Sylvia Earle

Sylvia Earle
Vida
Nacimientu	Gibbstown ^(es) , 30 d'agostu de 1935[1] (89 años)
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Llingua materna	chinu
Estudios
Estudios	Universidá Duke 1967) Philosophiæ doctor Universidá Estatal de Florida
Nivel d'estudios	Philosophiæ doctor
Llingües falaes	inglés[2]
Oficiu	bióloga marina, oceanógrafa, esploradora, botánica, bióloga
Participante Xunta Añal del Foru Económicu Mundial 2020
Emplegadores	Universidá de California en Berkeley
Premios	ver Library of Congress Living Legend [3] Orden del Arca de Oro  (1981) Medalla de Oro de la Sociedad de Mujeres Geógrafas  (1990) [4] Salón Nacional de la Fama de Mujeres  (2000) [5] Women of Discovery - Sea Award  (2003) TED Prize  (2009) [6] Premio Rachel Carson  (2009) [7] Hans Hass Award  (2010) Premio Carl Sagan para la comprensión pública de la ciencia  (2010) Medaya de los Patrones de la Royal Geographical Society  (2011) [8] Medalla Hubbard  (2013) [9] honorary doctor of the University of Miami  (8 mayu 2014) [10] doctor honoris causa pola Universidá de Liexa  (2016) [11] Premio Rachel Carson (premio ambientalista)  (2017) [12] Premiu Princesa d'Asturies de la Concordia  (2018) [13] Medaya Mendel  (2019) [14] Ken Burns American Heritage Prize  (2024) [15]
Miembru de	Sociedá de Muyeres Xeógrafes
Abreviatura en botánica	S.A.Earle (IPNI)
IMDb	nm1862168

Sylvia Alice Earle (30 d'agostu de 1935, Gibbstown ^(es) ) ye una bióloga marina, esploradora y autora d'Estaos Xuníos. Ye l'autora de numberosos documentales para National Geographic dende 1998. Sylvia foi la primer científica xefe de l'Alministración Nacional Oceánica y Atmosférica y foi nomada pola revista Time como'l primera Héroe del planeta en 1998.^[16] Dedicó la so vida a estudiar la situación de los océanos. Tamién collaboró nel estudiu de los daños causaos por dellos arramaos de petroleu producíos mientres la primer Guerra del Golfu o los provocaos por petroleros como'l Exxon Valdez o la plataforma petrolífera Deepwater Horizon. En 2018 recibió'l Premiu Princesa d'Asturies de la Concordia^[17]

Carrera

Dempués de recibir el so doctoráu en 1966, Earle pasó un añu como investigadora en Harvard, y depués tornó a Florida como direutora residente del llaboratoriu Cape Haze Marine.^[18] En 1969 solicitó xunise al Proyeutu Tektite, una instalación a quince metros debaxo de la superficie del mar frente a la mariña de les Islles Vírxenes que dexó a los científicos vivir somorguiaos nel so área d'estudiu mientres delles selmanes. A pesar de que rexistrara más de 1000 hores d'investigación so l'agua, Earle foi escluyida del programa. Al añu siguiente, foi escoyida pa dirixir el primer equipu femenín de acuanautas en Tektite II.^[19]

En 1992, Earle estableció la compañía Deep Ocean Exploration and Research p'avanzar en temes d'inxeniería marina. La compañía, agora dirixida pola fía de Earle, Elizabeth, diseña, constrúi y opera equipos pa redolaes d'agües fondes.^[20]

Esperta nel impautu de los derrames de petroleu, Earle foi convocada pa dirixir dellos viaxes d'investigación mientres la Guerra del Golfu Pérsicu en 1991 pa determinar el dañu ambiental causáu pola destrucción de los pozos petrolíferos kuwaitíes per parte d'Iraq. Dada la so esperiencia pasada colos derrames de petroleu de Exxon Valdez y Mega Borg, Earle foi convocada como consultora mientres el desastre de Deepwater Horizon nel Golfu de Méxicu en 2010.

