Tarmu

El tarmu o tallu d'una planta.

En botánica, el tarmu, táramu o tallu ye la exa de la parte aérea de les cormófites y ye l'órganu que sostién a les fueyes, flores y frutos. Les sos funciones principales son les de sostén y de tresporte de fotosintatos (carbohidratos y otros compuestos que se producen mientres la fotosíntesis) ente los raigaños y les fueyes.[1]

Estrémase del raigañu pola presencia de nuedos nos que s'enxerten les yemes axilares y les fueyes y pol so xeotropismu negativu, esto ye, que xorrecen n'escontra de la fuercia de la gravedá. Ente los cormófitos esisten especies con un solu tallu que'l so renuevu nun ramifiquen y plantes con munchos tallos (pluricaules) que'l so renuevu ramifícase de delles formes d'alcuerdu a l'actividá de los meristemes.[2][3]

Dende'l puntu de vista de l'Anatomía, el tallu ta constituyíu por trés sistemes de texíos: el dérmicu, el fundamental y el vascular o fascicular. Les variaciones na estructura de los tarmos de distintes especies y de los taxones mayores básense principalmente nes diferencies na distribución relativa de los texíos fundamental y vascular. La crecedera en llargor del tarmu débese a l'actividá de los meristemes apicales y al allargamientu subsecuente de los entrenudos y denómase crecedera primaria. La crecedera secundaria carauterízase pol aumentu de la grosez del tarmu y ye la resultancia de l'actividá de los denominaos meristemes secundarios (cámbium y felóxenu). Esti tipu de crecedera ye carauterísticu de les ximnospermes y la mayoría de les eudicotiledónees arbórees y arbustives y da como resultáu la producción de madera.[4]

Los tarmos clasifíquense dende diversos puntos de vista, que van dende la consistencia hasta los cambeos que pudieren presentar p'afaese a distintos ambientes. Tal diversidá ye la base de la gran cantidá d'aplicaciones económiques que tienen los tarmos, dende l'alimenticia hasta les más variaes industries.[5]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Font Quer, P. (1982). Diccionario de Botánica. 8ª reimpresión. Barcelona: Editorial Labor, S. A. ISBN 84-335-5804-8.
  2. ↑ Valla, J.J. 2005.
  3. ↑ Strassburger, E. 1994.
  4. ↑ ESAU, K. 1988.
  5. ↑ González, A.M. «Organización del Cuerpo de las Plantas: diferenciación morfológica del tallo, hoja y raíz» (castellanu). Morfología de Plantas Vasculares. Arxentina: Universidad Nacional del Nordeste. Consultáu'l 6 d'ochobre de 2009.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]