Stachytarpheta jamaicensis | ||
---|---|---|
Clasificación científica | ||
Reinu: | Plantae | |
División: | Magnoliophyta | |
Clas: | Magnoliopsida | |
Orde: | Lamiales | |
Familia: | Verbenaceae | |
Xéneru: | Stachytarpheta | |
Especie: |
Stachytarpheta jamaicensis (L.) Vahl | |
Consultes | ||
Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
World Flora Online | World Flora online | |
[editar datos en Wikidata] |
Stachytarpheta jamaicensis (Fueya de fana) ye una especie perteneciente a la familia de les verbenacees.
Son yerbes o arbustos baxos, qu'algamen un tamañu de menos de 1 m d'altu, tarmos glabros o con pocos tricomes esvalixaos, más concentraos nos nuedos. Fueyes oblanceolaes o espatulaes, 4–14.5 cm de llargu (incluyendo al peciolu) y 1–6 cm d'anchu, ápiz agudu-arrondáu, base atenuada, marxe serráu, glabres o'l fexe con pocos tricomas esvalixaos y el viesu con tricomas acutaos a los nervios. Inflorescencia de 10–45 cm de llargu y 3–4.5 mm d'anchu, glabra, bráctees llanceolaes o ovaes, 4.5–7 (–8) mm de llargu y 1.5–2.5 mm d'anchu, ápiz acumináu o aristado; mota 6–8.5 mm de llargu, ápiz con 4 dientes agudos observables; corola morada o azul (raramente blanca). Frutu 4–5 mm de llargu.[1]
Ye una especie común, que s'atopa a lo llargo de les mariñes, zones pacífica y atlántica; a una altitú de 0–200 metros; fl y fr mientres tol añu;[2] dende Méxicu al norte de Suramérica y nes Antilles, introducida y naturalizada en rexones tropicales del Vieyu Mundu.
Esta planta úsase popularmente na mariña del Golfu de Méxicu (Tabasco y Veracruz) p'atender afecciones de los reñones. Tamién s'aprovecha en problemes qu'afecten a la piel, como granos, erisipela, y nacíos..
Les fueyes son la parte más emplegada de la planta. P'aselar el dolor de mueles aplícase direutamente sobre la pieza afeutada, y pa solliviar el dolor d'estómagu o barriga bebe'l so fervinchu. Otres partes de la planta como'l raigañu, el tarmu y la flor, emplegar pa namorar. D'igual forma intervién nel tratamientu de la fiel, mancaes, dolores de partu, inflamaciones intestinales, diabetes y utilízase como antinflamatorio.
Nel sieglu XVI, Francisco Hernández rellatar como antidiarreico.
Pal sieglu XX, Maximino Martínez reporta los usos siguientes: amenorrea, antigonorréico, antísifilítico, diaforético, fiebre mariello, tónicu y analxésicu.[3]
Stachytarpheta jamaicensis describióse por (Carlos Linneo) Vahl y espublizóse en Enumeratio Plantarum . . . 1: 206–207. 1804.[1]
Wikispecies tien un artículu sobre Stachytarpheta jamaicensis. |