Styrax officinale

Styrax officinale
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Ericales
Familia: Styracaceae
Xéneru: Styrax
Especie: Styrax officinale
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Planta de la familia Styracaceae conocida popularmente como estoraque que tien les mesmes carauterístiques y propiedaes que Styrax benzoin.

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye un árbol qu'algama los 10 metros d'altor, los sos fueyes son ovales, enteres y cubiertes de pelusa ablancazada. Les flores, de color blancu, atópense arrexuntaes. El so frutu ye ovoide de 1 cm de diámetru que contién una grana. Denominar popularmente estoraque

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

Hai tres tipos de estoraque preparáu:

  • Estoraque puru

Ye la corteza y la resina del benjui.

  • Estoraque ceremonial

La resina del benjui con cachos de corteza, entemecíu con sangre de diversos tipos d'inseutos como la cochinilla, escarabayu rei, abeya o formiga. Al eslleise n'agua y aceite, puede utilizase pa tiñir texíos o pa pintar sobre piedra. Los azteques utilizar pa pintar el cuerpu de los guerreros enantes de les batalles. Tamién, con estoraque ceremonial tiñíense les ropes de les muyeres azteques que fueren prometíes en matrimoniu a un miembru de la clase de los Pipiltin[1].

  • Estoraque real

Ye la resina del benjui entemecida con delles especies de flores esmagayaes. Utilizar pa la industria cosmético o pa tiñir texíos, tamién ye usáu como inciensu.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Styrax officinale describióse por Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 444, nel añu 1753.[1][2]

Etimoloxía

Styrax: nome xenéricu que remanez del nome griegu clásicu utilizáu por Teofrasto deriváu d'un nome semíticu pa estes plantes productores de resina de la que s'arrexunta'l estoraque.[3]

officinale: epítetu llatín que significa "de venta en herbarios"

Referencies

[editar | editar la fonte]

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Anonymous. 1986. List-Based Rec., Soil Conserv. Serv., U.S.D.A. Database of the U.S.D.A., Beltsville.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]