Sonda Parker

Sonda Parker
sonda solar ^(es)
Información
Fabricante	Laboratorio de Física Aplicada ^(es)
Nomáu por	Eugene Parker
Parte de	Living With a Star ^(en)
Historia
Operadores	Laboratorio de Física Aplicada ^(es)
Acontecimientos significativos	Llanzamientu espacial (12 agostu 2018) (en plataforma de lanzamiento 37B ^(es) ) orbital activity ^(en)
Carauterístiques
Fuercia motora	paneles solares en la nave espacial ^(es)
Eslora	3 metros
Masa	685 quilogramos
BARREL ^(es) Sonda Parker Solar Orbiter ^(es)
Web oficial

La Sonda Parker (n'inglés Parker Solar Probe, antes Solar Probe + (Solar Probe Plus), o NASA Solar Probe^[1]) ye una sonda espacial de la NASA qu'entama sondiar l'esterior de la corona del Sol.^[2][3][4] Averárase aproximao dientro de 8.86 radios solares (6.2 millones de quilómetros o 3.85 millones de milles) a la "superficie" (fotosfera) del Sol y va viaxar, nel aproximamientu más cercanu, a 700,000 km/h (430,000 mph).^[5][6]

El proyeutu foi anunciáu nel presupuestu del añu fiscal 2009. El llaboratoriu de física aplicada de la Universidá Johns Hopkins diseñó y construyó la nave espacial, que foi orixinalmente programada pal so llanzamientu en 2015.^[7] La fecha de llanzamientu foi reprogramada y puesta n'órbita'l 12 d'agostu de 2018.^[8] Esta foi la primer vegada qu'una nave espacial de la NASA foi nomáu n'honor a una persona viva, el físicu Eugene Parker.^[9]

Una tarxeta de memoria que contién los nomes de más de 1,1 millones de persones foi montada nuna placa ya instalada debaxo de l'antena high-gain de la nave espacial el 18 de mayu de 2018.^[10] La tarxeta tamién contién semeyes de Parker, profesor eméritu na Universidá de Chicago, y una copia del so artículu científicu de 1958.

Concepción artística de la Sonda Solar Parker.

Historia

La prueba de lluz de barra na planta de procesamientu Astrotech

El conceutu de la sonda solar Parker aniciar a partir del so antecesor el proyeutu Cortil Orbiter concebíu na década de 1990. Similar en diseñu y oxetivos, la misión de la Sonda Cortil sirvió como unu de les pieces principales del programa formuláu pola NASA del mesmu nome Planeta Esterior/Sondes solares (OPSP). Los trés primeres misiones del programa fueron entamaes pal Cortil Orbiter, Plutón y el petrina de Kuiper misión de reconocencia Plutón Kuiper Express, y la la misión del Europa Orbiter de astrobioloxía centrar n'Europa.^[11][12] Tres el nomamientu de Sean O'Keefe, como Alministrador de la NASA, la totalidá del programa OPSP foi atayáu como parte del pidimientu del presupuestu federal de los Estaos xuníos 2003 del entós Presidente George W. Bush .^[13] L'alministración d'O'Keefe citó la necesidá d'una reestructuración de la NASA y los sos proyeutos, cayendo en llinia cola Alministración de Bush, el deséu de la NASA pa centrase en "la investigación , desenvolvimientu y la solución de xestión de defectos."

La cancelación del programa, tamién resultó na inicial cancelación de Nuevos Horizontes, la misión que finalmente ganó'l concursu pa sustituyir a Plutón de Kuiper Express nel antiguu programa OPSP.^[14] La misión, que eventualmente sería llanzada como la primer misión del programa Nueves Fronteres, un conceutu socesor del OPSP, someter a una llarga batalla política p'asegurar el financiamiento pal so llanzamientu, que se produció en 2006.^[15] Los planes pa la misión de la sonda solar fueron conocíos como Solar Probe Plus a entamos de la década de 2010.^[16]

En mayu de 2017, la nave espacial foi rebautizada col nome de Parker Solar Probe n'honor del astrofísicu Eugene Parker.^[17]

Visión xeneral

La sonda solar Parker de la NASA recibe intenses pruebes ambientales

La Sonda Solar Parker va ser la primer aeronave en sobre volar la corona solar. Esti viaxe va determinar la estructura y dinámica del campu magnéticu de la corona, va entender cómo la corona solar y el vientu calécense y aceleren y va determinar los procesos qu'aceleren les partícules enerxétiques. La misión diseñada pa la Sonda Solar Parker va utilizar repitíes asistencies de gravedá de Venus lo cual va amontar l'amenorgamientu del so orbital periheliu pa consiguir pases múltiples del Sol n'aproximao 8.5 radios solares, o aproximao 6 millones de km (3.7 millones el mio; 0.040 ).^[18]

