Todiramphus tutus

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Todiramphus tutus
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Coraciiformes
Familia: Halcyonidae
Xéneru: Todiramphus
Especie: T. tutus
(Gmelin, 1788)
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Todiramphus tutus o Alción respetáu [2] ye una especie d'ave coraciforme de la familia Halcyonidae endémica de les islles Cook les islles de la Sociedá na Polinesia francesa. Esta especie taría cercanamente emparentada col alción encollaráu de Fixi, Tonga y Samoa.[3]

Descripción

[editar | editar la fonte]

Paecer al alción encollaráu pero ye de menor tamañu y escarez de cualquier tonu canela nel plumaxe. Los sos partes inferiores son blanques y les cimeres son de color verde azuláu (anque'l pileu de la subespecie d'Atiu ye casi del tou blancu). Tien tol controno del pescuezu blancu lo que-y estrema del alción veneráu de Tahití que solo tien blanca la parte frontera.

Hábitat y caltenimientu

[editar | editar la fonte]

El so hábitats natural son los montes húmedos tropicales de les islles. Esta especie prefier el monte primariu de los valles montascosos, pero tamién s'atopa nos montes secundarios y los plantíos vieyos. El alción respetáu tien una distribución desigual y ye raru en dellos llugares. Un censu na islla de Tahití realizáu ente 1986-1991 nun atopó nengún, anque se rexistrara na islla nel pasáu.[4] Sicasí, la IUCN nun lo considera una especie amenazada.

Comportamientu

[editar | editar la fonte]

El alción respetáu alcuéntrase en solitariu o en pareyes y aliméntase d'inseutos y llagarteses qu'atrapa nel suelu o volando. Añera en cuévanos de los árboles.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ BirdLife International (2012). «Todiramphus tutus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2012.1. Consultáu'l 21 de febreru de 2012.
  2. ↑ Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J. «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Sexta parte: Coliiformes, Trogoniformes y Coraciiformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 48 (1):  páxs. 107-110. ISSN 0570-7358. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_48_1_sexto.pdf. 
  3. ↑ Pratt, H., Bruner, P & Berrett, D. (1987) The Birds of Hawaii and the Tropical Pacific Princeton University Press:Princeton ISBN 0-691-08402-5
  4. ↑ Monnet, C. Thibault, J-C. & Varney, A. (1993) "Stability and changes during the twentieth century in the breeding landbirds of Tahiti, (Polynesia)" Bird Conservation International 3 261-280

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]