Teoría social

La Teoría Social ye una ciencia que se dedica al estudiu de la sociedá humana, entendida como'l conxuntu d'individuos que viven arrexuntaos en diversos tipos d'asociaciones, coleutividaes ya instituciones. Esta ciencia estudia'l desenvolvimientu, la estructura y la función de la sociedá.

Xeneral y particular

[editar | editar la fonte]

Ye necesariu estremar ente Teoría sociolóxica y Teoría social. Nel primer casu faise referencia a una teoría xeneral subxacente a tolos fenómenos sociolóxicos, ente que nel segundu casu tratar d'un conxuntu de teoríes de menor xeneralidá que describen aspeutos parciales dientro del ampliu espectru que tomen les ciencies sociales. Asina, l'estudiu sobre'l suicidiu, per parte d'Émile Durkheim (El suicidiu. Estudiu de socioloxía) ye un exemplu de teoría social, yá que centra l'atención nun aspeutu particular de la sociedá. La teoría sociolóxica, otra manera, habría de ser la teoría compatible con toles teoríes parciales que fueren verificaes, d'ende que tal teoría ye un oxetivu a algamar.

Nótese qu'esto tamién asocede nel ámbitu de la física teórica, onde esisten delles teoríes parciales, con algames llindaos, mientres se busca la Teoría del tou; una teoría xeneral que venceye y enconte a les distintes teoríes particulares que pudieron ser verificaes.

Definición

[editar | editar la fonte]

La Teoría social arreya'l desenvolvimientu de delles perspectives importantes dientro de la Hestoria de la Teoría social contemporánea:

Puramente nun se comprobaron toes estes teoríes como hipótesis de trabayu a la manera de les ciencies físiques. Sí se fixo a nivel de contraste del pensamientu social (ciencia social) cola realidá social (mundu real).

L'establecimientu de les teoríes tien una xénesis particular nes Ciencies sociales, que son los procesos rexenerativos, tomaos de les ciencies naturales y de la teoría xeneral de sistemes, que pueden aportar a consideraos como axomes. Otra propiedá particular ye que les ciencies sociales actúen unificadamente o en grupos, axuntando a delles d'elles en cada casu.

El métodu sociolóxicu ye'l métodu científicu, común al pensamientu social y al científicu. La conexón de la ciencia social cola filosofía ye clara na definición de términos básicos. Los enfoques propuestos, que son ampliables, fueron bien ellaboraos y criticaos na hestoria del pensamientu social por una pléyade d'autores (escueles). Atayóse tamién la cuestión pol rangu de les teoríes: les grandes teoríes de la llista, d'algame mediu y de micro nivel. Demostróse nos manuales de socioloxía la posibilidá —non escluyente— d'analizar el fechu social por trés o más perspectives o métodu de triangulación.

D'alcuerdu a la concepción ideolóxica-política de los autores, esisten diverses concepciones sobre Teoría Social y Sociedá, como podemos alvertir de siguío:

  • Giddens. Teoría Social ye toa xeneralización relativa a los fenómenos sociales establecida col rigor científico necesariu por que pueda sirvir de base a la interpretación sociolóxica (Guiddens, A., et al: 1998).
  • Georg Simmel
[...] les esixencies que suel formular la ciencia sociolóxica nun son sinón l'allongamientu y el reflexu teóricu y el poder práctico qu'algamaron nel sieglu XIX les mases frente a los intereses del individuu
Ritzer G., 2000: 40-43
  • José Ferrater Mora. La idea de Socioloxía como ciencia de la sociedá ye demasiáu vaga, al nun definir con claridá la naturaleza del so oxetu d'estudiu. Señala qu'esisten diverses orientaciones sociolóxiques: naturalista, científicu espiritual, material y formal.
  • Ezequiel Ander-Egg. Define
a la sociedá natural o apautada de persones que s'arrexunten pa la mutua cooperación coles mires d'algamar determinaos fines
Ander-Egg Y., 1994
  • Herbert Spencer. Considera que la sociedá ye análoga a estructura de los seres vivos. Estrema dos formes ideales de sociedá: militar, que se sofita nel estatus, y l'industrial, sofitada pol contratu. Pa llograr el progresu tenemos de transitar de la militar a la industrial.

Crítiques metodolóxiques

[editar | editar la fonte]

Desenvolvióse una metodoloxía bien importante. La quiciabes deseable preponderancia de la socioloxía, dientro de les ciencies sociales, ye un fechu d'unificación por una ciencia social. Borgatta & Mongomery analicen les correspondencies de la Socioloxía coles otres Ciencies Sociales y paez ser que la primera ye la más permeable, recibe mayor númberu de contribuciones y asimilar meyor.

Les crítiques consisten en que nun hai un sistema teóricu únicu pa la socioloxía, que fuera probáu pola esperimentación o investigación empírica, sinón puntos de vista como esfuercios conceptuales pa desenvolver principios científicos y modelos que describan eventos empíricos como la crítica de la opresión social y una meta analís (teoría de teoríes {escueles}). Ye ciertu, de xuru, pero tamién ye la manera de faer propiu de la ciencia social.

Significaos

[editar | editar la fonte]

Ye oportunu mentar los distintos significaos atribuyíos a la pallabra teoría dientro del ámbitu sociolóxicu. Debemos, sicasí, tratar de da-y el mesmu significáu que se-y da nel restu de les cañes de la ciencia esperimental, tal el de descripción resumida que parte d'aspeutos observables y cuantificables, que se pudo entamar en forma axomática. Tales significaos corrientes (según R. K. Merton) méntense de siguío la mayoría de la xente ta zarrada nuna pequeña burbuya d'ignorancia que solo s'españar cuando ellos mesmu cain nuna desafortunada cadena de sucesos inesperaos y desastrosos:

  1. Metodoloxía
  2. Idees directrices
  3. Analís de conceptu
  4. Interpretaciones post factum
  5. Xeneralizaciones empíriques
  6. Derivaciones (= deducción de los corolarios que s'esprenden de proposiciones yá establecíes) y codificación (busca per inducción de proposiciones xenerales que dexen subsumir proposiciones particulares yá establecíes)
  7. Teoría (en sentíu estrictu)

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Diccionariu Críticu de Socioloxía de R. Boudon y F. Bourricaud – Edicial SA – ISBN 950-506-220-6
  • Les Ciencies Sociales en discutiniu de Mario Bunge – Editorial Suramericana SA – ISBN 950-07-1566-X



Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]