En 2010, na Conferencia Internacional Modelu de Les Naciones Xuníes de L'Haya, Earle pronunció un discursu de 14 minutos frente a 3500 delegaos y embaxadores de les Naciones Xuníes. En xunetu de 2012, Earle dirixó una espedición al llaboratoriu submarín Aquarius de NOAA, allugáu cerca de Key Largo, Florida. La espedición, titulada "Celebrando 50 años de vida sol mar", conmemoró'l cincuentenu aniversariu del proyeutu Conshelf I de Jacques Cousteau ya investigó los petones de coral y la salú de los océanos. Mark Patterson co-dirixó la espedición con Earle. El so equipu de acuanautas tamién incluyó al cineasta submarín D.J. Rodiellu y oceanógrafu M. Dale Stokes.^[21]

En 2018 recibió'l Premiu Princesa d'Asturies de la Concordia ^[22]

Referencies

1. Afirmao en: SNAC. Identificador SNAC Ark: w6sz1163. Apaez como: Sylvia Earle. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
2. Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: jo2006321182. Data de consulta: 1r marzu 2022.
3. «Sylvia Earle - Living Legends». Biblioteca del Congresu d'Estaos Xuníos.
4. URL de la referencia: http://www.iswg.org/awards/past-gold-medal-recipients.
5. «Sylvia A. Earle». Salón Nacional de la Fama de Mujeres.
6. «Sylvia Earle imagines ocean "Hope Spots"». TED.
7. «Audubon Announces 2009 Rachel Carson Award Winners». National Audubon Society (5 mayu 2009).
8. Afirmao en: Gold Medal Recipients. Autor: Royal Geographical Society. Editorial: Royal Geographical Society. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2022.
9. «Explorers Honored at National Geographic’s 125th Anniversary Gala». National Geographic (14 xunu 2013).
10. URL de la referencia: https://commencement.miami.edu/about-us/archives/honorary-degree-recipients/index.html.
11. URL de la referencia: https://www.uliege.be/cms/c_9266244/fr/docteurs-honoris-causa-sur-proposition-des-autorites-de-l-uliege.
12. «Sylvia Earle blir tildelt Rachel Carson-prisen 2017». Premio Rachel Carson (premio ambientalista).
13. URL de la referencia: http://www.fpa.es/es/premios-princesa-de-asturias/premiados/2018-sylvia-a-earle.html.
14. URL de la referencia: https://www1.villanova.edu/villanova/president/university_events/mendelmedal/pastrecipients/sylvia-earle.html.
15. URL de la referencia: https://www.kenburnsprize.com/recipient-2024.
16. «Sylvia Earle, Oceanographer Information, Facts, News, Photos». National Geographic. Archiváu dende l'orixinal, el 13 d'abril de 2010. Consultáu'l 16 de xunu de 2018.
17. «La oceanógrafa de National Geographic Sylvia Earle, Premiu Princesa d'Asturies de la Concordia» (castellanu) (13 de xunu de 2018). Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xunu de 2018. Consultáu'l 16 de xunu de 2018.
18. Sylvia A. Earle, Ph.D.. Academy of Underwater Arts and Sciences. Archivado del original el 2008-11-20. https://web.archive.org/web/20081120081554/http://www.auas-nogi.org/bio_earle_sylvia.html. Consultáu'l 2018. 
19. «Results of the Tektite Program: Ecology of coral-reef fishes.». In: MA Lang, CC Baldwin (Eds.) The Diving for Science…1996, "Methods and Techniques of Underwater Research" Proceedings of the American Academy of Underwater Sciences Sixteenth Annual Scientific Diving Symposium, Smithsonian Institution, Washington, DC.. 1996. Archivado del original el 2012-05-03. https://web.archive.org/web/20120503094100/http://archive.rubicon-foundation.org/xmlui/handle/123456789/4687. Consultáu'l 2018. 
20. «About DOER Marine». DOER Marine. Consultáu'l 2018.
21. «Celebrating 50 Years of Living Beneath The Sea». University of North Carolina Wilmington. Archiváu dende l'orixinal, el 2012. Consultáu'l 2018.
22. (en castellanu) Sylvia A. Earle - Premiaos - Premiu Princesa d'Asturies - Fundación Princesa d'Asturies. Fundación Princesa d'Asturies. https://www.fpa.es/es/premiu-princesa-de-asturias/premiados/2018-sylvia-a-earle.html?texto=acta&especifica=0. Consultáu'l 19 de xunu de 2018. 

Predecesor: Xunión Europea

Premiu Princesa d'Asturies de la Concordia 2018

Socesor: Nel cargu

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Sylvia Earle.
• Esta obra remanez de la traducción total de Sylvia Earle de Wikipedia - inglés, concretamente d'esta versión del 18 de febreru de 2018, espublizada polos sos editores baxo la Llicencia de documentación llibre de GNU y la Llicencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 3.0 Unported.