Stéphane Mallarmé | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | París[1], 18 de marzu de 1842[2] |
Nacionalidá | Francia [3] |
Llingua materna | francés |
Muerte | Valvins (es) [4], 9 de setiembre de 1898[2] (56 años) |
Sepultura | cemetery of Samoreau (en) |
Familia | |
Casáu con | Maria Christina Gerhard (en) |
Fíos/es | |
Estudios | |
Llingües falaes | francés[2] |
Profesor de | Charles Seignobos |
Oficiu | poeta, traductor, escritor, críticu lliterariu, críticu d'arte, profesor d'enseñanza secundaria, ilustrador |
Llugares de trabayu | París |
Emplegadores |
Liceo Condorcet (es) Lycée Janson de Sailly Collège-lycée Jacques-Decour (en) |
Premios | |
IMDb | nm0539895 |
Stéphane Mallarmé (18 de marzu de 1842, París – 9 de setiembre de 1898, Valvins (es) ), que'l so nome real yera Étienne Mallarmé, foi un poeta y críticu francés. Foi ún de los principales poetes simbolistes franceses, y les sos obres anticiparon ya inspiraron dalgunes de les escueles artístiques revolucionaries d'entamos del sieglu XX: cubismu, dadaísmu, futurismu y surrealismu.
Stéphane Mallarmé nació en París. Trabayó como profesor d'inglés y pasó la mayoría de la so vida nún estáu de pobreza relativa. Pese a ello, foi famosu polos sos salons, reuniones ocasionales d'intelectuales na so casa de la rue de Rome pa discutir sobre poesía, arte y filosofía. El grupu que se reunía ellí entamó a ser conocíu como les Mardistes, porque reuníase los martes (mardi), y al traviés d'elli Mallarmé exerció una considerable influyencia sobro'l trabayu d'una xeneración d'escritores. Por bien d'años eses sesiones, nes que Mallarmé facía de xuez, de bufón y de rei, foron consideraes el corazón de la vida intelectual de París. Ente los visitantes regulares taben William Butler Yeats, Rainer Maria Rilke, Paul Valéry, Stefan George, Paul Verlaine...
El 10 d'agostu de 1863 casóse con Maria Christina Gerhard, y tuvo una fía, Geneviève Mallarmé, que nació'l 19 de payares de 1864. Mallarmé morrió en Valvins (anguaño Vulaines-sur-Seine) el 9 de setiembre de 1898.
Los primeros trabayos de Mallarmé dében-y muncho al estilu de Charles Baudelaire, que ye consideráu'l precursor del simbolismu lliterariu. El so estilu posterior fin de siècle, d'otra banda, anticipa munches de les fusiones ente la poesía y les otres artes qu'españaríen nel sieglu siguiente. Muncho d'esti trabayu posterior esploró la rellación ente conteníu y forma, ente'l testu y la disposición de les pallabres y los espacios valeros na páxina. Esto vese nidio nel so caberu gran poema, Un coup de dés jamais n'abolira le hasard (Una tirada de dados nunca va acabar col azar), de 1897.
Considérase a Mallarmé un poeta difícil de tornar a otra llingua. La dificultá débese en parte a la naturaleza complexa y multifacética de munches de les sos obres, pero tamién al importante papel que xuega la sonoridá de les pallabres, munches vegaes más importante que'l so significáu, na so poesía. Esti aspectu de la so poesía fizo que fora sometida a un análisis musical por dellos autores, y tamién que fora fonte d'inspiración pa delles composiciones musicales.