Los sistemes de la nave tán diseñaos pa soportar l'estremu de la radiación y el calor cerca del Sol, onde la intensidá del sol ye d'aproximao 520 vegaes mayor a la intensidá n'órbita de la Tierra, gracies l'usu d'un escudu solar. El proteutor solar ye de 11.4 cm d'espesura y ta fechu d'un compuestu de carbonu–carbonu reforzao, diseñáu pa soportar temperatures fora de la nave espacial d'unos 1377 °C (2510,6 °F).^[19] L'escudu ye hexagonal y ta montáu na cara llateral de la nave espacial escontra'l Sol. Los sistemes espaciales y los preseos científicos atopar na parte central del escudu que da solombra, onde la radiación direuto del Sol ye totalmente bloquiada. Si l'escudu nun ta ente la nave espacial y el sol, la sonda sufriría daños y quedaria inoperante en segundos. Como la comunicación per radiu cola Tierra va tomar alredor d'ocho minutos, la Sonda va tener qu'actuar de forma autónoma y rápido pa protexese a sigo mesma. Según el científicu del proyeutu Nicky Fox, l'equipu describir como "la más autónoma de les naves espaciales que volaron".

L'alimentación principal de la misión ye un doble sistema de paneles solares (matriz fotovoltaicos). La primera matriz fotovoltaica, utilizada pa la porción de la misión fora de 0.25 AU, ye retraída detrás de la solombra del escudu mientres l'aproximamientu al Sol, y una muncho más pequeña matriz secundaria de la nave espacial va utilizar mientres l'aproximamientu más cercanu. Esta matriz secundaria utiliza'l bombéu de fluyíu de refrigeración pa caltener la temperatura de funcionamientu.^[20]

Trayeutoria

Animación de la trayeutoria de la sonda solar Parker dende'l 7 d'agostu de 2018 hasta'l 29 d'agostu de 2025
     Parker Solar Probe ·     Sol ·     Mercuriu ·     Venus ·     Tierra

Velocidá y distancia del Sol dende la Sonda Solar Parker.

Esquiñona de Voyager 2  velocidá heliocéntrica contra la so distancia del Sol, ilustrando l'usu de gravedá que sirve p'acelerar l'aeronave per Xúpiter, Saturno y Uranu.^[21] Utilizando la mesma téunica pero con Venus,la sonda Parker desacelerará pa baxar la so órbita.

La trayeutoria de la nave espacial inclúin siete sobre vuelos a Venus a lo llargo de casi siete años p'amenorgar gradualmente'l so órbita elíptica alredor del Sol, pa un total de 24 órbites. La fase científica va tener llugar mientres esos 7 años, centrándose nos periodos en que la nave espacial ta más cerca del Sol. Pola redolada de cercana radiación solar agoróse que cause ciertos efeutos a l'aeronave como daños de radiación en materiales y electrónica ya interrupciones de comunicación, polo que la órbita va ser altamente elíptica con tiempos curtios cerca del Sol.

La trayeutoria rique d'un llanzamientu d'alta enerxía, polo que la sonda va ser llanzada nun Delta IV, vehículu de llanzamientu de clase pesada y una etapa cimera basáu en STAR 48BV de cohetes sólidos de motor. La gravedá interplanetaria va apurrir una mayor des-aceleración relativa a la so órbita heliocéntrica, que pueden resultar nun rexistru de velocidá heliocéntricu en periheliu.^[22] Como la sonda pasa alredor del Sol, va algamar una velocidá d'hasta 200 km/s (120 la mio/s), que de manera temporal va ser l'oxetu más rápida creáu pol home, casi tres veces tan rápido como l'actual posesor del récor, Helios-B.^[23][24][25] Como cada oxetu nuna órbita, por cuenta de que la gravedá de la nave espacial acelérase a midida que avérase al so periheliu, depués faise más lentu hasta que llega al so afelio.

Oxetivos científicos

Tamañu aparente del Sol vistu dende la órbita de la sonda solar Parker en comparanza col so tamañu aparente vistu dende la Tierra.

Los oxetivos de la misión son:^[26]

• Trazar el fluxu d'enerxía que calez la corona y acelera el vientu solar.
• Determinar la estructura y la dinámica de los campos magnéticos nes fontes del vientu solar.
• Determinar qué mecanismos aceleren y tresporten partícules enerxétiques.

