícase como una divinidá; los trés formaríen una unidá relixosa. Dalgunos consideren que sería la representación simbólica d'una «Verdá Suprema».
En lletra devanagarí escríbese सोम (soma). En idioma avéstico llamábase haoma. Provién del protoindoiranio *sauma.
El nome de la tribu escita hauma-varga rellacionar con esta pallabra y probablemente ta rellacionáu col ritual. La pallabra deriva d'un raigañu indoirania *sav- (en sánscritu sav-): ‘primir'. Asina saw-ma sería la bébora preparao por aciu el primíu d'una planta.
Nos Vedes, Soma ye retratáu como sagráu y como un (deva). El dios, la bébora y la planta probablemente refiérense a la mesma entidá. Ente que la mayor parte de les plantes allucinóxenes fueron consideraes como simples mediadores colo divino, el soma reconocióse como un dios por sigo mesmu. Nesti aspeutu, el soma ye similar a l'ambrosía griega (cognada col amrita, el néctar de la inmortalidá'): ye lo que los dioses beben, y ye lo que los fai dioses. Hai semeyes d'Indra y Agní consumiendo soma en grandes cantidaes. Los seres humanos consumíen soma probablemente cola idea de que-yos otorgaba cualidaes divines.
De los más de 1000 himnos sagraos que componen el Rig-veda, 120 tán dedicaos puramente al soma.[2]
"Entra al corazón d'Indra, receptáculu de Soma, como ríos qu'entren al océanu, tu que complaces a Mitra, Varuna, Vayu, ¡oh fundamentu del cielu!" "Padre de los dioses, proxenitor de la fuercia vital, fundamentu del cielu, fundación de la tierra"
El Rig-veda (8.48.3, na traducción de Ralph T. H. Griffith) declara:
El novenu mándala (capítulu) del Rig-veda conozse como «Soma mándala» (el capítulu del soma). Consiste dafechu n'himnos empobinaos al dios Soma Pavamana (‘el soma purificado'). La bébora soma yera cultivada y distribuyida polos semidioses gandharves (qu'agora se considera que seríen remotes tribus de los Himalayas). El testu Rig-veda (por casu 8.7.29 y 8.64.10-11) acomuña a les rexones Sushoma, Aryikíia y otres col soma. Posiblemente Sharyanavat yera'l nome d'un llagu en que les sos vera poder atopar soma.
La planta atopar nos montes (guiri sthá, ta nos montes', cf. Orestes), con tarmos llargos y color hari (amarellentáu, pardu o castañal clara). Solo los sacerdotes hinduistes podíen preparar la embriagante bebida: cutíen los tarmos con piedres, una ocupación qu'equivalía al tapes (lliteralmente ‘calor' en sánscritu, figurativamente: penitencia que quema'l karma negativu pasáu). El zusmiu asina estrumíu entemecer con otros ingredientes (como lleche y otros), enantes de bebese.
El médicu aiurvédico Sushruta (nel Sushruta samjitá 537-538, ss. cs. 29.28-31) escribió que'l meyor soma consiguir nel cursu cimeru del ríu Indo y na rexón de Caxmir.
Por cuenta de que crecía lloñe, nos cordales, el soma tenía de mercase a mercaderes viaxeros. Dellos[ensin referencies] creen que los arios hinduistes vivieron munches xeneraciones nel norte de la India (los Himalayas) onde crecía la planta (quiciabes nel Hindukush)[ensin referencies], que más tarde cuando llegaron a la rexón del Panyab, teníen qu'importala. Más tarde perdióse la conexón colos vendedores de soma, y los rituales hinduistes reflexen esto, n'oraciones espiatories onde se pide perdón a los dioses por tener qu'utilizar una planta sustituta —por casu, el rubarbo y la gansha (‘mariguana')— por cuenta de que el soma habíase vueltu inhallable.
Nel arte hindú, el dios Soma ye representáu como un xatu o una ave y dacuando como un embrión, pero raramente como un adultu. Nel hinduismu, el dios Soma evolucionó hasta convertise nuna deidá llunar, y rellaciónase col inframundu. La Lluna ye'l vasu onde los dioses beben soma, y asina el soma termina identificáu col dios de la lluna Chandra. La lluna creciente significa que'l soma ta volviéndose a crear, llistu pa dexase beber otra vegada.
Les 27 esposes de Soma yeren les dioses estelares, les Nakshatras, fíes del proxenitor cósmicu Daksha, quien se quexaron col so padre que Soma emprestába-y demasiada atención a solo una d'elles, Rojini. Daksha entós arrenegó al so xenru a menguar y morrer, pero les esposes intervinieron y pidiéron-y que la muerte fora periódica, que quedó simbolizáu pola mengua y creciente de la Lluna. El llunes (‘día de la Lluna') llámase soma var en sánscritu y nos sos idiomes descendientes (tales como'l hindi y el guyaratí, y alude a la importancia d'esti dios Lluna-droga na espiritualidá hinduista.