Símaco | |||
---|---|---|---|
23 payares 498 - 19 xunetu 514 (Gregorianu) ← Anastasiu II - Hormisdas → | |||
Vida | |||
Nacimientu | Cerdeña[1], circa 460[1] | ||
Muerte | Roma[1], 19 de xunetu de 514[2] (53/54 años) | ||
Sepultura | basílica de San Pedru | ||
Estudios | |||
Llingües falaes | llatín | ||
Oficiu | sacerdote católicu, autor | ||
Llugares de trabayu | Roma | ||
Santoral | |||
19 de xunetu | |||
Creencies | |||
Relixón | Ilesia Católica[3] | ||
Símaco (Cerdeña, c. 450-Roma, 19 de xunetu de 514)[4] foi'l 51º papa de la Ilesia católica, de 498 a 514.
Fíu d'un tal Fortunato, foi archidiácono mientres el pontificáu d'Anastasio II a quien asocedió nel pontificáu al ser escoyíu per una parte del cleru romanu.
El mesmu día de la so eleición, el 22 de payares de 498, una facción disidente del cleru romanu sofitada pol emperador bizantín Anastasio I, y encabezada pol senador Festo, dio en la eleición del arcipreste de Santa Práxedes, Lorenzo, como antipapa.
Ante la esistencia de dos pontífices, el rei ostrogodu Teodoricu'l Grande, intentó acabar col naciente cisma sofitando a Símaco quien, el 1 de marzu de 499 convocó un conceyu en Roma nel que Lorenzo, n'aceptando la llexitimidá del so rival como pontífiz, foi nomáu obispu de Nocera. Nesti sínodu decretóse que tou clérigu que, mientres el pontificáu d'un papa, intrigase pa escoyer al so futuru socesor, sería escomulgáu.[5]
La cisma sicasí reinicióse cuando, en 501, el senador Festo acusó a Símaco de diversos crímenes[6] y convenció a Lorenzo por que tornara a Roma. El Papa negar a comparecer ante'l rei pa responder de les acusaciones alegando que nengún poder temporal tenía xurisdicción sobre él.
Convocóse nuevamente un sínodu conocíu como Synodus Palmaris[7]} que, el 23 d'ochobre de 502, decretó que nenguna corte humana podía enxuiciar a un papa yá que esti namái podía ser xulgáu por Dios.
Ante esto, Teodoricu instaló a Lorenzo nel Palaciu de Laterano como papa, colo que la cisma caltúvose abiertu mientres cuatro años hasta que, en 506, el rei retiró'l so sofitu a Lorenzo pola so escesiva connivencia cola corte bizantina y, n'espulsando a tolos probizantinos, sofitó definitivamente a Símaco.[8]
Mientres el so pontificáu, Símaco sofitó económicamente a los obispos d'África que s'atopaben desterraos en Cerdeña tres les persecuciones a que los vándalos, de doctrina arriano, sometieren a la Ilesia del norte d'África. Tamién concedió la llibertá a los esclavos que caltenía la Ilesia y, coles mesmes, atribúyese-y la construcción inicial del Palaciu Vaticanu.
Finó'l 19 de xunetu de 514.
Predecesor: Anastasio II |
Papa 498-514 |
Socesor: Hormisdas |