Investigaciones

Col fin de llograr estos oxetivos, la misión va llevar a cabu cinco esperimentos o investigaciones:

• Los Campos electromagnéticos d'Investigación (FIELDS, poles sos sigles n'inglés) — Esta investigación va faer midíes direutes de los campos llétricos y campos magnéticos, ondes de radio, vectores de Poynting, densidá absoluta del plasma y temperatura electrónico. El so preséu principal ye un flux-gate magnetómetru. L'investigador Principal ye Stuart Bale de la Universidá de California, Berkeley.
• Ciencies integraes d'Investigación del Sol (ISIS)— Esta investigación va midir los electrones enerxéticos, protones y iones pesaos. Ta compuestu de dos preseos independientes, EPI-Hi y EPI-Lo. L'investigador principal ye David McComas de la Universidá de Princeton.
• Ampliu campu de Captador Solar de la Sonda (WISPR)— Estos telescopios ópticos adquieren imáxenes de la corona y l'interior de la heliosfera. L'investigador principal ye Russell Howard del Llaboratoriu d'Investigación Naval.
• Electrones de Vientu solares Alfes y Protones (SWEAP)—Esta investigación va cuntar los electrones, protones ya iones d'heliu y va midir les sos propiedaes como velocidá, densidá, y temperatura. Los sos preseos principales son dos analizadores electrostáticos y un Faraday cup. L'investigador principal ye Justin Kasper de la Universidá de Michigan y l'Observatoriu Astrofísicu Smithsonianu.
• Oríxenes Heliosféricos cola Sonda Solar Plus (HeliOSPP) ye una teoría y modeláu d'investigación pa maximizar la resultancia científica de la misión. L'investigador principal ye Marco Velli del UCLA y el Laboratorio de Propulsión a esquita (JPL)

Previsión de la llinia de tiempu

El periheliu significa'l puntu de la órbita más cercana de la PSP al Sol.

Añu	Eventos[27]
	xineru	febreru	marzu	abril	mayu	xunu	xunetu	agostu	setiembre	ochobre	payares	avientu
2018								12 d'agostu llanzamientu	28 de setiembre primer sobre vuelo a Venus (150 díes)		1 de payares Periheliu #1
2019			31 de marzu Periheliu #2					28 d'agostu Periheliu #3				21 d'avientu segundu sobre vuelo a Venus (130 díes)
2020							6 xunetu tercer sobre vuelo a Venus (112.5 díes)
2021	13 de xineru Periheliu #7			24 d'abril Periheliu #8				5 d'agostu Periheliu #9			Nov 16 Periheliu #10
		16 de febreru cuartu sobre vuelo a Venus (102 díes)								11 d'ochobre quintu sobre vuelo a Venus (96 díes)
2022		21 de febreru Periheliu #11			28 de mayu Periheliu #12				1 de setiembre Periheliu #13			6 d'avientu Periheliu #14
2023			13 de marzu Periheliu #15			17 de xunu Periheliu #16			23 de setiembre Periheliu #17			24 d'avientu Periheliu #18
								16 d'agostu sestu sobre vuelo a Venus ( 92 díass)
2024			25 de marzu Periheliu #19			25 de xunu Periheliu #20			25 de setiembre Periheliu #21			19 d'avientu Periheliu #22 primer aproximamientu al sol
											2 de payares séptimu sobre vuelo a Venus (period 88 days)
2025			18 de marzu Periheliu #23			14 de xunu Periheliu #24			10 de setiembre Periheliu #25			7 d'avientu Periheliu #26

Referencies

1. Parker Solar Probe: set the controls for the edge of the sun.... 22 xunetu 2018. https://www.theguardian.com/science/2018/jul/22/parker-solar-probe-set-the-controls-for-the-edge-of-the-sun. 
2. NASA Delays Parker Solar Probe Launch. 11 agostu 2018. https://www.nytimes.com/2018/08/10/science/parker-solar-probe-launch.html. Consultáu'l 11 agostu 2018. 
3. Newly Named NASA Spacecraft Will Aim Straight for the Sun. mayu 31, 2017. https://www.nytimes.com/2017/05/31/science/nasa-parker-solar-probe-sun.html. Consultáu'l xunu 1, 2017. 
4. Applied Physics Laboratory (payares 19, 2008). Feasible Mission Designs for Solar Probe Plus to Launch in 2015, 2016, 2017, or 2018. Johns Hopkins University. Archivado del original el 2016-04-18. https://web.archive.org/web/20160418160052/http://solarprobe.jhuapl.edu/common/content/SolarProbePlusFactSheet.pdf. Consultáu'l febreru 27, 2010. 
5. Tony Phillips (xunu 10, 2010). «NASA Plans to Visit the Sun». NASA. Archiváu dende l'orixinal, el 2019-01-16. Consultáu'l xunu 2, 2017.|autor= y |apellíu= redundantes (ayuda)
6. Garner, Rob (9 agostu 2018). «Parker Solar Probe: Humanity’s First Visit to a Star». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-06-05. Consultáu'l 9 agostu 2018.
7. M. Buckley (mayu 1, 2008). «NASA Calls on APL to Send a Probe to the Sun». Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-11-20. Consultáu'l setiembre 30, 2010.|autor= y |apellíu= redundantes (ayuda)
8. «La NASA llanza con ésitu la sonda Parker coles mires de "tocar" el Sol». elmundo.com (12 d'agostu de 2018). Consultáu'l 12 d'agostu de 2018.
9. «NASA Renames Solar Probe Mission to Honor Pioneering Physicist Eugene Parker». NASA (mayu 31, 2017). Consultáu'l mayu 31, 2017.
10. NASA’s Solar Parker Probe To Carry Over 1.1 Million Names To The Sun. Headlines Today. https://headlinestoday.org/science/1402/nases-solar-parker-probe-to-carry-over-1-1-million-names-to-the-sun/. Consultáu'l 10 agostu 2018. 
11. «Mcnamee Chosen to Head NASA's Outer Planets/Solar Probe Projects». National Aeronautics and Space Administration (NASA) (April 15, 1998). Archiváu dende l'orixinal, el xineru 2, 2017. Consultáu'l xineru 2, 2017.
12. Maddock, R.W. (March 7, 1999). «The Outer Planets/Solar Probe Project: "Between an ocean, a rock, and a hot place"». Institute of Electrical and Electronics Engineers ·Institution of Engineering and Technology. Archiváu dende l'orixinal, el xineru 2, 2017. Consultáu'l xineru 2, 2017.
13. «NASA Kills Europa Orbiter; Revamps Planetary Exploration». Purch Group (febreru 4, 2002). Archiváu dende l'orixinal, el febreru 10, 2002. Consultáu'l xineru 2, 2017.
14. Savage, Donald (payares 29, 2001). «NASA Selects Pluto-Kuiper Belt Mission Phase B Study». National Aeronautics and Space Administration (NASA). Archiváu dende l'orixinal, el xunetu 8, 2015. Consultáu'l xunetu 9, 2015.
15. Hand, Eric (xunu 25, 2015). «Feature: How Alan Stern's tenacity, drive, and command got a NASA spacecraft to Pluto». American Association for the Advancement of Science. Archiváu dende l'orixinal, el xunu 26, 2015. Consultáu'l xunetu 8, 2015.
16. Fazekas, Andrew (setiembre 10, 2010). «New NASA Probe to Dive-bomb the Sun». 21st Century Fox / National Geographic Society. Archiváu dende l'orixinal, el xineru 2, 2017. Consultáu'l xineru 2, 2017.
17. Nasa's mission to Sun renamed after astrophysicist behind solar wind theory. https://www.wired.co.uk/article/nasa-sun-mission-parker-solar-probe. Consultáu'l xineru 1, 2018. 
18. «Solar Probe Plus: A NASA Mission to Touch the Sun:». Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory (setiembre 4, 2010). Consultáu'l setiembre 30, 2010.
19. Parker Solar Probe - Estreme Environments. NASA.
20. . 
21. Dave Doody (15 de setiembre de 2004). «Basics of Space Flight Section I. The Environment of Space». .jpl.nasa.gov. Consultáu'l 26 de xunu de 2016.
22. Scharf, Caleb A.. «The Fastest Spacecraft Ever?» (inglés).
23. «Aircraft Speed Records» (13-11- 2014).
24. «Fastest spacecraft speed» (26-7-2015). Archiváu dende l'orixinal, el 19-12-2016.
25. (n'inglés) Parker Solar Probe - Check123, Video Encyclopedia, https://www.check123.com/videos/13450-parker-solar-probe, consultáu'l 1-6-2017  Archiváu 2017-08-10 en Wayback Machine
26. The Solar Probe Plus Mission: Humanity’s First Visit to Our Star. (PDF). N. J. Fox, M. C. Velli, S. D. Bale, R. Decker, A. Driesman, R. A. Howard, J. C. Kasper, J. Kinnison, M. Kusterer, D. Lario, M. K. Lockwood, D. J. McComas, N. Y. Raouafi, A. Szabo. Space Science Reviews. avientu 2016, Volume 204, Issue 1–4, pp 7–48. doi 10.1007/s11214-015-0211-6
27. «Solar Probe Plus: The Mission». Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory (2017).

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Sonda Parker.